ตอนที่ 6

879 Words

"พี่เทวา..." ลิษาพึมพำเบา ๆ สีหน้าเปลี่ยนเป็นตึงเครียดในทันที "ไอทิวไม้ ฉันจะไปช่วยพี่เทวา แกช่วยหาทางออกอื่นให้ด้วย!" ลิษาเอ่ยออกมาขณะหมุนตัวกลับทางเดิมทันที "ผมก็ตามผู้กองมาด้วยเจ๊ ผมตามมาทีหลัง!" ทิวไม้ตอบสวนกลับอย่างรวดเร็ว ตุบ! ตุบตุบ! ทันทีที่ลิษาประตูร่างของลิษาเซกระเด็นไปข้างหลังเมื่อถูกกระโดดถีบเต็มแรงด้วยขาทั้งสองข้างจากไททั่น “หลีกไป” ลิษาเอ่ยเสียงต่ำ แต่นั่นไม่ใช่เสียงของเธอ เพราะเธอใช้ตัวปรับเสียงติดไมค์ ทำให้เสียงเปลี่ยนเป็นโทนเย็นเยียบ “เหอะ คิดว่าจะบุกเข้ามาในพื้นที่ของกูแล้ว มึงจะออกไปง่าย ๆ ” ไททั่นเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ดันลิ้นเข้าข้างแก้มก่อนจะเดินเข้าหาอย่างไม่รีบร้อน ลิษาไม่ตอบ เธอเพียงกระชับปืนในมือก่อนถีบเท้าเข้าหาไททั่น หมัดปะทะหมัด แรงปะทะทำให้เกิดเสียงดังสะเทือน ลิษาเตะต่ำ ไททั่นเบี่ยงตัวหลบแล้วสวนกลับด้วยหมัดตรง ลิษาเอียงหัวหลบได้ทันก่อนจะใช้สันมือฟาดเข้าที่ต้นคอไททั่น หมับ! มือของไททั่นคว้าข้อมือลิษาไว้ได้พอดี แต่ยังไม่ทันจะได้ล็อกแขน ลิษาหมุนตัวอย่างไวแล้วใช้เท้าถีบเข้าเต็มอก ส่งเขาเซไปชนกับลังเหล็กเสียงดังลั่น ทันทีที่ลิษาจะวิ่งไปยังประตูทางออก เสียงมีดเฉือนอากาศก็ดังขึ้น! ฉึบ! ชายอีกคนพุ่งเข้ามาฟันเข้าที่หน้าท้องเธอเต็มแรง แต่กลับไม่มีเลือด เพราะเสื้อของลิษาสามารถป้องกันอาวุธทุกชนิดได้ แม้เนื้อผ้าจะไม่ขาด แต่น้ำหนักของแรงฟันทำให้ลิษาสะดุ้งเล็กน้อย ลิษาหันกลับไปมองไททั่นที่ ก่อนจะหันมองทัศไท “ไม่ต้องตกใจ พวกพี่เป็นแฝดครับ” ทัศไทเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงกวนยียวน ในมือมีมีดพับสีดำหมุนเล่น ทัศไทพุ่งเข้ามาหาลิษา ทำให้การต่อสู้เกิดขึ้นอีกครั้ง ลิษาต่อสู้กับทัศไท ทั้งหมัด เตะ มีด สลับกันอย่างดุเดือด แต่ไม่ทันไร ไททั่นก็ลุกขึ้นแล้วเข้ามาสมทบเป็นสองรุมหนึ่ง เสียงปะทะกันดังสนั่นภายในโกดังลิษาถูกต่อยเข้าที่ลำตัว เธอกัดฟันสู้ สวนกลับด้วยการถีบเข้าอกไททั่น แล้วกระแทกศอกใส่หน้าทัศไทจนเลือดซึมจากมุมปาก ทั้งสามคนเหมือนหมาป่าที่กัดกันกลางควันฝุ่น ลิษาเริ่มเสียเปรียบ เพราะแรงเริ่มตก แต่แล้วเธอใช้จังหวะหนึ่งที่ทัศไทพลาดท่าล้มชนไททั่นลิษาหมุนตัวออกแล้วถีบเข้าที่กลางอกของทั้งสองพร้อมกัน ตุบ! สองแฝดล้มลงกับพื้นในสภาพมอมแมม หอบหายใจแรง บาดเจ็บทหนัก ส่วนลิษาแม้จะมีบาดแผล ฟกช้ำ และรอยเลือดที่คิ้วที่ไหลออกมาแต่ลิษาก็รีบพุ่งไปยังประตูทางออก ฝืนร่างกายที่สั่นระริกเพื่อไปช่วยเทวา . เสียงฝีเท้าของเทวาดังสะท้อนบนพื้นซีเมนต์เก่า ๆ เขาเร่งฝีเท้า ฝ่าหมอกควันที่ยังหลงเหลืออยู่จากระเบิดควันเมื่อครู่ดวงตาคมกริบมองไปรอบตัวอย่างระวัง ก่อนจะเห็นร่างของชายคนหนึ่งยืนอยู่เหมือนกำลังจะเดินไป ปัง! ปัง! ปัง! เทวายิงปืนใส่อัลฟาเรซ แต่อัลฟาเรซกลับหลบทัน ทั้งสองยิงปืนสวนกันจนกระสุนหมดทำให้เกิดการต่อสู ทั้งสองพุ่งเข้าใส่กันทันทีหมัดแลกหมัด เตะสวนเตะ ศอกเข้าลำตัว เสียงปะทะรุนแรงดังก้องในโกดังร้าง อัลฟาเรซเคลื่อนไหวได้คล่องแคล่วอย่างเหลือเชื่อ จังหวะหมุนตัว หลบ และสวนกลับของเขาแม่นยำราวกับผ่านสนามรบมานับไม่ถ้วน เทวาพยายามใช้ทักษะทุกอย่างที่ฝึกฝนมา เขาต่อสู้ด้วยกำลังที่เหลืออยู่ แต่กลับเริ่มเสียเปรียบทีละนิดหมัดของอัลฟาเรซซัดเข้าที่คิ้วของเทวาเลือดไหลซึมจากแผลทันที ตุบ! เทวาถูกเตะจนเซไปชนลังไม้ ก่อนจะล้มลงกับพื้นเลือดไหลซึมจากมุมปาก ร่างกายมีแต่รอยฟกช้ำมือของเขาสั่น ขณะที่ลมหายใจหอบกระชั้น ส่วนอัลฟาเรซหันหลังจะเดินออกไปอย่างไม่คิดสนใจ เทวากำมือแน่น พยายามคลานไปคว้าปืนที่อยู่ข้างตัวเขาหยิบปืนขึ้นมาในเสี้ยววินาที ปัง! เสียงปืนกึกก้องกระแทกผนังโกดังกระสุนพุ่งเข้าที่ไหล่อัลฟาเรซเต็มแรง อัลฟาเรซสะดุ้ง หันกลับมาพร้อมแววตาดุดัน ปัง! อัลฟาเรซคว้าปืนที่ตกอยู่ตรงเสาแล้วลั่นสวนกลับกระสุนพุ่งทะลุหน้าท้องเทวา ร่างของเทวาสะบัดตามแรงกระสุน เลือดพุ่งออกจากบาดแผลแต่เขายังพยายามจะยิงตอบกลับด้วยความฮึดสุดท้ายของชีวิต ปัง! ปัง! ปัง! อัลฟาเรซยิงใส่เขารัว ๆ กระสุนหลายลูกทะลุผ่านร่างของเทวาจนร่างของเขาทรุดฮวบลงกับพื้นเลือดไหลทะลักจากแผลตามลำตัว ราวกับจะพรากชีวิตของเขาไปในไม่ช้า มือของเทวาที่ถือปืนค่อย ๆ คลายออกปืนร่วงลงกับพื้นเสียงแผ่วเบา สายตาของเขาเริ่มพร่าเลือน หูได้ยินเพียงเสียงก้องจากในใจ “ลิษา อึก”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more