ตอนที่ 5
1209 Words
“ขอดาวแนะนำตัวก่อนนะคะ เพียงดาราค่ะ คุณจะเรียกฉันว่าดาวก็ได้ ฉันขยันและมีความอดทนสูงมาก” ฉันเน้นยำคำว่าความอดทนสูงมากให้เขาฟัง ก็พอรู้มาอยู่บ้างแหละว่าคนที่มีโลกส่วนตัวสูงเป็นคนยังไง แต่ดูท่าแล้วพอได้สัมผัสจริงๆ กลับรับมือยากกว่าที่คิดแฮะ
“เสร็จยัง”
“คะ?”
“ถ้าแนะนำตัวเสร็จแล้วก็กลับไป ฉันไม่ต้องการคนดูแลบ้านและงูของฉันที่เป็นผู้หญิง”
“คุณยังไม่รู้เลยว่าดาวทำงานได้มั้ย อย่าเพิ่งตัดสินเพียงเพราะฉันเป็นผู้หญิงสิคะ”
“ฉันตัดสินใจแล้ว”
“คุณค่ะ ขอร้องนะ…นะ ดาวจะทำให้คุณพอใจแน่ รับรองได้เลยคุณ จะชอบดาว ดาวจะเป็นแม่บ้านที่ดี ดูแลงูคุณแบบยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอมเลยค่ะ” ฉันพยายามอ้อนวอนขอร้องเขาสุดความสามารถ ขอให้เขาใจอ่อนทีเถอะ ฉันไม่อยากหางานใหม่แค่คิดถึงเงินเดือนที่จะได้ก็รู้สึกเสียดายถ้ามันต้องตกไปเป็นของคนอื่น
“หนึ่งอาทิตย์”
“คะ?”
“ถ้าเธอทำไม่ได้รู้นะว่าต้องทำยังไง” พูดจบเขาก็เดินทำหน้าหน้าเข้มออกไปทันที
“ขอบคุณค่ะเจ้านาย ดาวจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง” ฉันตะโกนบอกเขาด้วยความดีใจ ในที่สุดก็ได้งาน ด่านแรกผ่านไปได้อย่างยากแค้น ต่อไปก็ถึงด่านเจ้านายคนรองสินะ ไม่โดนเจ้านายคนแรกกินหัวก็ขอให้ไม่โดนเจ้านายคนที่สองสวบลงท้องไปก่อนก็แล้วกัน
“ได้งานแล้วก็ใช่ว่าจะผ่านอาทิตย์หนึ่งไปได้ง่ายๆ อย่าเพิ่งวางใจไป”
บ้านนี้เหมือนทั้งเจ้านายทั้งลูกน้องจริงๆ ให้กำลังใจกันหน่อยไม่ได้รึไง
ฉันถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินตามผู้ช่วยของเจ้านายที่ชื่อปราบไปอย่างตื่นเต้น เจ้านายที่เป็นคนยังพออ้อนได้ แต่เจ้านายที่เป็นงูนี่สิ เกิดไม่ชอบหน้าเธอขึ้นมาจะทำยังไงให้ไม่โดนสวบ
“นี่ห้องของเธอ เก็บข้าวของให้เรียบร้อย อีกเดี๋ยวจะมาตามไปดูงานที่เธอต้องทำ”
“เข้าใจแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ”
ไม่นานหลังจากที่ฉันเอาของเข้ามาเก็บภายในห้องนอนที่ไม่เล็กแต่ไม่ได้ใหญ่โตมากโดยรวมมันก็ดูเหมาะกับการอยู่คนเดียวโดยไม่อึดอัด
ระหว่างที่ฉันกำลังทยอยเอาข้าวของออกจากกระเป๋า เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น จึงลุกขึ้นยืนแล้วรีบวิ่งไปเปิดประตู สงสัยได้เวลาที่ฉันต้องไปเจอเจ้านายคนรองแล้วสินะ
“ได้เวลาแล้วครับ ผมจะพาไปดูงานหลักของคุณก่อน”
“เรียกดาวก็ได้ค่ะ เรียกคุณแล้วมันดูเขินๆ ยังไงไม่รู้” อาจเพราะฉันเป็นคนที่สดใสและยิ้มเก่ง จึงมักชวนคนอื่นคุยได้เสมอเฉกเช่นตอนนี้ที่ฉันอยากทำตัวสนิทกับอีกฝ่ายเอาไว้ อย่างน้อยก็มีคนให้พึ่งพาได้สักคนในบ้านหลังนี้ก็ยังดี
“เชิญครับ”
ระหว่างทางอุตส่าห์ชวนอีกฝ่ายคุยไปตั้งเยอะ สรุปแล้วเหมือนฉันคุยกับอากาศซะมากกว่า ฉันมั่นใจแบบสุดๆ ว่าจะเอาชนะใจเขาได้เหมือนเอาชนะใจลุงๆ ป้าๆ ทั้งหลายแบบที่ผ่านมา แต่เขาเหมือนเจ้านายที่เย็นชาคนนั้นไม่มีผิด
“คุณลุงค่ะ ในนี้ดูมืดจัง หนูเดินตามหลังก็ได้ค่ะ” ตอนแรกก็กะจะมั่นหน้าเดินเข้าไปก่อน แต่ไหงห้องนี้ถึงแต่งได้โทนมืดครึ้มแบบนี้ละ
น่ากลัวไปไหน
“ลุง??”
“อุ๊บ! นั่นน้องเหรอคะ ดูน่ารักจัง”
ห้องโทนสีเทาเข้มมีไฟส่องสว่างอยู่บริเวณตู้กระจกขนาดใหญ่ ดูจากความกว้างของห้องก็เท่ากับห้องนอนของเธอเมื่อครู่เลย ภายในตู้กระจกขนาดใหญ่มีการตกแต่งดูเหมือนเป็นบ้านอันแสนอบอุ่นของเจ้างูตัวสีดำสนิท เมื่อคืนเธอศึกษาเกี่ยวกับงูสายพันธุ์นี้มาทั้งคืน ไม่คิดว่าพบตัวจริงแล้วมันจะดูสวยกว่าในรูปที่เธอเห็นหลายเท่า
เมื่อฉันเห็นเจ้าตัวโตสีดำเลื่อยอยู่ในตู้ จึงรีบเดินเข้าไปหาอย่างไม่ลังเล ความน่ารักของมันตกฉันเข้าไปเต็มๆ ทั้งที่มันตัวสีดำสนิทแต่กลับมีเสน่ห์ดึงดูดชวนให้หลงใหล
“ขอจับน้องได้มั้ยคะ”
“น้อง?”
สงสัยคำนั้นมันคงดูน่ารักมากเกินไป ไม่เหมาะกับเจ้าแบล็คคิงสแน็คตัวนี้สินะ คุณผู้ช่วยถึงได้ขมวดคิ้วใส่ฉันขนาดนั้น
“ก็…หมายถึงเจ้างูเนี่ยอะค่ะ ขอจับได้มั้ย”
“มันยังไม่ได้กินอาหารหรือเธออยากให้มันกินเธอก่อน”
“คุณลุงน่าจะเตือนกันก่อนสิคะ ดาวเกือบโดนสวบมือแล้ว” หลังจากขออีกฝ่ายจับฉันก็ไม่ได้รอฟังคำตอบแม้แต่น้อย ก็คนมันตื่นเต้นอยากลองสัมผัสตัวเป็นๆ ดีนะที่ชักมือกลับทัน
“ผมจะสอนครั้งเดียวนะต่อไปเธอต้องทำเอง”
“ได้ค่ะคุณลุง ดาวจะตั้งใจเรียนเป็นอย่างดี เห็นแบบนี้ดาวเรียนเก่งมากเลยนะคะ สอบ…”
“พอ!”
“คะ?”
“อยู่ที่นี่พูดให้น้อย ฟังให้มาก เจ้านายไม่ชอบเด็กพูดมาก”
“อ่อ…ค่ะ” ทั้งน้ำเสียงและใบหน้าเข้มของเขาทำให้ฉันเก็บปากแล้วฟังทันที จะว่าไปมันก็ไม่ยากอย่างที่คิด หรืออาจเพราะเธอศึกษามาคร่าวๆ แล้วจึงทำให้เข้าใจสิ่งที่อีกฝ่ายพูดโดยง่าย
“ลองเอาหนูให้กิน”
“โยนลงไปเลยเหรอคะ”
“วางลงไป”
“ถ้ามันสวบมือดาวล่ะ”
“วาง! ลง! ไป!”
ทำไมต้องดุขนาดนั้นด้วย โอ๊ยย…หัวใจดาวจะตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่มแล้วนะคะคุณลุง
ฉันสวมถุงมือเรียบร้อยเพื่อสุขลักษณะอนามัยของเจ้างูและเพื่อตัวฉันเอง
“น้องกินเก่งจัง” ทันทีที่ฉันวางอาหารลงไปตรงตำแหน่งที่คุณลุงบอก เจ้าแบล็คคิงตัวสีดำสนิทก็เลื่อยด้วยความรวดเร็วไปหาอาหารของมัน ก่อนจะค่อยๆ เขมือบเจ้าหนูแช่แข็งที่ผ่านการละลายมาแล้วเข้าปากโดยไม่รีรอ ดูเหมือนมันจะกินเก่งเอามากๆ สมแล้วที่ชาวเน็ตเลี้ยงงูทั้งหลายถึงเรียกมันว่าจอมตะกละ
“หลังจากคุณสมชายกินเสร็จ ก็ยกออกมาจากตู้วางมันไว้ในกล่อง แล้วก็ทำความสะอาดตู้ตามที่ผมสอน จากนั้นก็เอาเก็บเข้าตู้เหมือนเดิม แล้วเธอก็ไปทำความสะอาดบ้านได้”
“เมื่อกี้ดาวเหมือนได้ยินชื่อน้องด้วย น้องชื่ออะไรนะคะ”
“คุณสมชายครับ”
“หูยย ดูเหมาะมาก”
“ผมต้องไปทำงานอย่างอื่นต่อหวังว่าจะทำงานต่อได้”
“แน่นอนค่ะ ดาวจะจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อย”
หลังจากคุณผู้ช่วยที่ชื่อปราบ ที่ฉันชอบเรียกแหย่ว่าคุณลุงออกไปฉันก็ยืนมองเจ้าสมชายอยู่ครูหนึ่ง มันกินอาหารอย่างรวดเร็วจนไม่รู้เลยว่ามันกินเสร็จรึยัง แต่ฉันก็ยืนรอมาครึ่งชั่วโมงแล้วเห็นจะได้
- Writer
