“KHALIL, sandali lang!”
Malalaki ang mga hakbang ko habang nakasunod sa paika-ikang si Khalil. Kung bakit naman kasi kahit injured na ay mabilis pa ring maglakad ang lalaking ito?
“Hindi gagaling ang injury mo kung ganiyan kang maglakad!” I spatted in frustration. “Dapat ay nasa bahay ka lang pero heto at kung saan-saan ka pa nagpupunta. Mamamatay ka ba kung pipirmi ka lang sa bahay—Ay kabayo!”
Muntik na akong matumba nang biglang huminto si Khalil sa paglalakad. Tumama ang mukha ko sa kaniyang likod at dahil medyo malakas ang impact niyon ay naging mabuway ang balanse ko.
“Oops! Careful, Naomi,” bulong sa akin ni Terrence na nakaalalay sa likuran ko. Dama ko ang init ng kaniyang kamay na tumatagos sa tela ng aking uniporme.
“Mag-iingat ka nga, Nami,” may bahid ng inis sa boses n
