ผมนั่งไขว่ห้างมองเด็กสาวมองเด็กสาวที่นอนบิดตัวไปมาอยู่บนที่นอนพร้อมกับแสดงสีหน้าบิดเบี้ยว
หึ คงทั้งช้ำทั้งระบมไปทั่วตัวอยู่แน่ๆ โดนไปซะจนเช้าขนาดนั้น
รอยยิ้มที่ไม่เคยมีมานานแล้วกำลังปรากฏอยู่บนใบหน้าของผมอย่างน่าแปลกใจ แค่เห็นเธอพยายามขยับตัวไปมาอย่างน่าเอ็นดูผมก็สามารถยิ้มออกมาได้อย่างไม่รู้ตัว
“แฮ่ม…ตื่นได้แล้วมั้ง ฟ้าจะมืดอีกรอบอยู่แล้ว” แค่ได้ยินเสียงผมคนที่นอนบิดตัวไปมาก็เด้งตัวลุกขึ้นนั่งอย่างอัตโนมัติทันทีพร้อมกับใบหน้าที่เหลอหลาก่อนจะบิดเบี้ยว แล้วส่งเสียงซี้ดปากออกมาบ่งบอกถึงอาการเจ็บปวด
“คุณซัน!! อะ…อู๊ยยย ซี๊ดดด”
“หึ เจ็บละสิ ใครให้ทะลึ่งเด้งตัวลุกขึ้นมาแบบนั้น” พอได้ยินผมว่าให้เหมือนท่าทางที่ตกใจเมื่อครู่จะหายไป เปลี่ยนมาเป็นท่าทางที่มองค้อนผมแทน
แค่เห็นผมก็ยกยิ้มพร้อมกับหัวเราะเบาๆ อยู่ในลำคออีกครั้งดูเหมือนว่าวันนี้ผมจะยิ้มมากกว่าหลายปีที่ผ่านมารวมกันเสียอีก ไม่คิดเลยว่
