ไม่ได้หึงแค่หงุดหงิด
1097 Words
"กลับมาแล้วหรอ ทำไมกลับเร็วจัง พึ่งไปเองนี่ ไม่สนุกหรอ" เสียงหวานของวีทักผมทันทีที่เปิดประตูเข้ามา ส่วนเธอกำลังนั่งดูทีวีอยู่ ที่เธอถามว่า ทำไมกลับเร็วจัง ไม่กลับก็โดนแซวอยู่นั้นแหละ
"อื้มไม่ค่อยสนุก หิวข้าวด้วยแหละ ก็เลยกลับ" ผมตอบพร้อมกับเดินมานั่งข้างเธอ แล้วเอาหัวซบที่ไหล่เธอ
"เป็นอะไรอ่ะ เหนื่อยหรอ ลุกก่อนสิฉันจะไปเอาข้าวให้" ผมไม่รู้เป็นอะไร ปากบอกว่าเป็นเพื่อนกัน แต่ว่าผมรู้นะว่าการกระทำมันไม่ใช่
"เราอยู่ด้วยกันมานานขนาดไหนแล้วนะ"
"จะปีแล้วมั้ง ถามทำไมเนี้ย จะไล่ฉันออกแล้วหรอ" วีพูดติดตลก ใครจะให้ไปกันเล่า
"บ้าน่าวี พูดไปเรื่อย" ผมพูดพร้อมกับเอาหัวออกจากไหล่เธอ ส่วนวีก็เดินไปที่ห้องครัว มันนึกภาพชีวิตตอนไม่มีวีไม่ออกเลยนะ ชีวิตผมมีแต่วีควอยจัดการให้ ถ้าวันนึงวีมีแฟน...
"เก้า มากินข้าวเร็ว" ในขณะที่ผมกำลังเพ้อเจ้อไปเรื่อย วีก็เรียกกินข้าวทำให้ผมเลิกจินตนาการไปเรื่อย ไม่ได้ๆๆๆเพื่อนเว้ยๆๆ นึกเข้าไว้
--------------------------------
มหาลัย R
"เดี๋ยวตอนเย็นฉันมารับ หรือถ้าจะกลับแล้วก็โทรมานะ" ผมมาส่งวีที่หน้าคณะ การรับส่งเป็นหน้าที่ประจำของผมไปล่ะ
"อื้ม ไปล่ะ"
"เดี๋ยวจ่ายค่าเทอมยัง" ที่ผมถามเธอเพราะว่า วันนั้นผมแอบดูโทรศัพท์เธอว่ามีอีเมลล์แจ้งเตือนเรื่อง ค่าเทอม แต่ผมก็ยังไม่ได้ถามเธอสักที
"จะ..จ่ายแล้ว" ผมก็พยักหน้าตอบ จ่ายแล้วก็ดีไป ถ้ายังจะจ่ายให้ไม่ใช่อะไร ผมก็มองตามแผ่นหลังของเธอไป เห็นเธอเดินเข้าตึกอย่างปลอดภัยผมก็ค่อยกลับรถไปที่คณะตัวเอง ที่รอดูไม่ได้หวงหรืออะไรหรอกแค่เป็นห่วงเฉยๆ แล้วผมร้อนตัวอะไรเนี้ย ช่างมันเถอะ
"พี่เก้าาขาาา" ทันทีที่เดินเข้าตึกมา ก็มีเสียงใครเรียกก็ไม่รู้เรียกผมแต่ไกล
"หื้ม?"
"จำลิลลี่ได้มั้ยคะ ที่..."
"ไม่ได้" ผมพูดแล้วก็เดินมาเลย ก็จำไม่ได้อ่ะ คิดว่าดูไม่ออกหรอว่า ต้องการอะไร จะต้องการอะไรก็ช่างแต่จำไม่ได้
"แต่ว่าลิลลี่ที่เคย..เจอที่ผับP ไงคะ" เธอรั้งแขนผมไว้แล้วพูดในอดีตหวานๆ คงหวานเฉพาะกับเธออ่ะ เพราะผมจำไม่ได้ ผมสบัดแขนเธอแล้วเดินไปเลย ผู้หญิงอะไรน่ารำคาญจริงๆ
-----------------------------------------
part วี
"สวัสดีเธอเรียนคณะนี้ป่ะ" เสียงผู้ชายคนนึงเดินเข้ามาสกิดฉันที่กำลังนั่งอ่านหนังสือ
"ใช่ มีอะไรให้ช่วยมั้ย" ฉันหันไปตอบผู้ชายที่ยืนอยู่หลังฉัน ยอมรับว่าหล่อมากเลย เขาเป็นใครกันนะ
"คือเราพึ่งมาเรียนที่นี้อ่ะ ไม่มีเพื่อนเลย ขอนั่งด้วยได้ป่ะ"
"ได้สิ ชื่ออะไรอ่ะ"
"ออดี้ เธออ่ะ"
"โอ้โห้ชื่อแบบ รวยมากก เราชื่อวี" เราสองคนเข้ากันได้อย่างดีเลย ออดี้ก็คุยเก่งนะ หล่อด้วย สักพักสาวน่าจะเต็มแน่เลย จริงๆวันนี้ฉันมีเรียนแต่อยู่ๆอาจารย์ก็ยกคลาส ก็เลยมานั่งเล่นที่ห้องสมุดฆ่าเวลาไปเรื่อยและก็คิดว่า เก้าคงเรียนอยู่ด้วยแหละก็ยังไม่อยากทักไปกวน
"ไปกินข้าวกันป่ะ ฉันเลี้ยงเอง ในฐานะ..เด็กใหม่ล่ะกัน" ออดี้พูดติดตลก ฉันก็พยักหน้ารับปนขำไปด้วย คือตัวฉันก็ไม่ค่อยมีเพื่อนเท่าไรหรอก ออดี้นับว่าเป็นคนแรกเลยก็ได้มั้ง
"ได้สิ ป่ะ ในฐานะเจ้าถิ่น" ในขณะที่ฉันกำลังเดินลงบันได จู่ๆฉันก็โดนกระชากแขนอย่างแรง จนฉันเกือบล้มเลย
"......"
"อ่าว เก้า มาทำอะไรอ่ะ"
"จะไปไหน" ทำเสียงดุทำไม มันน่ากลัวมากจนฉันก็แอบกลัวเหมือนกันนะ ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาเก้าไม่เคยเป็นแบบนี้เลย โกรธอะไรใครมากัน
"ไปกินข้าว นายเป็นอะไรหรือป่าว ทำไมหน้าแดงแบบนี้อ่ะ" ฉันกำลังจะยื่นมือไปจับหน้าเขาแต่เขากลับปัดมือฉันออก เก้าเป็นอะไรเนี้ย
"ไม่ได้เป็นอะไร แล้วนี่ใคร" เก้าตอบเหมือนโกรธใครมา แล้วหันหน้าไปทางออดี้
"อ้อนี่ ออดี้ เพื่อนใหม่ฉัน เขาพึ่งมาเรียนวันนี้มาหน่ะ พวกเรากำลังจะไปกินข้าวกัน นายจะไป..."
"ไม่ไป ฉันไม่มีเรียนแล้ว กลับได้ยัง" พูดพร้อมกับหยิบกุญแจรถออกมาขนาดนี้ จะปฏิเสธได้ยังไงและดูเหมือนเก้าจะหงุดหงิดด้วย หลีกเลี่ยงปัญหาดีกว่า
"อะ..เอ่ออ ก็ได้ ออดี้ เดี๋ยววีไปก่อนนะ ไว้วันหลังเราค่อยไปกินข้าวกันนะ"
"อ้อโอเค บ๊าบบบาย"
"จะไปได้ยัง จะลากันอีกนานมั้ย" จิ๊! ไอ้นี้ก็เร่งจัง
"ไปแล้ววเนี้ย ไปก่อนนะออดี้" พอขึ้นมาเท่านั้นแหละ เก้าก็เหมือนรีบอ่ะ ออกตัวจะแรงเลย ก็พอจะรู้อยู่บ้างว่าเป็นนักแข่งรถแต่ว่า ปกติเวลาอยู่กับฉัน เก้าขับรถดีมากนะ สงสัยโมโหหิวเพราะใกล้เที่ยงล่ะ
"นายขับเบาๆหน่อยสิ ฉันกลัวนะ" คือมันเร็วมากขึ้นเรื่อยๆ จนฉันต้องรีบห้ามเพราะว่า ฉันกลัวจริงๆ
"...."
"นายหิวข้าวหรือไง เดี๋ยวฉันกลับไปทำให้กิน นายขับเบาๆก่อน" เหมือนยิ่งห้ามยิ่งขับเร็วขึ้นเรื่อยๆ ตอนนี้ใจฉันคิดแค่ว่า ขับเร็วขนาดนี้ ทำไมยังไม่ถึงคอนโดอีก วันนี้เป็นวันแรกที่ฉันคิดว่า คอนโดอยู่ไกลมากทั้งที่มันอยู่ใกล้มาก
เอี๊ยดดดดดด!!!!!! ในที่สุดการทัวร์นรกก็จบสักที แทบอ้วก พอถึงคุณชายเขาก็เปิดประตูลงไปเลยค่ะ ไม่แคร์สื่อใดๆ
"นี่นายเป็นอะไรเนี้ย" ไม่รู้ทำไมต้องเกิดมาขาสั้นด้วย ไอ้นั้นก็ขายาวเดินซะเร็วเลย จนฉันต้องรีบวิ่งไปคว้าแขนเก้าไว้ แต่สายตาที่ได้กลับมาคือ มองถลึงตาใส่เหมือนไม่พอใจฉันมากๆ
"ป่าว แค่หงุดหงิดเฉยๆ อากาศมันร้อน" พูดเสร็จก็สบัดแขนฉันออกอย่างแรง แล้วก็เดินหายเข้าห้องไปเลย
- Writer
