CHAPTER 2
968 Words
Nagising nalang ako sa pamilyar na kwarto at ramdam parin ang hangover ko. Pano si shine iniwan ako doon,, inikot ko ang ulo ko at sa wakas na spot ng mata ko ang family picture namin at ang wedding picture nila mama.
WAAAAH? NASA KWARTO AKO NI MAMA???! HALA LAGOT AKO!
Bumaba ako dali dali at hindi na nag abalang mag hilamos manlang, sinalubong ko kaagad ang sala ng katahimikan bago nakarating sa hapag kung Saan nag uusap usap sila mama at ang ka trio nya, may mga kaibigan kase si mama si ate feng, at bunso basta bunso yung tawag nila e.
"Oh ano? kamusta? masarap uminom?" bungad ni kuya habang nakaharang na animoy manununtok.
"h-h-hh" di ako makapag salita sa hiya at inunahan nyana ko bago paman din ako mag salita
"paula jusme! puro landi nalang ang alam mo! wala kanabang alam na iba? imbes na tulungan mo ako dito sa bahay nasa galaan ka? yun na nga lang ang tulong mo saakin na wag kang umalis dimo pa magawa? Pano kung may nangyari sayo? sabagay mas mabuting mawala kanalang para wala nang pabigat" derederetsong saad ni mama, gusto kong umiyak, pero ag umiyak ako mas aabusuhin Nila yung kahinaan ko. It's better to be worse infront of them kesa Naman maging masunurin at mabait ako. Patago akong umiyak sa gilid habang hindi pinapakinggan si mama na sermon ng sermon doon. Damn I really want to have a family na iwewelcome ako a family who'll always support me. Not a family na nakikita lang ako pag may makieng ginawa or kapag may iuutos. At ang mas nakakatawa pa, kahit kailan hindi nila naitanong kung okay lang ba ako. I'm depressed. Binabalot ako ng galit.
Lumingon ako sa gilid at nakita ang pamangkin ko na nakatayo at sinisilip ako sa kalayuan, is she in pain too? last night I saw her crying pero hindi nahahalata kase ayaw nyang ipahalata umiiyak sya takip ng unan. Lumapit ako rito at tinabihan sya
"Are you okay?" tanong ko na nangingibabaw ang curiosity sa batang to, ang weird nya kase Minsan tatawa nalang bigla hindi ko maintindihan kung baliw ba to o ano.
"yes I am. ikaw? are you okay?" finally.
"hinde, but you first ano bang problema mo sa Buhay ha?" hindi sya umimik sa tanong ko at yumuko
"hoy? bat ka naman umiiyak ng patago? you know you can always tell me kung may problema ka, you can always come to me. Mag rant ka hanggang sa kaya mo makikinig ako" dugtong ko
"I'm .. I'm scared of what the future holds" hikbi nya
"natatakot ako na baka pag gising ko wala na kayo." saad nya na patuloy pa sa pag iyak.
"I don't have friends, and I want to experience having one." sabi nya pa na lumuluha, hindi ko magawang mag salita dahil ako maraming kaibigan, habang nasasaktan ako may kaibigan ako, while her? wala. Pano nya na hahandle yon.
"If I only have a friend, I'll treat her as my only one. Hindi ko gagawin ang ginawa saakin ng iba." sabi nya.
"Joshua and I are just friends, nag chat nalang sya saakin nung bakasyon na gusto nya raw ako kaya Naman sinagot ko sya, pang landian lang Sana but I suddenly fall! nung nasa school kami palagi ko syang katabi kase may practice yung friend nya, at doon umamin sya sa'kin obvious naman na ako yon pero auto deny ako" kwento nya habang umiiyak
(a/n: gusto ko matawa while writing this! aaaaarghhhh nakakahiya. ahhahaha)
"Tas nung naging kami nabasa ko yung mga messages nya, lumalandi pa sya kung ano yung sinabi nya sa'kin sinabi nya rin saiba. Do I look like a toy? May totoo namang laruan bat diyon ang pag laruan nya? Nakipag hiwalay ako sakanya kase natatakot ako."
"Pero nakipag balikan din ako kaagad, tas nung nakita kona lumalandi ulit sya there I decided to permanently stop what's going between us." so may bf sya?
Tumalikod sya at hindi konarin nasundan kase Pano nangyari na nag karoon sya ng boyfriend?
wtf
Lumipas ang mga araw at hindi kopa nakakalimutan si wa. kung pano nya ako halikan at yakapin ay patuloy paring dumadaloy sa buong pag katao ko.
mag mamahal paba ako? Pano kapag naulit saakin to? natatakot ako. Pano kapag hindi nya ako Mahal? Pano kapag pinaiyak nyako ulet?
natatakot ako.
FROM SHINE: rish ..
TO SHINE: ano?
FROM SHINE: hiwalay na kami..
Sabi na nga e, the reason why I don't believe in love.
If forever exists why would it be like this?
But what if forever depends on people? not on love? would it still be like this?
Siguro nga naka depende ang forever sa tao kase kung gugustuhin nilang mag tagal hindi sila gagawa ng kahit na anong ikapapahamak ng relasyon Nila, kase ginusto Nila yon.
Forever only exist when people really wants it. But if not, edi mas nanaig ang love kesa sa kagustuhan diba? mas maganda kung mag tatagal kami ng may pag mamahal, okay lang kung mag sawa sya basta ako parin okay lang. Alam kong hindi sa lahat ng oras ako ang pipiliin. Pero kung mapipili man ako, hinding hindi kona pakakawalan ang taong to.
Nag ayos ako kaagad at pupuntahan si shine, kailangan nya ako ngayon so kahit anong consequences haharapin ko for her.
"Shine!" sigaw ko ng madatnan sya sa bahay nilang nag lalaslas.
"don't do this please, marami pa dyang iba" pag tahan ko sakanya.
"Mahal ko sya pau" naiintindihan ko sya kahit din naman ako Mahal ko si wawa pero hindi ako nag laslas no.
"If h-happy e-ever a-after did e-exist.." pag kanta nya
I would still be holding you like this and even if our past are full of shits,
one more you and me I'll believe that forever still exists.
CRMSTX_;(.
- Writer
