รถจอดตรงลานกว้าง อโรชาลงมาก้าวเข้าสู่ด้านในโชว์รูม สายตาหลายคู่จ้องมองมา ทำเอารู้สึกอึดอัดอย่างบอกไม่ถูก ดนุพลเดินมาหา แล้วยิ้มแย้มทักทาย อโรชายกมือไหว้
“สวัสดีค่ะผู้จัดการ”
“เข้าไปพบผมที่ห้องหน่อย”
“ค่ะ” หญิงสาวก้าวตามอย่างระมัดระวัง
มาถึงห้อง มีหญิงสาวอีกคนอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน อโรชานั่งลงตรงหน้าโต๊ะทำงาน
“นี่พนักงานใหม่ชื่ออโรชา ส่วนนี้นลินี คนที่จะมาสอนงานให้กับคุณ”
“ค่ะคุณดนุพล”
“ถ้าอย่างนั้นไปทำงานเถอะ”
สองคนยกมือไหว้ นลินีเดินนำมายังห้องพนักงาน แล้วนำเอกสารรถมาอธิบาย อโรชาโล่งใจที่พนักงานคนนี้ดูเป็นมิตร ไม่เหมือนคนอื่นที่มองเธอ ราวกับว่าเป็นศัตรูคู่อาฆาต เธอศึกษาทุกอย่างจากเพื่อน แล้วท่องจำ
“พอได้ไหม” นลินีเอ่ยถาม
“ได้อยู่จ้ะ”
เสียงประตูห้องเปิดออก พนักงานสาวสวยสองคนเดินเข้ามา พร้อมกระบอกใส่น้ำ อโรชาเหลือบมอง เห็นทั้งสองจ้องมองมาแววตาแข็วกร้าว แล้วเดินออกไป อโรชาระบาย
