Rojgûl mutfakta yaşanan soğuk savaştan sonra Xanım hanımağanın savaş alnını tek kelime etmeden terk edip gidişinden sonra kendisini odasına attı. Odasına girdiği gibi de sırtını kapıya yaslayarak güçsüzlükle yere yığıldı. Xanım hanımağanın önünde tutmak için canını dişine taktığı gözyaşlarını serbest bırakırken paramparça hislerle kıvrandı. Elini göğsüne koyup özlemle kavrulan ciğerini bininci kez susturdu. Babasına duyduğu özlem annesinin tek bir kere sesini işitmesi daha sonra ağlayışlarına şahit olması... Kimse görmüyor muydu sahipsiz kaldığını? Kimse bu kadar gücün arkasındaki yalnızlığı hissetmiyordu?
Ölüyordu. Az kalsın sevmediği adama kavuşamadığı için ölüyordu. Kendi elleriyle canına kıyıyordu. Yaşamayı çok isterken ölümle yüz yüze bırakılmıştı. İnsan canı yada bir kad
