รักไต้เงาแค้น

ตอนที่ 5

โกดังลับริมแม่น้ำ

แสงไฟสีส้มสลัวจากหลอดไฟเก่า ๆ ที่ติดอยู่ตามมุมเสากระพริบเป็นจังหวะ บางหลอดก็กระพริบเหมือนจะดับ โกดังเก็บของขนาดใหญ่ริมแม่น้ำในเขตอุตสาหกรรมร้างดูเงียบสงัด แต่ภายในกลับมีการเคลื่อนไหวอยู่ตลอดเวลา

เสียงรองเท้ากระทบพื้นซีเมนต์ดังขึ้นเป็นจังหวะ ลูกน้องของ คริสโตเฟอร์ แต่งตัวในชุดดำสนิท เดินขนลังเหล็กใบใหญ่หนักอึ้ง ไล่เรียงต่อกันเป็นแถว กำลังลำเลียงเพื่อขนขึ้นเรือที่จอดเทียบท่าอยู่ด้านหลังโกดังอย่างเร่งรีบและมีระเบียบ

กลิ่นน้ำมันเครื่องคลุกเคล้ากับกลิ่นสนิมจากเหล็กเก่า ๆ และกลิ่นบุหรี่ที่ลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ ทำให้บรรยากาศที่นี่ชวนให้หายใจลำบาก มันไม่ใช่เพียงโกดังเก็บของธรรมดา แต่คือจุดนัดพบของการซื้อขายอาวุธสงครามในโลกเงามืด ที่ไม่มีตำรวจหรือกฎหมายกล้าเข้าไปยุ่ง

“ระวังกล่องนั่นด้วย ของที่มาจากรัสเซีย เป็นของที่นายทำขึ้นเป็นพิเศษ มีแค่สาม"

ไททั่น มือขวาของคริสโตเฟอร์เอ่ยเสียงเข้ม ดวงตาคมกริบของเขากวาดมองการทำงานของลูกน้องอย่างระแวดระวัง ก่อนจะเดินเข้าไปควบคุมการขนย้ายอย่างใกล้ชิด

ไม่กี่นาทีถัดมา เสียงเครื่องยนต์ของรถยนต์หรูสีดำด้านก็ดังขึ้นแผ่วเบา ก่อนจะแล่นเข้ามาอย่างนุ่มนวลและเงียบกริบ ประตูรถเปิดออกพร้อมกับชายในชุดสูทเข้มทรงดี ก้าวลงมาจากรถด้วยท่าทีสุขุม บอดี้การ์ดในชุดคล้ายกันอีกสองคนตามลงมาอย่างพร้อมเพรียง

ชายคนนั้นคือ อัลฟาเรซ บิน ฮัมดาน หนึ่งในลูกค้ารายใหญ่จากตะวันออกกลางที่ขึ้นชื่อเรื่องการสะสมอาวุธ อัลฟาเรซเป็นนักธุรกิจน้ำมันที่มีเครือข่ายในตลาดมืด

อัลฟาเรซกวาดสายตาคมเข้มไปรอบ ๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำและสำเนียงอังกฤษที่ฟังดูหนาหนัก

“ของครบไหม?”

ทัศไท ลูกน้องมือซ้ายของคริสโตเฟอร์ ก้าวออกมาจากเงามืด พลางพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะตอบกลับด้วยภาษาอังกฤษอย่างเรียบเฉยแต่ชัดถ้อยชัดคำ

“ครบตามสเปค”

“ขออภัยคุณอัลฟาเรซ ที่คุณคริสโตเฟอร์ยังมาไม่ถึง” ทัศไทเอ่ยอย่างสุภาพ แม้ในน้ำเสียงจะยังคงความเย็นชาเฉพาะตัว

อัลฟาเรซหัวเราะออกมาเบา ๆ ราวกับไม่ได้ใส่ใจเลยสักนิดที่คริสโตเฟอร์ยังไม่โผล่มา

“ฮ่า ๆ ต่อให้รอถึงเช้าฉันก็ยอม ของแบบนี้ ใช่ว่าใครจะได้มันมาง่าย ๆ” อัลฟาเรซยิ้มบาง ๆ ขณะจุดบุหรี่ขึ้นสูบ หรี่ตามองไปทางเรือที่จอดอยู่ด้านหลังโกดัง

23:47 น. — โกดังลับริมแม่น้ำ

เสียงเครื่องยนต์เรือยังคงดังก้องเบา ๆ คลอไปกับเสียงเหล็กกระทบเหล็กจากการขนย้ายอาวุธหนัก เสียงหัวเราะเบา ๆ ของอัลฟาเรซกับบอดี้การ์ดของเขายังคงดังก้องอยู่กลางโกดัง

"ติ๊ก... ติ๊ก..."

เสียงเล็ก ๆ คล้ายโลหะกลิ้งตกกระทบพื้น ดังมาจากด้านบนสุดของโครงเหล็กภายในโกดัง ทุกคนหยุดชะงัก หันมองขึ้นไปทันที

“หลบ!” เสียงไททั่นตะโกนขึ้นทันที

"ปังงงงง!!!"

เสียงระเบิดควันดังขึ้นกลางโกดัง ควันสีเทาหนาแน่นพวยพุ่งออกมาจากระเบิดกระป๋องที่ถูกโยนลงมา ปกคลุมพื้นที่ภายในโกดังราวกับม่านหมอกในพริบตา ทว่าจากในม่านควันสีเทานั้น กลับเงาสีดำปรากฏขึ้นเหมือนกับเงาวิญญาน

ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง! ปัง!

เสียงปืนดังรัว ๆ จากในควัน เงาดำในควันยิงปืนสองข้างพร้อมกันด้วยความแม่นยำ บอดี้การ์ดของอัลฟาเรซล้มลงทันทีโดยไม่ทันแม้แต่จะชักปืน

หญิงสาวชุดดำวิ่งพุ่งไปตามทางเดินระหว่างลังอาวุธ ใช้กล่องเหล็กเป็นฉากกำบัง พลางรัวกระสุนอย่างต่อเนื่อง ลังอาวุธที่กำลังจะถูกโหลดขึ้นเรือถูกยิงจนระเบิดเสียงดังสนั่น

บึ้มมม!!!

ประกายไฟจากอาวุธบางชิ้นที่ถูกยิงแตก ทำให้ของภายในลุกไหม้และส่งเสียงระเบิดย่อย ๆ ตามมา เสียงโกลาหลดังขึ้นรอบทิศ ลูกน้องของคริสรีบหาที่กำบังแต่ไม่ทัน

"ใครวะ!?"

"มันอยู่ไหน!"

เสียงตะโกนจากลูกน้องดังสับสน แต่ไม่มีใครรู้ว่าศัตรูเป็นใคร รู้เพียงแต่ว่าเธอคือเงาดำจากควันและเธอยิงไม่พลาดแม้แต่กระสุนนัดเดียว

หญิงสาวชุดดำหมุนตัวยิงด้วยท่วงท่าที่คล่องแคล่ว ใช้ปืนสองข้างสลับมืออย่างชำนาญ กระโดดหลบกระสุนแล้วพุ่งเข้ายิงจุดสำคัญของโกดัง ทั้งแผงไฟ ลังอาวุธ และเรือบรรทุกอย่างจงใจ

ปังง!! ปังง!!

กระสุนสองนัดสุดท้าย ยิงทะลุตรงห้องควบคุมเรือ จนระบบพังยับเยิน

โกดังเต็มไปด้วยควัน เสียงระเบิดเล็ก ๆ และเปลวเพลิงจากอาวุธที่ถูกทำลาย กลิ่นดินปืนปะปนกับกลิ่นน้ำมันลอยคลุ้งไปทั่ว เงาของหญิงสาวค่อย ๆ ถอยหายไปในม่านควัน ทิ้งไว้เพียงซากโกดังที่ไม่มีทางกลับมาใช้งานได้อีก

ดวงตาคมเข้มของไททั่น ร่างสูงใหญ่ยืนนิ่งอยู่กลางโกดังเพียงชั่ววินาที สายตาเขากวาดไปตามทิศที่หญิงชุดดำวิ่งหายไปในม่านควัน ก่อนที่ร่างนั้นจะเลือนลับไปทางประตูหนีด้านหลังสุดของโกดัง

แต่สิ่งที่ทำให้ไททั่นต้องหันควับไปมองน้องชายฝาแฝดของตัวเองทันที เพราะทางคนนั้นมีเพียงคนในไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้ว่ามันเปิดออกสู่เส้นทางลับข้างโกดัง ซึ่งสามารถหลบหนีไปยังแม่น้ำได้โดยไม่ถูกจับตา

สายตาของไททั่นหรี่ลง พร้อมคิ้วขมวดแน่น ร่างสูงหันมามองทัศไททันที ซึ่งทั้งสองไม่ต้องพูดกันมากก็เข้าใจสถานการณ์ได้

“ไอ้ทัศ มึงโทรหานาย บอกว่าเกิดเรื่อง... แล้วเตรียมตามกูไป”

ไททั่นเอ่ยเสียงเข้ม เยือกเย็น แต่มีความฉับไวและเฉียบขาด

ทัศไทพยักหน้าอย่างรวดเร็ว ดึงโทรศัพท์จากกระเป๋ากางเกงขึ้นมากดเบอร์ เสียงสัญญาณดังขึ้นเพียงไม่กี่วินาทีก็มีเสียงปลายสายรับอย่างนิ่งสงบ

“นายครับ... ตอนนี้โกดังได้รับความเสียหาย”

ปลายสายเงียบไปเพียงครู่ ก่อนจะตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงต่ำ เยือกเย็น และเต็มไปด้วยแรงกดดันจนแม้แต่ทัศไทยังต้องยืดตัวตรง

“จับไอตัวที่มันกล้าเข้ามาในพื้นของกูให้ได้ จับเป็นเท่านั้น” น้ำเสียงของคริสราบเรียบ แต่เต็มไปด้วยเพลิงโทสะที่คุกรุ่นอยู่ในอก เพราะเป็นครั้งแรกที่เกิดเรื่องแบบนี้

เสียงหายใจของลิษาเริ่มถี่แรงหลังจากที่กระโจนผ่านกลุ่มควันหนาเพื่อหลบการตามล่า ร่างบางในชุดดำแนบเนื้อสะบัดตัวอย่างรวดเร็ว ทันใดนั้นเสียงของทิวไม้ก็ดังขึ้นในหูฟัง

"เจ๊! ตอนนี้ผู้กองตามเจ๊ไปที่โกดัง!" น้ำเสียงเครียดของทิวไม้ส่งผ่านคลื่นสื่อสาร หัวใจของลิษาแทบหยุดเต้นเมื่อได้ยินชื่อเทวา

"พี่เทวา..."