Kalbindeki yangın seni ele geçirdiğinde gözün kimseyi görmeyecek. Kendini bile göremeyeceksin Roj ağa. Rojgûl o gece Roj’un itirafıyla bir türlü uyuyamadı. Roj da aynı şekilde gözünü dahi kırpmamıştı. Asmin’in varlığı aralarındaki huzuru katlamış sabahın ilk ışıklarında yorgunluktan gözlerini kapatmıştı. Gözlerine çarpan ve rahatsız eden ışıkla birlikte kulağında gümbürdeyen sesle başını yastığın altına sokmak istedi ama yastığı taş gibiydi. Fakat çok da rahattı. Burnuna dolan tanıdık ve hasret kaldığı kokuyu içine çeker çekmez acıyan gözlerini araladı. Roj’un üstünde yatıyordu ve başı boyun girintisindeydi. Altındaki beden fırın gibi sıcacıktı. Gözlerini geri kapatıp uyumaya devam etti. Ama bacağını oynattığında çarptığı şeyle irkilip gözlerini korku içinde açtı. Bacağını tam da kasıkları
