เมื่อพิงค์จับได้ว่าคูหมั้นเป็นเกย์ # 2
1205 Words
“ฮึก ฮือ ๆ พวกแกรีบมาหาฉันที่คอนโดเดี๋ยวนี้เลย” รติรัตน์งอแงกับปลายสายผ่านหูโทรศัพท์
(เฮ้ยพิงค์ เกิดอะไรขึ้น ทำไมแกร้องไห้เป็นเผาเต่าแบบนี้) เสียงของปาลิดาเพื่อนสนิทเอ่ยถามอย่างร้อนรน
“รีบมาแล้วกัน ฉันใกล้จะถึงแล้ว โทรบอกไอ้แบงค์ด้วยล่ะ ถ้ามันไม่มาหาฉัน วันนี้เราขาดกัน” หญิงสาวยื่นคำขาด
(เออ ๆ ฉันจะรีบโทรหามันเดี๋ยวนี้แหละ)
ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง เพื่อนสนิททั้งสองของรติรัตน์ก็มาถึงห้องของเธอ หญิงสาวยังคงร้องไห้ฟูมฟายเพราะโดนหลอกมาตั้งหลายปี เธอระบายสิ่งที่เห็นพร้อมทั้งเปิดคลิปที่ถ่ายมาให้เพื่อนทั้งสองดู ทำเอาเพื่อน ๆ หัวร้อนกันไปตาม ๆ กัน
“พวกเราไปตบมันตอนนี้เลยดีไหม... ฉันว่าแล้วว่าทำไมมันแปลก ๆ มันไม่เคยจูบแกทั้งที่แกสวยขนาดนี้ ต่อให้ไม่ใช่พระ ก็อดไม่ได้หรอกตั้งหลายปี” แบงค์โกรธแทนเพื่อนมาก
“ใช่ ๆ ฉันก็ว่ามันแปลก ๆ แต่งตัวก็เนี้ยบตลอดเวลา... แกหยุดร้องไห้ได้แล้ว เดี๋ยวไม่สวย” ปาลิดาพยายามปลอบใจรติรัตน์ แต่ยิ่งปลอบเธอก็ยิ่งร้องไห้หนักว่าเดิม
“แล้วแหวนแกหายไปไหนนังพิงค์” แบงค์จับมือรติรัตน์ยกขึ้นมาดู
“ฉันเขวี้ยงทิ้งไปแล้ว... ไอ้สารเลว ฉันอยากจะฆ่ามันนัก”
“ตายแล้ว แล้วถ้ามันอยากได้แหวนคืน แกจะทำไง... แกน่าจะใจเย็นมากกว่านี้หน่อย แหวนไม่ใช่ถูก ๆ” แบงค์ถอนหายใจ ท่าทางตื่นตระหนก
“ฉันไม่สน... อย่าลืมนะว่ามันเอาเงินจากฉันไปตั้งหลายล้าน” รติรัตน์สะอื้น
“โอเค ๆ งั้นแกไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยออกมากินข้าว แกจะได้มีแรง... ดีแล้วละที่รู้ตอนนี้ ดีกว่าไปรู้หลังแต่งงาน... เอาน่า ยังมีเวลาหาผู้ชายดี ๆ ใหม่ได้อีกเยอะ” แบงค์พยายามพูดปลอบใจเพื่อนสาว
“ถูกของอีแบงค์เลย แค่ผู้ชายคนเดียวอย่าไปทุกข์มาก” ปาลิดาเสริม
“คืนนี้ฉันจะพาแกสองตัวไปเปิดประสบการณ์ใหม่ดีไหม ฉันได้ยินเพื่อนมันพูดกันว่าที่นี่เด็ดมาก” แบงค์ยื่นข้อเสนอ พร้อมทั้งดีดนิ้วด้วยดวงตาที่เป็นประกาย ยังไงซะคืนนี้เพื่อนของเขาต้องได้หลุดพ้นจากความกลัวและความเศร้า
“เออ… เอาไงก็เอากัน ฉันอยากออกจากสถานการณ์นี้เต็มทนแล้ว... ฉันไม่ได้เสียใจเพราะมันหรอกนะ ฉันแค่เสียดายเวลา ถ้าฉันไม่หมั้นกับมันป่านนี้คงได้เจอผู้ชายดี ๆ ไปแล้ว” รติรัตน์ฟึดฟัด
“เอาน่าชะนี เรื่องมันผ่านไปแล้ว ตอนนี้สิ่งที่แกต้องทำคือมูฟออนจากไอ้ผู้ชายเฮงซวย แล้วเปิดรับสิ่งดี ๆ ที่จะเข้ามา” แบงค์กอดเพื่อนสาวอย่างปลอบโยน พร้อมทั้งยืดอกทำท่าโบกมือเรียกโชคดีเข้ามาหาเพื่อนไม่หยุด
ไม่นานนักรติรัตน์ก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำ แล้วออกมานั่งให้ปาลิดาจับแต่งหน้า ทำผมใหม่หมดจด เพราะหน้าเธอดูไม่จืดเลยหลังจากผ่านการร้องไห้มาอย่างหนัก ใช้เวลาถึงสองชั่วโมงเธอก็กลับมาสวยเป๊ะพร้อมจะออกไปข้างนอก โดยมีปาลิดาช่วยเลือกชุดจนสรุปได้ใส่ชุดสีดำที่เสริมให้เธอหุ่นดียิ่งขึ้นไปอีก
“ฉันสวยแล้วใช่ไหม คืนนี้ฉันจะตกผู้ชาย” รติรัตน์ยืนมองตัวเองในกระจกเพื่อสำรวจความเรียบร้อย หลังจากเช็กจนแน่ใจว่าตัวเองสวยแล้ว เธอจึงยิ้มมุมปากนิด ๆ
“สวยเลิศที่สุด ทำให้อีเปรมรู้ไปเลยว่าแกขาดมันได้ แถมยังสวยกว่าตอนอยู่กับมันอีก” ปาลิดาพยักหน้า ปลุกความฮึกเหิมให้เพื่อนสนิท
…
มอสเดินออกมาหาเพื่อนรักหลังจากลูกน้องรายงานเขาว่าองศามาถึงแล้ว ทั้งสองกอดทักทายกันตามธรรมเนียม หลังจากไม่ได้เจอกันมานาน
“มึงมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่วะ แล้วนี่... หนีบสาวแหม่มกลับมาด้วยหรือเปล่า” มอสเย้า นัยน์ตากรุ้มกริ่ม
“เพิ่งถึงเมื่อเช้าว่ะ นอนไม่หลับ คงเพราะเวลาต่างกัน... บอกเด็กไปเอาเหล้ามาที ว่าแต่คืนนี้มึงนั่งดื่มกับกูได้หรือเปล่า หรือมึงกลัวเอ็มจะโกรธ” องศาหรี่ตา
“ดื่มได้ มึงกลับมาทั้งที รอบนี้มาอยู่ถาวรเลยไหม หรือว่ามาแค่แป๊บเดียวแล้วกลับอีก”
“ถาวร... พ่อกูอยากพักแล้วเลยโทรไปขู่กูทุกวันจนกูต้องกลับมานี่แหละ... ว่าแต่วันนี้มีอะไรเด็ด ๆ บ้างไหม” คำถามสุดท้ายนัยน์ตาคู่คมฉายแววเจ้าชู้
“มึงอยากได้เด็ด ๆ มึงก็ขึ้นไปบนเวทีแบบที่มึงชอบทำสิ... ขี้คร้านจะได้มาเป็นสิบ” มอสหัวเราะ
“กูขอแค่คนเดียวพอ” องศาว่า ส่วนมอสไหวไหล่คล้ายจะบอกว่าอยากทำอะไรก็ทำเถอะ ยังไงที่นี่ก็เป็นของนายเหมือนกัน “แล้วมึงล่ะ เมื่อไหร่จะแต่งงานกับเอ็ม... คบกันมาเป็นชาติแล้ว ถามจริงมีเบื่อบ้างหรือเปล่าวะ”
“มี... แต่กูรักเธอไปแล้วนี่ ยังไงเอ็มก็ยังเป็นผู้หญิงที่กูรักที่สุด มีทะเลาะกันบ้าง แต่ชีวิตคู่มันก็เป็นแบบนี้แหละ สักวันถ้ามึงเจอใครที่มีความรู้สึกว่าอยู่ไม่ได้ถ้าขาดเธอ แสดงว่ามึงรักเธอไปแล้ว... แต่ผู้ชายไร้หัวใจแบบมึง กูยังคิดไม่ออกเลยว่าจะมีวันที่มึงรักใครเป็นหรือเปล่า” มอสกล่าวเสียงเรียบ
“คงไม่ใช่เร็ว ๆ นี้แน่ เพราะกูคงไม่แต่งก่อนอายุสามสิบแปด ยังมีเวลาอีกตั้งหกปี”
“แก่ขนาดนั้นเดี๋ยวน้ำยามึงก็ฝ่อ มีลูกไม่ได้กันพอดี”
“กูแข็งแรงขนาดนี้ ไม่มีวันที่น้ำยากูจะบูด รับรองว่าเปิดปุ๊บติดปั๊บ” องศากล่าวอย่างภาคภูมิ
“ตามใจมึงแล้วกัน อย่าพลาดล่ะ ไม่แน่มึงอาจจะมีลูกก่อนกูก็ได้ ใครจะรู้... ดูสาวโต๊ะนั้นสิ จ้องมึงตาเป็นมันเชียว สวยเซี๊ยะขนาดนี้ ไม่เข้าไปทำความรู้จักเธอหน่อยเหรอ” มอสพเยิดหน้าไปทางหญิงสาวที่นั่งมองเพื่อนของตนเองอยู่อย่างสนับสนุน
“ยัง กูอยากได้แบบโดด ๆ อะวันนี้... ผู้หญิงสวยก็อยู่ด้วยแทบทุกวัน อยากได้สวยแปลก ๆ บ้าง” องศาว่า นัยน์ตาผละออกจากหญิงสาวคนดังกล่าว แล้วสอดส่ายหาเป้าหมายใหม่ “ห้องกูด้านบน มึงยังให้คนไปทำความสะอาดให้อยู่หรือเปล่า เผื่อคืนนี้กูต้องใช้”
“สะอาดเหมือนเดิมนั่นแหละ พอกูรู้ว่ามึงจะมาก็ให้เด็กไปทำไว้ให้แล้ว พร้อมถุงยางสามกล่อง เพราะกูรู้ว่ามึงไม่เคยขาด”
“มึงนี่มันแสนรู้เหลือเกิน” องศาตบไหล่เพื่อนปุ ๆ
“กูไม่ใช่หมาไอ้ห่า เปรียบกูเป็นพุดเดิ้ลเลย”
- Writer
