ในที่สุดก็ต้องกลับมาสู่โลกของความเป็นจริงๆ ไอส์ซิ่งได้ย้ายตัวเองออกมาจากกรงทองของเธอได้หนึ่งอาทิตย์แล้ว การที่เธออกมาสู่โลกของความเป็นจริงเธอยอมรับว่าเธอเหงามาก เธอต้องรีบพาตัวองออกมาจากห้องที่เคยเป็นรังรักถึงแม้จะเป็นรังรักที่ต้องอยู่แบบหลบๆซ่อนๆก็ตาม แต่รังรักแห่งนั้นมันคือสถานที่ที่ทำให้เธอมีความสุขมากที่สุดเท่าที่เธอเคยพานพบมา...
" รับอะไรดีคะ? " หญิงสาวหน้าตาน่ารักเปิดร้านอาหารตามสั่งเล็กๆที่ห้องแถว1คูหาที่เธอทำการเช่าเพื่อเอาไว้ซุกหัวนอน...
'กะเพราหมูกรอบไม่เผ็ดมากเพิ่มไข่ดาวกรอบนอกไข่แดงไม่สุก2ฟองครับ... เอ่อ ขอเบอร์แม่ค้าด้วยครับ'
โฮ่ว...
เสียงโห่ร้องที่ดังออกมาจากกลุ่มนักศึกษาชายที่มากันเป็นกลุ่มก้อนใหญ่... มันเป็นเสียงที่เธอได้ยินทุกวัน... คนระแวกนั้นก็ต่างพากันแซวเธอกันให้สนุกปาก.. แต่ไม่ได้แซวให้เธอรู้สึกแย่ แต่เป็นการแซวแบบหยอกล้อเสียมากกว่า....
" คงจะไม่ได้ค่ะ... กะเพรา
