สีหน้าของธนิดาค่อนข้างเครียด คนเป็นแม่คอยกังวล มองตลอดเวลา เพราะอยากรู้ว่า บุตรสาวตนเอง เกี่ยวข้องกับเรื่องนี้หรือเปล่า “พรุ่งนี้นิดขอไปเยี่ยมด้วยนะคะ” เธอบอก แล้วแสร้งยิ้ม “แน่ใจแล้วเหรอว่าอยากไปเยี่ยม” นิพาดาเอ่ยถาม แล้วสบตาบุตรสาว ราวกับต้องการค้นหาอะไรบางอย่าง “ทำไมคะแม่ นิดไปเยี่ยมพี่โรสไม่ได้เหรอ!” “แม่ก็ไม่ได้ว่าอะไร แค่สงสัยว่าแกอยากไปเยี่ยมจริงเหรอ” อนุวัชแตะมือภรรยาแผ่วเบา “อยากไปก็ไปสินิด” “ขอบคุณมากค่ะคุณพ่อ” “พ่อต้องหาคนที่มันทำร้ายยัยโรสให้ได้ พ่อไม่ปล่อยมันไว้แน่!” แววตาอนุวัชแข็งกร้าว คนฟังหน้าซีดเผือดลงในทันที “แล้วพ่อรู้หรือยังคะว่าใครเป็นคนทำ พอมีเบาะแสไหมคะ” “ยังไม่มีหรอก แต่พ่อให้คนสืบหาให้ได้ เรื่องนี้พ่อไม่ปล่อยไว้แน่ ถ้ารู้ว่าใครพ่อจะจัดการมันไม่ให้ผุดไม่ให้เกิดเลยทีเดียว!” เขากัดฟันกรอด “เอาไว้นิดจะช่วยอีกแรงนะคะ พอดีนิดมีเพื่อนเป็นตำรวจ” “ขอบใจมากนะนิด