Roj’a ayak uydurup onunla hareket eden herkes işin sonunda mutlu olacağını bilse dahi kalıplaşmış kuralların dışına çıkmaya cesaret edemiyordu. Roj her ne kadar aşireti için yanıp tutuşsa da yanlışa yanlış diyen cesur gözü kara bir adamdı. Doğruya ulaşırken ödenecek bedelleri hesaplardı da ama bir işte ilk defa doğruları yanlışları birbirine geçmiş çözülmez bir düğüm meydana getirmişti. Rojgûl’le attıkları düğümleri çözmek için zaman vardı ama Viyan’ın abisi Davut için vakit yoktu.
“Benim kız kardeşim evine gelecek Roj! Yıllardır abinden çektiği yetmezmiş gibi bir de yeninden size kurban mı edeceğim?” Davut ağa salonun ortasında Roj’un saçmalıklarını dinlemek yerine kız kardeşinin koluna uzandı. Viyan kolunu gözyaşları içinde çekip paramparça bir halde abisine baktı. “Abi ben çocuklar
