“HAYIR!”
İsyankar bağırışla kızdan böyle bir çıkış beklemeyen Roj başını çevirip az önce kendini elleriyle koruyan kızın yeniden yelelerini kabartışını izledi. İnce bedeni direniş için dimdikti ama su yeşili gözleri korkuyu bağırıyordu. Ona insan gibi davranmayan abileri için miydi bu korku?
“Barış yok evine gideceksin.” dedi Roj her kelimenin üstüne basarak.
“Olmaz! Gidemem görmüyor musun?” diye ellerini açıp çaresizliğini gösteren Rojgû bir kez daha isyan etti. “Beni ne diye babamın kapısına koyarsan koy beni namusumla vurmuş olacaksın! Abin vuruldu kimin vurduğu belli değil gelip bana sevdiğin var mı diye soruyorsan herkes aynı şeyi düşünecek. Üstüne babamın evine yollarsan abilerim senin gözlerinin önünde canımı kıyarlar. Kız kardeşleriymişim insanmışım umurlarında olmaz! Öz abile
