ยิ้มหวานที่ได้ตกลงคุยกับคุณชาคริสเป็นที่เรียบร้อยหลังจากที่เขาละโมบโลภมาก จับเธอกินข้ามวัน จนเธอต้องบอกเขาว่ารุ่งเช้าเธอต้องไปเรียน เพราะเธอต้องไปส่งงานและทำเรื่องจบด้วย.. กว่าคุณเขาจะเข้าใจเธอก็เกือบร้องไห้.. คนแก่คนนี้ช่างเอาใจยากเหลือเกิน
" คุณไม่ต้องไปส่งหนูค่ะ หนูกลับเองได้ เพราะหนูต้องกลับไปห้องก่อนไปเปลี่ยนเสื้อผ้า.." ยิ้มหวานจำเป็นต้องปฏิเสธในความหวังดี.. รึเปล่า ของเขา เธอไม่อยากให้ใครเห็นหรือรับรู้ในสิ่งที่เธอทำ...
" แต่ฉันบอกว่าจะไปส่งยังไงล่ะ " ชาคริสถึงกับหน้าตึงทันที มันจะอะไรกันหนักหนา เพียแค่เขาจะไปส่งแม่เนื้อหอมของเขาเท่านั้น ทำไมต้องหวงตัวซะขนาดนี้ด้วย...
" หรือว่าเธอซ่อนใครเอาไว้ในห้อง.. มันเป็นใคร ผู้ชายคนไหน... ฉันไม่ชอบให้ใครมาทับรอยฉัน"
" คิดเองเออเองเก่งจังนะคะคุณเนี่ย.. ไม่มีใครทั้งนั้นค่ะ หนูอยู่คนเดียวในห้องเช่าเล็กๆ แต่ที่หนูไม่ให้คุณไปส่งเพราะจะมีคนนินทา
