ผมตื่นเช้าขึ้นมาทำกิจวัตรตามปกติเหมือนทุกวัน แต่ดูเหมือนว่าจะมีอยู่อย่างหนึ่งที่ไม่ปกติ นั่นคือเด็กสาวร่วมบ้านที่กำลังรดน้ำต้นไม้ไปฮัมเพลงไปอย่างอารมณ์ดี
“แฮ่มม” ผมเดินเข้าไปด้านหลังกระแอมให้คนอารมณ์ดีได้รู้ตัว ปฏิกิริยาหลังจากที่เธอได้ยินเสียงผมคืออาการสะดุ้งจนตัวโยน ปล่อยสายยางฉีดน้ำทิ้งลงบนพื้น ก่อนจะหันมามองหน้าผมอย่างกล้าๆ กลัวๆ
“คุณซัน มะ…มีอะไรจะใช้ดาวหรือเปล่าคะ” ยิ่งน้ำเสียงตะกุกตะกักที่เอ่ยออกมายิ่งทำให้ผมมั่นใจว่าเด็กนี่ต้องแอบไปทำอะไรผิดมาสักอย่าง
“ไม่มี”
“งั้น…งั้นดาวขอตัวก่อนนะคะ พอดีดาวซักผ้าทิ้งไว้ในครัวค่ะ” พูดจบเด็กสาวก็ไปปิดน้ำก่อนจะรีบเดินหนีผมเข้าไปในบ้านอย่างไว
ชัดแบบไม่ต้องสงสัยเลย ยัยเด็กนี่แอบไปทำอะไรผิดมาแน่นอน คนบ้าอะไรจะซักผ้าในครัว
ผมไม่เซ้าซี้หาความจากเธอ จึงปลีกตัวไปนั่งทำงาน กระทั่งถึงเวลา ช่วงเย็นหลังจากที่ทานข้าวเสร็จ ในระหว่างที่นั่งรอพี่ปราบพาผู้
