ตอนที่8.คนดีของพี่ภาส
1527 Words
"ไปเถอะ...หาอะไรกินกัน พี่ภาสหิวไม่มีแรงทำอะไรแล้ว"
ภาสกรจูงมือกีรติไปยังคาเฟ่กลางสวนมะพร้าวร่มรื่น ไม่ห่างจากที่พักมากนัก
แต่สงบและเงียบมากส่วนพนักงานของเขากระจายตัวตามจุดต่างๆ ตามอัธยาศัย
กีรติได้รับสิทธิในการสั่งอาหารเธอจึงสั่งอาหารทะเลเต็มโต๊ะ
มีปลากระพงตัวใหญ่เต็มจาน กุ้งอบเนยและอาหารอีกสองสามอย่าง และมั่นใจด้วยว่ากินหมด
"คุณกี้...คุณชอบที่นี่ไหม"
หญิงสาวมองที่ผืนน้ำไกลออกไปเห็นแสงสียามค่ำคืนกับเสียงผู้คนมากมายเจื้อยแจ้ว
"ชอบค่ะ....สงบและอาหารก็อร่อย กี้ชอบอาหารทะเลมากค่ะ"
"ที่นี่ดีนะคะ"
"พี่ภาสก็ชอบนะ คนไม่เยอะดี"
กีรติสบตากับเขาอีกครั้ง มือนุ่มถูกคนใจร้อนกอบกุมไว้ จะชักกลับก็ไม่สำเร็จจึงทำตาดุใส่ "คุณภาส..."
"พี่ภาสบอกกี่ครั้งแล้ว ให้เรียกพี่ภาส"
"แต่งเลยไหม?" เขาถาม
ไม่รู้ทำไมเขาถึงใจร้อนขนาดนี้ รอฟังคำตอบจากหญิงสาว พอดีกับอาหารมาเสิร์ฟช่วยชีวิตกีรติไว้ มาพร้อมกับไวน์แช่อยู่ในถังพลาสติกใส
"อาหารทะเลต้องคู่กับไวน์ขาวนะกี้"
"มาค่ะ กี้อยากดื่มพอดี"
เป็นอีกครั้งที่กีรติอยากเมา รับแก้วไวน์จากเขากระดกรวดเดียวหมดแก้ว
"ขออีกแก้วค่ะ"
ภาสกรไม่ขัดรินไวน์ให้ตามคำเรียกร้อง ตักปลากระพงให้หญิงสาว
"ขอบคุณค่ะ..."
ภาสกรเลิกคิ้วรอเรียกพี่ในฐานะคนคบจะยากอะไรนักหนา
"พี่ภาส"
ไวน์ผ่านคอกีรติไปหลายแก้ว ความกล้าเข้ามาแทนที่อยากพูดอะไรก็พูดไม่ขัดเขิน
"พี่ภาส...จะแกล้งคบกับกี้เพราะยังหาแฟนไม่ได้ใช่ไหมคะ?"
ภาสกรตกใจ ไม่คิดว่าหญิงสาวจะมีความคิดแบบนี้
"พี่ภาสบอกแล้ว พี่ภาสจริงใจ"
กีรติกระดกไวน์อีกแก้ว หมดแล้วยื่นให้เขาเติม "ขออีกแก้วค่ะ"
"พี่ภาสจะหลอกกี้อีกคนใช่ไหม
สุดท้ายก็ไปแต่งงานกับคนที่เหมาะสมกว่า"
ภาสกรหัวใจกระตุกวูบ เห็นความอ่อนแอที่ซ่อนอยู่ภายใต้ความแข็งแกร่งปราดเปรียวนั้น
"พี่ภาสจริงใจ อีกสิบปียี่สิบปี พี่ภาสก็จะอยู่ตรงนี้"
แต่กีรติที่แม้จะเริ่มมึนไม่คล้อยตาม
"ไม่จริง...ผู้ชายมันก็เหมือนกันหมด"
กีรติกระดกไวน์อีกแก้ว "ขออีกแก้วค่ะ"
"พี่ภาสว่า…พอก่อนดีกว่า"
"ไม่พอ กี้อยากเมา"
กีรติที่เก็บงำความอ่อนแอเอาไว้หลายปี ถูกเขาเปิดผนึกออกมาเสียแล้ว ผู้ชายที่อบอุ่นฐานะดีสูงส่งด้วยเงินตรา
ในเมื่อเขาไม่รินไวน์ให้ กีรติจึงคิดจะคว้าขวดไวน์เอามาเติมเสียเอง
"เอามา...กี้จะดื่ม"
ภาสกรใช้ความเร็วช่วงชิงไว้ได้ สบตากับคนที่เขาเคยมองว่าขี้กลัว ขี้ระแวง
นั่นมันเป็นแค่ภาพลวงตาใช่ไหม แต่ทุกอย่างก็พรั่งพรูออกมา
"กี้...ก็แค่คนต่างจังหวัดพลัดถิ่นมาอยู่กรุงเทพฯ"
"อึก..."
หญิงสาวไหนๆก็เมาแล้ว วันนี้ต้องให้สุด
ภาสกรได้แต่หมุนแก้วไวน์ค่อยๆจิบ นั่งฟังคนเมาพูด พยายามจับใจความ
เขาคิดในใจ ผู้หญิงเวลาเมาโคตรมีเสน่ห์เลย ตาจะขวางๆนิดๆ ริมฝีปากและแก้มแดงระเรื่อน่าจูบ เวลามีอะไรกันเธอจะร้อนแรงกว่าปกติ
ซึ่งเขาชอบมาก กลับไปคุณย่าต้องได้เหลนแน่ๆแต่ก็ชื่นชอบสำเนียงใต้ของหญิงสาว
"คุณพลัดถิ่นมาจากไหน"
"ตรัง...บ้านนุ้ยอยู่ตรัง นุ้ยเรียนเก่งสอบติดคณะนิเทศศาสตร์มหาลัยที่คนเขาแข่งกันเข้า"
"บ้านนุ้ยไม่รวยหรอก"
"จับพลัดจับผลูรู้จักกับเจ้าของช่องเป็นรุ่นพี่เลยได้ทำรายการเกมส์โชว์"
"นุ้ยยังเป็นหนี้เขาอีกหลายสิบล้าน"
"คุณเก่ง..."
"อึก..." กีรติคนเมาสะอึกอีก
"ตอนนี้รายการของกี้ดังมาก เมียเขาจะเอารายการกี้หาว่ากี้ใช้ตัวเข้าแลก"
"ฮือ...ฮือ...อีบ้า ถ้าไม่คิดว่าเป็นเมียเจ้าของช่อง กี้จะตบให้หน้าหงาย ให้ดั้งหลุด คางมันอีกกี้จะตบให้เบี้ยวเลยคอยดู"
"โธ่เอ๊ย...อุตส่าห์ไปโมหน้ามาหมดตั้งหลายล้านได้แค่เนี้ย"
"รีแพร์...ทำไมหล่อนไม่ทำซะทีเดียวเลยล่ะ"
ภาสกรอดขำคนเก่งไม่ได้ เวลาเธอเมาชอบทำอะไรที่เหนือความคาดหมายอยู่เรื่อย
"ทีนี้คุณยังอยากแต่งกับกี้อีกหรือเปล่าคะ"
กีรติจับมือเขาไว้สายตาหวานหยดย้อย
"จะแต่งกับกี้อีกไหมหนี้กี้เยอะนะ ที่ขยันทำงานก็เพราะหนี้นะพี่ภาส"
ภาสกรเอ็นดูในความแปรปรวนเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย ที่หญิงสาวชอบพูดบ่อยกว่าฮอร์โมนตก ท่าจะจริง
กีรติของพี่ภาส....
หญิงสาวพูดจบกระดกอีกแก้ว สนใจกับอาหารบนโต๊ะ
"ผัดฉ่าหอยหลอด หรอยจัง"
"ขากลับแวะตลาดให้กี้หน่อย กี้จะซื้อกลับไปผัดให้ยัยนุกนิกกิน มันชอบปลากระพงด้วยเอาตัวใหญ่ๆนะกี้จะต้มยำแซ่บๆ"
เขาพยักหน้าตามใจ
"ได้...พรุ่งนี้ก่อนกลับผมจะพาไปซื้อที่ตลาดแม่กลอง"
ภาสกรตักทอดมันปลากรายให้หญิงสาว เนื้อกุ้งชิ้นใหญ่ "กินเยอะๆจะได้มีแรงพูด"
พูดเยอะๆเขาอยากฟัง ปรกติหญิงสาวไม่ค่อยเปิดเผยตัวตนแบบนี้ให้เขาได้รู้สักเท่าไหร่
กีรติกินจนหมดจาน แต่เหมือนนึกอะไรออก
"กี้นึกอะไรออกแล้ว"
"หืม..."
"ยัยพลอย...เพื่อนกี้ยังโสดสวยด้วยนะ ลูกรัฐมนตรี น่าจะเหมาะกับคุณ ทำไมกี้ลืมไปได้"
กีรติหยิบสมาร์ทโฟนออกจากกระเป๋า เลื่อนกดหารูปเพื่อนสาวยื่นให้เขาดู
"นี่คะ...เพื่อนกี้สวยนะคะ "
"เอาไหม...กี้จะนัดให้"
ภาสกรระอาใจ ปัดสมาร์ทโฟนออกไป
"ผมจะเอาคุณคนเดียว"
"มีอีกค่ะ ยัยโรสลูกคุณหนูร้านเพชร ว่างมากมาช่วยกี้ดูแลเพจคิวปิด น่ารักนะคะลูกคนจีนหน้าตาหมวยๆผิวขาวอย่างกับหยวกกล้วย แก้มใสอมชมพูเชียวค่ะ"
ภาสกรประสานมือบนโต๊ะอยากจับหญิงสาวมาตีก้นนัก
"ผมจะเอาคุณคนเดียว"
กีรติขัดใจยกแก้วไวน์ดื่มอีกแก้ว
"ดื้อนะคุณ...แนะนำคนดีๆให้ก็ไม่เอา"
หญิงสาวยังพร่ำรำพันต่ออีกพักใหญ่
เปิดรูปเพื่อนที่รู้จักมากมายหลายอาชีพ
เขาดูจนเวียนหัว
กีรติพูดไปกินไปจนอาหารหมด ภาสกรจึงเรียกพนักงานมาเก็บเงิน
"เดินเล่นไหวไหมคุณ?"
"ไหว...กี้สู้ตาย"
ภาสกรจับมือนุ่มพาหญิงสาวไปเดินเล่นที่ตลาด ยิ่งดึกคนยิ่งเยอะ
ก้มหน้ามองคนข้างตัวที่เอาแต่ยิ้มให้กับผิวน้ำ
แสงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้วมีเพียงแสงจากดวงจันทร์ในคืนฟ้าเปิดที่สวยงาม
เขาคิดในใจไม่ว่าหญิงสาวจะพบเจออะไรมา
เขาจะอยู่เคียงข้างไม่หนีไปไหนเด็ดขาด กุมมือนุ่มไว้ในอุ้งมือของเขาอย่างมั่นคงที่สุด คนเมายังคุยจ้อตลอดทาง
"ที่นี่...กี้เคยมาตอนปีสอง สนุกมากเลยค่ะ"
"อืม..."
ภาสกรครางเห็นด้วยในลำคอ โอบไหล่หญิงสาวพาดูแม่ค้าและอาหารมากมายจนตาลาย อากาศร้อนจนกีรติเหงื่อออกเต็มใบหน้า เอามือปาดเหงื่อลวกๆ
"ร้อน...จนอยากถอดเสื้อจังเลยค่ะ"
ภาสกรสะดุ้งสุดตัว กลัวหญิงสาวจะทำแบบที่พูด
"งั้น...เรากลับกันเถอะ"
"ปั้นสิบค่ะ กี้ยังไม่ได้ปั้นสิบเลยค่ะ"
"เรากลับกันเถอะ เดี๋ยวผมให้พนักงานซื้อให้"
"สิบถุงค่ะ"
@รีสอร์ตที่อัมพวา
จากนั้นเพียงสิบนาทีภาสกรพากีรติมาถึงบ้านพักอย่างทุลักทุเล เปิดห้องนอนให้หญิงสาว
"อาบน้ำแล้วนอน นะคนดี"
ขากลับกีรติได้เหล้าปั่นมาอีกหนึ่งแก้ว เพิ่มดีกรีความเมา บอกแล้วต้องเอาให้สุด
มือนุ่มก๋ากั่นจับมือหนาส่งสายตาเย้ายวน
"ไหนว่า...พี่ภาสจะนอนกับกี้ไงคะ?"
ภาสกรหน้าแดงเลือดลมสูบฉีด เหงื่อแตกเต็มใบหน้า ไม่คิดว่ากีรติจะทำแบบนี้ แต่เขาไม่ได้ปฏิเสธให้เสียเชิงชาย
"พี่ขอกลับห้องไปอาบน้ำก่อน"
"อาบห้องกี้ก็ได้ นี่คะ"
ภาสกรต้องท่องไว้ในใจว่าหญิงสาวเมา เขาไม่คิดจะเอาเปรียบคนเมาอยู่แล้ว
คุณย่าสอนมาให้เป็นสุภาพบุรุษ สบตากับสายตาหวานซึ้งไปว่า
"รอพี่ภาสแพรบเดียว พี่ภาสขอไปเอาชุดนอนก่อน"
"ต้องใส่ด้วยเหรอคะ?"
ภาสกรอดใจไม่ไหวประกบปากกับคนยั่ว มือซ้ายประคองแผ่นหลังให้ชิดข้างฝา จูบริมฝีปากบางเร่าร้อน ลิ้นแลกลิ้นดุเดือด
"อย่ายั่วพี่ภาส ขอร้อง"
"เข้าห้องก่อนคนดี เดี๋ยวพี่ภาสมา"
ภาสกรรีบผละจากมาด้วยใจเต้นระทึก
รีบเข้าห้องหิ้วกระเป๋าเดินทางไปที่ห้องหญิงสาว
ออนไรท์
- Writer
