รักไต้เงาแค้น

ตอนที่ 2

สนามบิน

คริสก้าวลงจากรถหรูสีดำด้วยท่าทีเรียบนิ่ง แววตาเย็นชาแบบคนที่ไม่เคยแสดงความรู้สึกให้ใครเห็นง่าย ๆ เสื้อเชิ้ตแขนยาวแบรนด์หรูที่พับแขนขึ้นเล็กน้อยเผยให้เห็นข้อมือแน่น ๆ สะอาดหมดจด แต่สายตากลับกำลังจับจ้องไปยังผู้หญิงคนหนึ่งที่ยืนกอดอก ริมฝีปากเม้มแน่น และสีหน้าดูไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

ควีนน้องสาวของเขา สาวผมดำยาวสลวยในลุคเท่ ชุดพอดีตัวที่โชว์สัดส่วนอย่างมั่นใจ บวกกับรองเท้าบู๊ทส้นสูงที่ดูจะไม่เหมาะกับการเดินทางไกลเท่าไหร่ แต่สำหรับเธอทุกที่คือรันเวย์ เธอเป็นผู้หญิงที่เอาแต่ใจ หยิ่ง เท่ และไม่เคยแคร์ว่าใครจะมองยังไง

ควีนถอนหายใจแรง ๆ หนึ่งครั้งก่อนจะเดินฉับ ๆ ผ่านหน้าคริสไป โดยที่ไม่แม้แต่จะหันมองเขาด้วยซ้ำ

“…” คริสหรี่ตามองน้องสาวตัวเองนิด ๆ ก่อนจะเหลือบตามองไปทางไททั่นที่ยืนอยู่ด้านข้าง

ไททั่นพยักหน้าเบา ๆ เหมือนรับคำสั่งเงียบ ๆ แล้วเดินไปรับกระเป๋าของควีนที่วางอยู่ ก่อนจะเดินตามทั้งสองคนไปขึ้นรถ

บรรยากาศในรถเงียบสงัด จนได้ยินแค่เสียงลมหายใจและเสียงล้อบดถนน คริสนั่งอยู่เบาะหลัง ข้าง ๆ ควีนที่นั่งไขว่ห้าง หันหน้ามองกระจกฝั่งตัวเองอย่างไม่สนใจใคร

“กลับมารอบนี้อยู่ยาวเลยไหม” คริสเปิดบทสนทนาด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งแบบประจำตัว

“อืม” ควีนตอบสั้น ๆ โดยไม่หันมองเขาด้วยซ้ำ

“งั้นแกก็กลับไปอยู่กับม๊า ส่วนงานฉันทำเอง แกไม่ต้องยุ่ง” เสียงของเขายังคงนิ่งและเด็ดขาด เหมือนปิดบทสนทนา

ควีนหันขวับมาทันที แววตาไม่พอใจอย่างชัดเจน แต่ยังไม่ทันที่เธอจะตอบอะไร สายตาก็เหลือบไปเห็นเงาสะท้อนในกระจก มอเตอร์ไซค์สี่คันขับตามมา พร้อมกับเสียงปืนดังขึ้นทันที

ปัง ปัง ปัง!!

“หลบ!” ควีนตะโกนออกมาด้วยน้ำเสียงเฉียบขาด เท่ และแฝงความดุดันแบบสาวแกร่ง เธอกดหัวคริสให้ก้มต่ำลง ถึงแม้รถจะกันกระสุน แต่เธอไม่ใช่คนที่รอให้ความผิดพลาดเกิดขึ้น

ไททั่นที่นั่งข้างหน้า หันมายิงสวนกลับด้วยท่าทางชำนาญ ขณะที่คริสเปิดกระจกยิงสวนไปยังมอเตอร์ไซค์คันแรก กระสุนเจาะเข้ากลางหน้าอกคนร้ายจนร่วงไปพร้อมรถ

เสียงกระสุนดังไม่หยุด ทั้งสามคนในรถยิงสวนกันเป็นระยะ ๆ ฝั่งตรงข้ามก็ยิงไม่ยั้งเช่นกัน

ควีนหันมองด้านหน้าอย่างโมโห “เล่นกันงี้เลยเรอะ…” เธอกระซิบต่ำ ก่อนจะจ้องไปยังรถคันข้าง ๆ ที่เล็งปืนมาตรงหัวพวกเธอ

ปัง!

กระสุนเจาะเข้าชายเสื้อของคริสก่อนที่เขาจะถอยกลับเข้ามานั่งในรถ กัดฟันแน่นแล้วกุมหน้าท้องที่เปื้อนเลือด

“ซีด…” คริสร้องเบาเสียงออกมา แต่กลับไม่แสดงความเจ็บเลยสักนิด

ควีนเห็นเลือดแล้วตาวาววับ คว้าปืนจากมือคริสอย่างไว แล้วเปิดกระจกอีกฝั่ง ยิงสวนกลับไปรัว ๆ แบบไม่กลัวใคร

ควีนที่มองเห็นเลือดไหลออกจากหน้าท้องของพี่ชายไม่หยุด ใจมันจี๊ดขึ้นมาแบบไม่ทันตั้งตัว แต่อย่างว่า…เธอเป็นคนที่ไม่แสดงความรู้สึกผ่านสีหน้าอยู่แล้ว มือไวคว้าปืนจากคริสแบบไม่รอให้พูดจบ แล้วจัดการเปิดกระจกอีกฝั่งก่อนจะยกปืนขึ้นเล็งทันที

ถึงจะเป็นผู้หญิง แต่การยิงปืนสำหรับควีนมันเหมือนสัญชาตญาณ ไม่ใช่แค่ทักษะ เธอเกิดมาในบ้านที่ทั้งชีวิตไม่เคยมีคำว่า ปลอดภัย มาเฟียเป็นแค่คำจำกัดความน่าฟังในสังคม แต่ในความเป็นจริง มันคือการเอาชีวิตรอดทุกวินาที

ควีนหรี่ตามองพวกรถมอเตอร์ไซค์ที่ยังตามไม่หยุด ก่อนจะสบถออกมาเสียงเข้ม เท่ แต่มาในโทนแบบนางร้ายตัวแม่ที่โมโหสุด ๆ

“ไอพวกสะลัวะ!”

น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยอารมณ์ มันไม่ใช่แค่โกรธที่โดนลอบยิง แต่มันคือโมโหที่พี่ชายตัวเองดันมานั่งเลือดไหลข้าง ๆ เธอแบบนี้ด้วย

เสียงปืนรัวออกจากปลายกระบอกในมือควีนแทบไม่หยุด มือเธอแน่น สายตานิ่งและมั่นคง ยิงแบบไม่หลบ ไม่กลัว

ไททั่นที่นั่งข้างคนขับก็เปิดหน้าต่างออกอีกฝั่ง พร้อมยิงสวนในจังหวะที่ฝั่งตรงข้ามชะลอรถ ทำให้รถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งล้มคว่ำ คนซ้อนหลังกลิ้งลงไปกลางถนนแล้วนอนแน่นิ่ง

ส่วนอีกคันที่ตามหลังมาพยายามหลบ แต่ไททั่นก็เล็งดีจนโดนเข้าที่แขน คนขับเสียหลัก รถโยกไปมาจนเกือบล้ม

ส่วนฝั่งที่เหลือ พอเห็นสถานการณ์ไม่ดี ก็เริ่มลดความเร็วเหมือนเริ่มจะถอดใจ

กระสุนยังแลกกันต่ออีกไม่กี่นาที แต่หลังจากนั้น รถของพวกมันก็ชะลอและเปลี่ยนเส้นทางทันที เพราะคันหน้าล้ม คันหลังโดนยิง คนเจ็บไปหลายคน เล่นต่อไม่ไหวแล้ว

ควีนยังหันไปมองกระจกหลังต่อเหมือนยังไม่ไว้ใจนัก ก่อนจะถอนหายใจหนัก ๆ ควีนโยนปืนลงเบาะ ก่อนจะหยิบผ้าขึ้นมาซับเลือดให้พี่ชายด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง

“มาเป็นภาระให้ฉัน ทีหลังไม่ต้องมา” ควีนพึมพำออกมาเบา ๆ แววตาไม่รู้จะดุหรือเป็นห่วงมากกว่ากัน

คริสมองน้องสาวด้วยสีหน้าที่อ่านไม่ออก ไม่ได้ตอบอะไรเพราะตอนนี้ เขารู้แค่ว่าเลือดมันไหลไม่หยุดเลยว่ะ