Rojgûl oradan oraya sürüklenmeyi iyi bilirdi. Abileri saçlarından tuttup odadan odaya sürüklerken iki kadının tutuşu hiçbir şeydi. Fakat bu sefer her iki kadında da bir farklılık vardı. Eskisi gibi kin ve nefret dolu değillerdi. Odaklandıkları kendisi değil akıllarındaki plandı. Rojgul başına ne tür işler geleceğini düşünürken ikinci katın avlusundaki sıralı sedirlere oturmuş olan Viyan'ı gördü. Kızı Asmin dizlerine uzanmış saçlarını anne şefkatiyle okşuyordu. Dalgın ve üzgün görüntüsüyle kendisi de üzülerek izlemeye devam etti.
Viyan yukarı çıktıklarını fark ettiğinde başını kaldırıp baktı ama Rojgû'un tahmin ettiği gibi öldürmek istiyormuş gibi bakmıyordu. Tükenmiş değil tüketilmişti sanki. Bakışları boş ve habersizdi olup bitenden. Rojgûl genç kadınla göz göze gelmekten utanmadı.
