เพียงแค่ไอส์ซิ่งเดินออกไปจากห้องพักเขา ภูมิก็ถึงกับยิ้มแป้นทันที... ชายหนุ่มเปิดเพลงเบาๆฟังคลอเพื่อรอให้สาวน้อยของเขากลับมาหาเขา...
ในส่วนของไอส์ซิ่งที่รีบเดินมายังห้องครัว.. ภายในจิตใจของเธอกลับคิดมากมายเรื่องของคุณภูมิ...
" พี่ค่ะ.. หนูขอรบกวนอะไรสักหน่อยได้ไหมคะ คือคุณผู้ชายบ้านพักหลังนั้นน่ะค่ะ หลังสุดท้าย ช่วยเฝ้าเขาให้หนูหน่อยได้ไหมคะ หนูกลัวเขาจะคิดสั้น พี่ช่วยเป็นหูเป็นตาให้หนูทีจะได้ไหมคะ หนูจะกลับไปทำงานก่อนประมาณสองชั่วโมงหนูออกเวร หนูจะรีบมาเลยค่ะ... ถ้าเห็นอะไรไม่ชอบมาพากลพี่ไปตามหนูที่ห้องครัวได้เลยนะคะ..."
'ได้ๆ เดี๋ยวพี่จะช่วยดูให้นะ ไปทำงานเถอะ ถ้ามีอะไรผิดปกติพี่จะรีบให้คนไปตาม... '
"ขอบคุณมากๆคะ หนูจะรีบมานะคะ..."
ไอส์ซิ่งรีบกลับไปทำงานของเธอต่อทันที ไอส์ทำงานไปพร้อมกับสมองน้อยๆของเธอที่คอยเป็นห่วงคุณภูมิอยู่ตลอดเวลาจนบ่อยครั้งที่เธอถูกพี่ๆเตือนว่าให้มีสติมากขึ้น.
