EP00 ll Prologue
1405 Words
แปดโมงเช้าของวันเสาร์ ฉันจะตื่นขึ้นมารอดูโดเรม่อนเงียบๆบนเตียงคนเดียว ใช่ ฉันพูดว่าคนเดียว หากแต่ว่า!
วันนี้...
บนเตียงของฉัน...
มันมี...
ผู้ชายชายยายยายยายยายายายา!!!! (แอคโค่)
ตึง! ตึง! ตึง! (เอฟเฟกต์ประกอบความช็อก –O-;;)
O[]O!
x#$#@%@^#@#$@!!!!
ฉันขยี้ตาสามรอบแต่ภาพชายผมดำสนิทที่กำลังนอนหลับใหลอย่างไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นก็ยังไม่หายไป และที่น่าตกใจมากกว่านั้นคือ...เขาไม่ใส่เสื้อผ้า!!
เดี๋ยวนะ! ฉันยกมือกุมหัวก่อนจะคิดทบทวนเหตุการณ์เมื่อวาน ฉันแต่งเดรสสีชมพูนู้ดเข้าไปแดนซ์ในผับและซัดเบียร์ไปอีกโขเพื่อต้อนรับความโสดของตัวเอง และจากนั้นฉันก็...
ก็อะไรวะ -_-^
ไม่สิ ตอนนี้ฉันอาจจะฝันไปก็ได้! มันจะเป็นไปได้ยังไง ต่อให้ฉันเมาขนาดไหน ฉันก็คงไม่ควงผู้ชายมาซัมบาเดเฮ้หรอกมั้ง ฉันไม่ใช่คนแบบนั้นนี่หว่า -_-;; ไหนลองตบหน้าตัวเองพิสูจน์สิ๊
เพี๊ยะ!
อุ่ เจ็บชิบ TOT
งั้นนี่ก็ไม่ใช่ฝันอ่ะดิ! ฉันขยี้หัวอย่างร้อนรนและรู้สึกโมโหที่คิดอะไรไม่ออกสักกะนิดก่อนจะใจกระตุกวูบอีกครั้งเมื่อเห็นเดรสสีชมพูนู้ดของฉันกองกับพื้นห้อง...
Ooo!
เฮ้ย! ฉันควรจะใส่มันอยู่ไม่ใช่เรอะ! อย่าบอกนะว่า...
ฉันกลืนน้ำลายอึกก่อนจะเลิกผ้าห่มและมันก็เป็นไปตามคาด
“กรี๊ดดด!!!” เสียงร้องโหยหวนแหลมๆของฉันทำให้ชายคนข้างๆคนฉันสะดุ้งตื่นอย่างเสียไม่ได้ หมอนั่นหาวหวอดๆก่อนจะใช้นัยน์ตาคมกริบหันมาสบตาฉันนิ่งๆ
O[]o!
ณ จุดนี้ ปั้นหยาบอกคำเดียวว่าหล่อโคตร! ไม่ใช่หล่อธรรมดา แต่หน้าตาหล่อเลวครบสูตรกระชากใจสาว ปลายเส้นผมสีดำยาวระต้นคอเรียวบาง นัยน์ตาสีเฮเซลที่เป็นประกายวิบวับราวกับดวงดาวขับความเซ็กซี่ถึงขีดสุด ใบหน้าหล่อเหลาได้รูปและริมฝีปากสีแดงสดน่าสัมผัสทำเอาหัวใจฉันกระตุกวูบ อีกทั้งยังเสริมความแบดบอยนั่นด้วยรอยสักสวยๆบนหัวไหล่อีกต่างหาก! นี่ขนาดเมาฉันยังสอยตัวเทพมาเลยนะเนี่ย โฮะๆ ถ้าไม่เมาจะขนาดไหน ไม่อยากจะคิด >O
โอเค ฉันยอมรับว่าเขาหล่อและเราคงจะเข้ากันได้ดี ถ้าไม่ใช่ในสถานการณ์นี้
สถานการณ์ที่...ฉัน และ นาย พร้อมใจกันไม่ใส่เสื้อผ้าหน้าตาเต็มไปด้วยเครื่องหมายคำถาม!! แทนที่ฉันจะดีใจที่มีคนหล่อมานอนข้างๆ ฉันควรจะสนใจก่อนว่าสุดหล่อมาทำอะไรที่ห้องฉันวะคะ มาอย่างไร มาทำไม และมันเกิดอะไรขึ้น!
“คริส” เขาพูดเสียงเรียบด้วยหน้าตางัวเงียเมื่อเห็นใบหน้างงๆของฉัน
ฮะ?!? ฉันขมวดคิ้วหน้าหงิก อะไรวะเนี่ย?
“นายพูดอะไรของนายเนี่ย!” ฉันเบะปากก่อนจะถอยกรูดรักษาระยะห่างอย่างออกนอกหน้า
“...” หมอนั่นยักไหล่ก่อนจะลุกพรวดโดยไม่สนใจว่าฉันจะเห็นอะไรต่อมิอะไรสักนิด กรี๊ด ไอ้บ้านี่ จะลุกก็บอกกันก่อนสิเว้ย! นายไม่ได้ใส่อะไรเลยนะยะ! สงสารสายตาฉันบ้างเซ่ >_
“ว่าแต่ นายมาอยู่ในห้องฉันได้ยังไง?” ฉันมองผ่านช่องนิ้วชี้กับนิ้วกลางที่เอามาปิดตาตัวเองอย่างหวั่นๆเมื่อเห็นว่าหมอนั่นใส่กางเกงเรียบร้อยก็ลดมือลงและเชิดหน้าอย่างเริ่ดๆ
“?”
เงียบ -_-^ ใครก็ได้ช่วยบอกที หมอนี่มีปากใช่มั้ยคะ?!?
“นี่นายหูหนวกเหรอ -_-^”
“เปล่า” เขาตีหน้านิ่งเหมือนเดิมพร้อมใส่เข็มขัด ไม่มีท่าทีสนใจจะตอบคำถามหรือเสวนากับฉันสักนิด
“ฉันถามว่าทำไมนายถึงมาอยู่ในห้องของฉันได้?!?” ฉันข่มอารมณ์ก่อนจะลุ้นจนหัวใจเต้นตึกตักเมื่อหมอนั่นชายสายตามามองนิ่งๆ
“เธอชวน”
“ฉัน?!?” ฉันชี้มาที่ตัวเอง
ฉันชวนเหรอ? ฉันเนี่ยนะ! ฉันเนี้ยน้า!!
“...” ฉันกระพริบตาปริบๆอย่างหวั่นใจ เพราะสถานการณ์ตรงหน้ามันชวนให้คิดได้อยู่แค่ทางเดียวว่าฉันกับหมอนี่...
TOT ไม่น้า! ถึงหมอนี่จะหล่อก็จริง แต่อนาคตที่ฉันคิดไว้ต้องไม่เป็นแบบนี้สิ! ฉันไม่รู้จักเขาสักนิดเลยนะโว้ย! โอเค ปั้นหยา ตั้งสติ บางทีมันอาจไม่แย่เท่าที่คิดก็ได้!
“ฉันจำอะไรไม่ได้เลย” ฉันพูดเสียงอ่อนก่อนจะหลบสายตาหมอนั่นแล้วกล้ำกลืนถามในสิ่งที่อยากรู้และกลัวที่สุดออกไป “เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้น”
เอาว่ะ ความจริงฉันอาจจะแค่ชวนหมอนั่นมานอนเล่นเป็นเพื่อนแล้วบังเอิญร้อนเลยถอดเสื้อผ้านอนไง คิดในแง่ดีไว้เซ่ ปั้นหยา! ไอ้รอยแดงจ้ำๆที่คอ ต้นแขนและซิกแพ็กเซ็กซี่ขยี้ใจของเขานั่นก็ด้วย มันต้องเป็นเพราะมดกัดแน่ๆ มันไม่มีทางเป็นฝีมือฉันแน่นอน ม่ายยย! TOT
“...” หมอนั่นเม้มปากก่อนจะชูมือขึ้นมาพร้อมกับประสานเข้าไว้ด้วยกันและทำท่าสื่อแบบที่ต่อให้เด็กอนุบาลก็ยังดูออก
“ปั่มปั๊มไง”
OoO!
ปะ ปั่มปั๊ม!!!
มันคืออะไร ฉันไม่เข้าใจ ขอตกภาษาไทยสักวันได้มั้ย TOT
“เอ่อ... หมายถึงเรามีอะไรกันเหรอ?!?” ฉันถามทวนด้วยใบหน้าเจื่อนๆและหมอนั่นก็ทำร้ายจิตใจฉันด้วยการพยักหน้าหนึ่งทีทำเอาฉันแทบทรุดและน้ำตาไหลเป็นสายเลือด
เวรแล้วไง ปั้นหยา! พึ่งเลิกกับไอ้ผู้ชายสารเลวเพราะหวังจะฟันตัวเองไม่ทันไร ดันเมาเป็นหมาเสียท่าให้คนอื่น! สมเพชตัวเองชะมัด TOT ฉันเบ้หน้าพร้อมกับกุมขมับเพื่อบังคับสติตัวเองให้อยู่กับเนื้อกับตัวเออ ไม่เป็นไร เอาเป็นว่า วันไนท์แสตนไง ฉันกับนายไม่ได้ข้องเกี่ยวกันอีก อย่าโคจรมาเจอกันอีกเลย! ลืมๆมันไปซะ! ว่าแต่ว่า...
“เอ่อ...” ฉันว่าพลางชำเลืองสายตาไปมองก่อนจะถูกนัยน์ตาสุดเซ็กซี่นั่นจ้องกลับทำเอาฉันกลืนน้ำลายดังเอื๊อก เพราะฉันกำลังจะถามในสิ่งที่น่าอายสุดๆ! TOT แต่จะทำไงได้เล่า นี่มันก็เป็นเรื่องสำคัญนะเฟ้ย! “นายใช้ถุงยางรึเปล่า?”
TOT ฉันพูดมันออกไปแล้วค่า กระซิกๆ
“เปล่า” เขาตอบหน้าตายแถมยังเป็นคำตอบที่ทำให้ฉันอยากจะตายสุดๆอีกต่างหาก
ไอ้บ้า ไอ้งี่เง่า นายไม่เคยเรียนสุขศึกษาหรือดูโฆษณาของสอสอสอรึไงหา! ยืดอกพกถุง ป้องกันโรค และไม่ท้องป่องไงโว้ย! อย่ามาทำตัวรักษ์โลกไม่ใช้ถุงจะได้มั้ยฮะ! TOT
“ทำไมนายไม่ใช้หา! ถ้าฉันท้องขึ้นมาจะทำไงเล่า! แล้วเรื่องเมื่อวานนี่ฉันเมาหรอกนะ! ถ้าเป็นตอนที่ฉันมีสติครบครันอย่าฝันว่าจะได้แตะ ไอ้บ้า ไอ้คนฉวยโอกาส นายเป็นใครกันฟ่ะ! ฮือ TOT” ฉันโวยวายยาวเหยียดอย่างเจ็บแค้นแต่ไม่ได้สะทกสะท้านชายตรงหน้าแม้แต่น้อย
“คริส”
“นี่ฉันถามนายอยู่นะเฟ้ย!!” ฉันโวยอีกรอบเมื่อไอ้เวรนั่นตีหน้านิ่งเปลี่ยนเรื่องหน้าตาเฉย แต่แค่นี้ยังไม่สาแก่ใจฉันเลยปาหมอนใส่หน้าเขาอีกหนึ่งที
“นั่นชื่อฉัน” ชายตรงหน้ารับหมอนก่อนจะพูดเสียงเรียบ
“ฮะ?”
“K-r-i-s คริส ชื่อฉันเอง”
“...”
เพล้ง!
หน้าแตกละเอียดในทันที –O-^
แหม ก็นึกว่าพูดลอยๆ แต่นั่นเป็นชื่อของเขาหรอกเหรอ -_-;; ฮะฮะฮะ ก็พูดขึ้นมาแค่คำเดียวใครจะไปรู้เล่า โธ่!
“อ๋อเหรอ” ฉันตอบเนียนตีหน้านิ่ง
บอกว่าเป็นชื่อนายตั้งแต่แรกก็เข้าใจแล้ว ทำให้งงอยู่ได้ เชอะ -^-
“0826978xxx” เขาพูดขึ้นมาอีกรอบทำให้ฉันขมวดคิ้วสงสัย
“อะไร นายใบ้หวยเหรอ?”
มาหลายตัวขนาดนี้สงสัยจะรางวัลที่หนึ่ง!
“เบอร์โทรฉันเอง”
อ้อ แล้ว?!?
“ถ้าท้อง...” เขาพูดเสียงเรียบก่อนจะช้อนสายตาคมกริบมามองฉันนิ่งๆ “ก็โทรมาละกัน”
“...”
เดี๋ยวนะ ขอประมวลผลแปป
เฮ้ยๆๆๆ ไอ้ที่พูดเนี่ย นายหมายความว่าไงวะคะ!!!
- Writer
