Sevdasına hep mi gölge düşecekti? Zorunda kalarak evlendiğini bağıran adamın yanında Rojgûl başını eğmemeye çalıştı. Kırılmış ve kendini utanç içinde küçülürken bulmuştu ama böyle görünmemek için inadına omuzlarını dik tuttu. Başını yerden kaldırıp ağaların yüzüne baksaydı onlara inat kimsesizliğini haykırırdı. Namus deyip duruyorlardı ama kimin namusundan bahsettiklerinden haberleri yoktu. Şunun kız kardeşi, bu adamın karısı, o adamın yeğeni... Biz kadınların bir adı yoktu biz her daim kimsesizdik diye düşünürken öfkesini de yuttu. Bu adamların namusu konuşuluyordu ama iş kirletilen namuslara gelince olan kadınlara oluyordu. Adamın adı da namusunu temizlediği için daha bir parlatılıyordu.
“Bu hüküm bize terstir Roj ağa!” Şeyh Mahmut kırlaşmış kaşlarının altında yeni ağalarına ba
