When He Falls - New Version

Kabanata 1

DICLAIMER: I would like to remind you guys that this is the new version of When He Falls. You can read the old version just go to my profile. Please don't put your comment if you see anything na mali or errors. Magulo din ang old version kasi ginawa ko iyon way back on college at hindi ko pa iyon na-e-edit hanggang ngayon. I posted here because some readers still wants to read it. Pero kung hindi ka fan ng errors at typos better leave the old one. Thank you!    

"I heard that the Fuente Shipping Lines filed a bankruptcy early this morning," I rolled my eyes when I heard my mom said these words. I am having my breakfast together with them tapos business pa rin ang pinag-uusapan.

Minadali ko na lang kainin ang pagkain ko dahil may aasikasukin pa akong plates mamaya sa library dahil deadline na iyon kay Architect Pablo.

"Nagmamadali ka atang kumain Marga?" si dad ang nagsalita kaya natigilan ako sa pag-inom ng tubig. Nagbabasa siya ng dyaryo kanina pero sa akin na nakatuon ang tingin niya ngayon.

"I need to finish my plates," I said without looking at him. I know what's on his mind right now.

"Your bodyguard told me that you're still with that boy." Tinignan ko si mommy. Nakatitig siya sa akin at bakas doon ang nagbabadyang galit sa mata niya. I want to speak but mom did not let me kaya huminga na lang ako ng malalaim to keep myself calm.

"Di'ba sinabi ko na sa'yo na layuan mo ang lalaking 'yon Margareth? He's a commoner! A rug!" 

I don't know if other rich people act and talk like my mom and dad. Hindi ko alam kung matatawag ko bang pagiging hipokrito ang pagpunta nila sa mga charity events to donate some money to help those abandoned children in the orphanage and then here they are insulting my friend because he's poor.

This a usual morning for me. Palagi akong pinapagalitan if they see something wrong about me or about the people I am with. 

"Mahirap siya but he's a good person and he helps me with my plates." I said with conviction. Me and Javier have been friends since I entered Del Franco University. He got an scholarship that gives him a privilege to study there.

He earned it with sweat and blood using his intelligence, hindi basta-basta lang. And he dreams to enter in Del Franco University because it is one of the prestigious University here in the Philippines that offers a quality education especially in Architecture.

When mom and dad knew about Javier mabilis nilang naisip na layuan ko siya. They told me that it's not good for me to be seen with him because he's poor and we are an elite family. Palagi rin nilang sinasabi na gagamitin lang niya ako and I don't believe on that.

"He's using you Margareth! Anong sasabihin ng mga business partners namin kapag nakita kang kasama mo ang lalaking iyon? Disgracefull!" Nagpantig ang tenga ko sa lahat ng sinabi ni mommy. Gusto kong sumabog sa galit! I want to shout that money isn't about everything pero hindi nila iyon maiintindihan.

Dahan-dahan akong tumayo. My dad did not bother to look at me dahil abala na ulit siya pagbabasa ng dyaryo. 

I didn't bother to speak again. Hindi na ako nagpaalam kay mommy dahil baka magkasagutan lang kami. It is rude to leave without saying anything pero galit ako dahil sa panghuhusga nila kay Javier at lalo na ang mindset nila sa mga taong hindi katulad ng estado ng buhay namin.

I know where they come from because my family owns a multi billionaire construction firm company that is known here and abroad. Daddy always tells that money is everything. Money is happiness. And money is love. But I don't believe on their beliefs because money is not my happiness nor love. Money is nothing and it can't buy all the good thing in the world that will make you happy and be loved. And they will never understand my stand about this matter. 

Mabilis akong umakyat sa taas para maligo. Pumasok ako sa closet ko when I heard a small knocks on my door.

"Bukas 'yan!" sumungaw ang ulo ni Ate Merideth sa pintuan. 

I really wanted to leave for school as soon as possible baka hindi ko matapos ang kailangang tapusing plates ngayong araw pero mukhang may kaonting chikahan pang mangyayari with my ate.

"I told you." Ate Merideth said with tone of mockery. 

I just rolled my eyes at her and sit on the end of my bed. She always tells me about talking with Javier in a private area at hindi kung saan-saan na lang may mga matang nakabantay sa akin. Hindi ko nakikita ang mga bodyguards na pinapadala ni daddy but ate told me that they are always there to look for me.

"Javier is my friend. I don't see any problem talking to him on public lalo na't nasa school kami." I said.

"Yes we know pero mahirap siya at 'ypn ang problema sa society natin especially dad is a an elite businessman. He wants to keep his name clean and high in business world." si Ate Merideth. I sighed. I can't be rude to him because after all these years he's been good to me at walang dahilan para iwanan ko siya.

Umiling na lang ako sa mga sinabi niya. I can't believe that this kind of discrimination is still exist nowadays! 

"Di'ba foundation day ng Del Franco?" Tumango ako sakanya. Ate handed her hand. Ipinatong ko doon ang suklay saka umupo siya sa tabi ko para suklayin ang buhok ko.

"Foundation day pero tadtad kami ng plates kay Architect Pablo. Wala siyang balak na bigyan kami ng break ngayong foundation day." ngumiwi si ate sa sinabi ko. 

Nag-aaral si ate Merideth sa Enduran College at Business Management ang kinukuha niya. Hindi ko alam bakit alam niyang foundation day ng school namin ngayon.

"Ayan tapos na." She handed me back the hair brush. Ngumiti siya ng malawak sa akin. "I will be there later this afternoon." 

Ngumisi siya sa akin. Mapanuring tingin ang iginawad ko sakanya. Natawa siya sa akin. Anong gagawin niya doon? 

"I will be meeting with Kayden and Paul." Tumango na lang ako sakanya dahil hindi ko naman kilala ang sinabi niyang pangalan.

"See you there, then." I said. But, I am sure hindi kami magkikita because I will be working in the library after my class with Architect Pablo.

"I will tell dad about it para 'di na siya mag-isip na baka kasama mo na naman ang mahal mong si Javier." Ngumiwi ako sakanya. Where did she get that idea ?

Kaibigan ko lang si Javier. Hindi ko iniisip na magkakagusto sa akin si Javier. He's brilliant and good in all our subjects. Mabait din siya, at gwapo but I don't see myself na magkakagusto sakanya.

"Issue ka ate." Tumawa na lang ako sa sinabi niya. 

Lumabas na si Ate Merideth. Madaling-madali akong bitbitin ang mga gamit na kakailanganin ko mamaya. I need to finish all my plates today so that I'll start doing my other plates which in architectural design.

I am walking in the corridor when I heard laughter coming from my room. I am curious kaya binilisan ko ang paglalakad and to my surprise, Javier is lying on the floor, basag ang labi at madumi ang uniform.

"Oh, eto na pala ang prinsesa mo Dela Cuesta." si Tyron, my ex-boyfriend and a notorious bully sa block namin. Mas lumakas ang hiyawan ng mga lalaking classmates ko. Agad kong nilapitan si Javier to see if he's still conscious.

"Hey! You okay?" pikit matang tumango sa akin si Javier. Nangagalaiti kong nilapitan si Tyron.

"What's wrong with you?!" Dinuro ko siya dahil sa tindi ng galit ko sakanya. Bumangon si Javier na parang walang nangyari sakanya. He walks to my direction saka ako hinila but I won't let him drag me away from this scumbag!

"Me? Wrong with me?" tumawa pa siya na parang alagad ng demonyo, "Ito ba ang ipinalit mo sa'kin? Look at him Margareth! Ito ba?" dagdag pa niya. 

Ambang lalapitan niya si Javier but I won't let him touch Javier again. Agad kong hinila si Javier sa likod ko kahit na nagpupumiglas siya para harapin din si Tyron. You idiot! Basag na nga ang mukha mo lalabanan mo pa siya! 

"Let get out of here Marga," Javier said it pero binalewala ko siya. 

Nakatingin lang sa amin ang ibang mga classmates namin and all the boys are here watching us at wala man lang tumulong kahit isa para awatin ang gagong si Tyron.

"You know what? Nagsisi ako na naging boyfriend kita. You have a disgusting attitude and it is all over this place." hiniwakan ni Javier ang braso ko para pigilan akong magsalita pero pinandilatan ko lang siya para pigilan sa ginagawa niya.

"I can handle this," I said to Javier.

Huminga na lang siya ng malalalim. He knew me well that's why he can't do anything to stop me from doing this. Noon, palagi na lang siya ang nagtatangol sa akin and I want to return the favor dahil siya ang agrabyado dito.

Lumapit sa akin si Tyron na may nakakaloko na ngiti. And his eyes is like a wild fire filled with pure anger and madness.

"You think the two of you can be together? You know the rules of rich people here in the society we live in Margareth, rich for rich and poor for poor." Tyron said. I slap him hard para matauhan siya sa sinasabi niya. 

Bakit ganito ang paniniwala ng mga tao? Bakit palaging may perang involve sa lahat ng bagay even in a simple friendships.

He laugh like there's something wrong about what I did. "You think your parents will let this bullshit happen? You are their precious princess at hindi nila hahayaang mapunta ka sa isang mahirap na katulad niya." I gave him another slap pero sa kabilang pisngi naman niya. Nakabawi sa pagkakasampal ko. Tumingin siya sa akin and I can his eyes full of anger. 

Tumahimik ang buong room dahil sa ginawa ko. Nakakuyom ang kamay ni Tyron but I won't get back down. Hinila ako ni Javier pero tinabig ko ang kamay niyang nakahawak sa braso ko.

Nagpulasan bigla sa kani-kanilang pwesto ang mga nanunuod sa amin. Bumalik sila sa upuan nila samantalang kaming tatlo na lang ang nakatayo. 

Rinig na rinig ang maingay sa mga yapak na papasok sa classroom. It's familiar footstep and it belongs to Architect Pablo.

"What is this? Miss Margareth? What is happening here?" si Architect Pablo ang nagsalita. Naunang umalis si Tyron sa harapan ko para makaupo na rin. Hindi ako sumagot kay Architect. Bumalik na lang ako sa upuan ko ng tahimik. 

Life is unfair and it became more unfair because of social status. Mas pinamukha sa akin ni Tyron ang lipunang ginagalawan namin. Minsan hindi na nakikita ng mga tao ang kabutihan ng ibang tao dahil sa social status na meron sila. Madalas ngayon, kapag mahirap ka, you can't be friends with rich people kasi hindi pareho ang mundong ginagalawan niyo. Madalas din na kapag mahirap ka, nandun ka sa mga sabi-sabing magnanakaw o mangagamit ka.

Architect Pablo begin his lecture. Nakinig na lang ako kahit na medyo nawawala ako sa focus dahil sa nangyari. Tyron and I broke up six months ago. He's the son of famous senator in our country. We met in his parents wedding anniversary and my mom is delighted by it that is why she wanted me to be with him para sa kumpanya. Mommy wanted to gained some friends in the government para sa mga projects na ipapatayo ng gobyerno.

"I am sorry." Javier whispered.  Tumango ako na lang ako sakanya.

I ended my relationship with Tyron because I can't take his attitude and him being a bully. Also, his beliefs about poor people is something beyond. When mommy knew about out break up she's mom is furious about it. Gusto niyang makipagbalikan ako kay Tyron but my decision is final. I won't let them control my decision lalo na sa ganitong bagay. Everyday, we argue about my relationship with Tyron but eventually tumigil din si mommy noong sumabog ang baho ng pamilya ni Tyron sa buong pilipinas.

Tyron and I haven't talked in a months but I am sure he understands and respect my decision but I guess I am wrong. 

Pagkatapos ng lecture ay nagtungo na ako sa library together with Javier na walang imik na nakabuntot lang sa akin.

Nang nasa loob na kami ng library at nakahanap ng pwesto, he sits beside me and put all his things on the table. 

Huminga muna siya ng malalim, "Are you okay?" tanong niya.

"Yeah, I'm okay." simpleng sagot ko pero kita ko ang hindi niya pagsang-ayon. 

"No you're not." humalakhak siya kaya inirapan ko.

"Masaya ka pa ngayon? You think I will be okay to know na nabugbog ka ng gagong 'yon because of me?" medyo may diin ang bawat pagkakasabi ko. Lumakas ang tawa niya kaya napapatingin ang ibang estudyante na nasa library din.

I glared at him. 

"Kulang na lang patayin mo ako sa tingin mo. You're scary!" he said.

 Aba! ako pa ang nakakakatakot ngayon? "Ayaw ko lang na palakihin pa ang away kanina kaya gusto kilang alisin doon." dagdag pa niya.

"I am mad because Tyron is being stupid and unreasonable! Ano bang dahilan bakit kayo nagrambulan kanina?!"gusto kong sumabog sa inis lalo na kapag naalala ko ang mga sinabi ni Tyron. 

Umiling lang si Javier sa akin. Ayaw niyang sabihin ang dahilan pero batay sa sinabi ni Tyron kanina, alam ko ako ang dahilan. 

"I guess he's still in love with you," tonong nagbibiro ang pagkakasabi ni Javier kaya sinimangutan ko siya.

In fact, gwapo si Tyron, sikat at madaming nagkakagustong babae dito sa campus. He is also a team captain ng basketball team ng Del Franco pero ang ugali niya kasing sangsang ng amoy ng isda. Nakakasuka!

He laughed so hard na lahat ng mga estudyante maging ang librarian ay tumingin sa amin.

"Shh!" masama ang tingin ng librarian sa aming dalawa ni Javier. Mariin akong pumikit dahil sa kahihiyan at takot na baka mapalayas kami dito ng wala sa oras.

"Baliw ka! Ang ingay mo baka mapalayas tayo dito!" mahina kong sambit.

Kinurot ko sa tagiliran kaya napapikit siya. Ngumiti ako ng nakakaloko sakanya dahil wala siyang magawa kundi ang indahin ang sakit. "Dapat lang sayo 'to!" sambit ko. 

I am happy and glad that I have Javier as my friend. He is blessings in disguise dahil alam kong totoo siyang tao kahit na mahirap siya. He's polite and kind sa kahit na sino. Money nothing without kindness in your heart and I am happy that I found a person whose contented. I found a person whose not blind because of money. Humarap ako sakanya at nginitian ko siya ng malawak. Thank you Javier!