“พี่ไม่คิดว่าเธอจะมานิด” เธอตอบกลับ เงยหน้าสบตา เห็นสีหน้าเจือนครู่หนึ่ง
“นิดจะไม่มาได้ยังไงล่ะคะ นิดเป็นห่วงพี่โรสมากนะคะ”
ธนิดาเอื้อมมือมา หมายดึงมือคนบนเตียงมากุม ทว่าอีกฝ่ายกลับหลบ ไม่ยินยอมให้ทำตามใจ ตอนนี้ไม่ไว้ใจน้องสาวต่างสายเลือดคนนี้แม้แต่น้อย
“ขอบใจที่มาเยี่ยมพี่ แต่นิดไม่จำเป็นต้องมาหรอก งานเยอะไม่ใช่เหรอ”
นิพาดาหน้าเผือดลง รู้ดีว่าลูกสาวนิสัยเช่นไร และเข้าใจว่าทำไมอโรชาถึงไม่อยากให้ลูกมาเยี่ยมเยือน เสียดายทั้งที่เมื่อก่อน สองคนสนิทสนมกันดี
“ไม่เป็นไรเลยค่ะ พี่โรสเจ็บขนาดนี้ จะไม่ให้นิดมาได้ยังไงคะ อย่าทำเหมือนนิดเป็นคนอื่นสิคะ”
“มาดูเหรอนิด ว่าพี่อาการเป็นยังไง” เธอช้อนสายตามอง แล้วกระตุกยิ้มมุมปาก
“ไม่ใช่นะคะนิดแค่มาเยี่ยม เพราะเป็นห่วงพี่!”
“นิดจะเสแสร้งไปทำไม ในห้องนี้มีแค่พี่กับนิด แล้วก็แม่ของนิด พี่ไม่คิดว่าแม่ของนิดจะไม่รู้จักนิสัยนิดหรอกนะ” หญิงสาวกระตุกยิ้มมุ
