ถูกตาต้องใจ

ถูกตาต้องใจ

เกี่ยวก้อยกลับไปทำงานโดยมีเสื้อคลุมของภาศิตใส่ทับไว้ด้านนอก

ตอนแรกเกี่ยวก้อยไม่อยากจะรับเสื้อคลุมที่ภาศิตเอามาให้แต่เพราะเสื้อของเธอเเลอะเทอะมาก เลยต้องจำใจรับไว้ ทำให้พิ้งที่แอบชอบภาศิตอยู่มองด้วยความอิจฉา

ใบตอง"ชั้นว่าแกนี้มีศัตรูเพิ่มขึ้นมาอีกคนแล้วว่ะเกี่ยวก้อย"ใบตองกล่าวหลังจากกลับมาถึงแผนก

เฮ้อ..เกี่ยวก้อย ถอนหายใจ พลาง กล่าวว่า " นี่แค่ชั้นนั่งโต๊ะเดียวกันกับคุณศิตแค่นั้นนะยังโดนขนาดนี้ถ้าฉันคบกับคุณศิตจริงไม่โดนหยุมหัวกับสาวๆทั้งบริษัทเหรอ"

เกี่ยวก้อยพูดเหมือนจะให้ขำแต่ไม่น่าขำเลยสักนิด

นิสัยของเกี่ยวก้อยคือเธอไม่ชอบมีเรื่องกับใคร ถ้าไม่ถึงที่สุดจริงๆ เพราะเธออยากจะอยู่เงียบๆเก็บเงินสร้างฐานะให้ทางบ้านกินดีอยู่ดี

เธอจึงมุงมั่นทำงานอย่างเดียวเพราะทางบริษัทมีกฏเหล็กไว้ว่าถ้ามีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันคือเชิญออกทั้ง2ฝ่าย

อีกทั้งเธอเห็นว่า งานที่บริษัทนี้ก็มั่นคงและได้ค่าตอบแทนค่อนข้างสูง เธอจึงต้องเกาะบริษัทนี้ไว้ให้แน่นๆ พยายามอย่ามีเรื่องกับใครดีที่สุด

...

ต่างจากใบตองทางบ้านเธอค่อนข้างมีฐานะ มีกิจการร้านทอง แต่เธอขอมาทำงานนอกบ้าน และทางบ้านก็ไม่ว่าอะไรเพราะกิจการตอนนี้ก็มีเฮียต้องพี่ชายของเธอก็ดูแลอยู่แล้ว

.........

เกี่ยวก้อย

เกี่ยวก้อยไม่ได้ชอบภาศิตเชิงชู้สาวเลยสักนิด

คิดแค่ในฐานะเพื่อนคนหนึ่ง

ต่างจากบอสพีระเมื่อกี้ทำให้เกี่ยวก้อยประหม่า

ใจเต้นแรงมากที่ได้ใกล้ชิดกัน นึกถึงสายตาของบอสที่มองเธอแล้วก็ขัดเขินขึ้นมา

ใบตอง"แกเป็นอะไรอ่ะเกี่ยวก้อยหน้าแดงพิกล"

อย่าบอกนะว่าเอาเสื้อของคุณศิตไปใส่แล้วเคลิ้ม"ใบตองแกล้ง แหย่ ทั้งที่รู้ๆว่าภาศิตไม่ใช่สเปกของเกี่ยวก้อย

"บ้าแล้ว แค่นี้ชั้นก็โดนเพ่งเล็งทั้งบริษัทแล้ว"

"แล้วแกเป็นอะไรหน้าแดงหรือมีไข้" ถามเพื่อนพร้อมเอามืออังหน้าผากเพื่อน

เกี่ยวก้อย"น่าจะมีไข้ละ"

อืมแก...อย่าลืมกินยาลดไข้ด้วยละ ชั้นไปทำงานก่อนนะ แล้วใบตองก็เดินกลับไปทำงานที่โต๊ะตัวเอง

....พีระ....

หลังจากที่ เปลี่ยนชุดสูทตัวใหม่นะหว่างนั่งรถไปพบลูกค้าที่มี นทีเลขาหนุ่มหน้าคมสันพอๆกับพีระ เป็นคนขับรถให้ เขาก็ได้เปิดกล้องวงจรปิดของบริษัทดูผ่านมือถือ ตั้งแต่เดินชนกับพนักงานบริษัทของตนเอง จนกระทั่งหญิงสาววิ่งเข้าไปในห้องน้ำ และเห็นเดินออกมาอีกครั้งพร้อมมีชายหนุ่มยืนรอหน้าห้องน้ำพร้อมกับยื่นเสื้อคลุมให้

พีระจึงปิดโทรศัพท์แล้วหันไปคุยกับนที

"นทีนายรู้จักพนักงานที่เดินชนกับผมหน้าลิฟเมื่อกี้ไหม"

นทีมองผ่านกระจกหลังแล้วค่อนข้างแปลกใจเพราะพีระไม่เคยถามถึงพนักงานคนไหนเลย นอกจากผู้จัดการแผนก

ครับ ..เป็นพนักงานใหม่ครับ ทำงานมาได้เกือบปีแล้วครับอยู่แผนกการตลาด

พีระพยักหน้างึกงักแล้วคุยถึงการประชุมช่วงบ่ายต่อ

ซึ่งนทีก็ไม่กล้าถามต่อว่ามีอะไร เพราะถ้าอยากรู้หรืออยากคุยอะไรพีระก็คงจะถามต่อเอง

นทีอยู่ทำงานกับพีระมาเกือบ10ปีแล้วเรียกว่ารู้ใจกันเลยทีเดียว และนทีก็เป็นญาติห่างๆของพีระด้วยจึงเรียกว่ารู้ใจกันทุกอย่าง