เกียร์เกี้ยวกาวน์ กาวน์เกี้ยวเกียร์

สาวที่แอบชอบ

ไทเกอร์...

ผ่านมาหลายวันแล้วตั้งแต่ที่ผมรับมอบเกียร์ กิจวัตรประจำวันของผมในช่วงว่าง ๆ หลังเลิกเรียนก็คือการนั่งเฝ้าลานเกียร์รอสาวที่ตัวเองแอบชอบเดินผ่านมา พอเธอสะดุดล้มปุ๊ปผมก็จะรีบเข้าไปช่วยอุ้มเธอปั๊บ! นี่แหละครับแผนของผม...

แต่วันแล้ววันเล่าสาวสวยคนนั้นก็ไม่เคยสะดุดลานเกียร์นี้สักที ทั้ง ๆ ที่เธอก็เดินผ่านอยู่ทุกวี่วัน

"ไอ้เกอร์"

เสียงของคนที่เดินเข้ามาหาผมทักทายขึ้น

"ว่าไงเฮีย"

ผมหันไปมองคนมาใหม่แล้วทักกลับก่อนจะหันกลับมาจดจ่ออยู่กับลานเกียร์เช่นเดิม เพราะใกล้เวลาที่เธอคนนั้นจะเดินผ่านทางนี้แล้ว

"นี่อย่าบอกนะว่ามึงมานั่งรอสาวคนนั้นอีกอะ"

เฮียธามที่เดินเข้ามาถามขึ้นก่อนจะนั่งลงข้าง ๆ ผมพลางหันมาขมวดคิ้วมองผมด้วยความไม่เข้าใจ

"ใช่แล้วเฮีย"

ผมหันไปตอบคนข้าง ๆ ก่อนจะพูดต่อ

"นี่ก็ใกล้เวลาที่เนื้อคู่ของเกอร์จะเดินผ่านลานนี้แล้วด้วย เฮียคอยดูนะเกอร์ว่าวันนี้แหละเนื้อคู่ของเกอร์จะต้องสะดุดลานเกียร์ แล้วเกอร์ก็จะได้วิ่งเข้าไปช่วยเขา คิดแล้วโคตรจะโรแมนติกอะเฮีย"

ผมพูดไปยิ้มไปพลางทำท่าเพ้อฝันถึงสาวสวยคนนั้น จนรู้สึกได้ถึงความหมั่นไส้ที่เฮียกำลังมองผมอยู่ตอนนี้

"เพ้อเจ้อมึงอะ กูเคยเห็นแต่พวกผู้หญิงเป็นนี่ยังมาเห็นมึงอีกนะไอ้เกอร์"

เฮียธามพูดพลางส่ายหัวไปมาอย่างเอือม ๆ ก็งี้แหละคนที่ไม่มีหัวใจรักใครไม่เป็นอย่างเฮียอะจะไปรู้อะไร!

"ว่าแต่มึงจะมารอให้เขาเดินสะดุดลานเกียร์เพื่ออะไรวะ ไหน ๆ ก็เรียนคณะเดียวกันอยู่แล้ว เจอหน้ากันแทบทุกวันทำไมมึงไม่จีบให้จบ ๆ ไป"

เฮียธามขมวดคิ้วถามอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่ผมกำลังทำอยู่

"โธ่เฮียนี่ไม่รู้อะไรเลย ถ้าไปจีบแบบนั้นแล้วเขาไม่ชอบเกอร์ขึ้นมาจะทำยังไงล่ะจะมองหน้ากันยังไง สู้เกอร์รอเป็นพระเอกขี่ม้าขาวไปช่วยตอนเขาเดินสะดุดลานเกียร์แล้วเริ่มทำความรู้จักกันจะไม่ดีกว่าเหรอ อย่างน้อยถ้าเขาไม่ชอบเกอร์เราก็เป็นเพื่อนกันได้นี่นา"

ผมตอบคนข้าง ๆ ที่ยังคงทำหน้าสงสัยอยู่

"ไม่ใช่ว่ามึงฟังเรื่องเล่าตำนานอาถรรพ์ลานเกียร์แล้วจำขึ้นสมองจนอยากลองทำบ้างนะไอ้เกอร์"

เฮียธามหรี่ตามองผมอย่างรู้ทัน

"อันนั้นมันก็มีส่วนนะเฮีย แต่เกอร์อยากให้เขาประทับใจเกอร์ตั้งแต่แรกเจอมากกว่าจะได้ดูมีคะแนนหน่อย"

"มึงก็ทำคะแนนกับเรื่องอย่างอื่นสิวะจะมารอให้เขาเดินสะดุดลานเกียร์ทำซากอะไร ชักช้าแบบนี้เดี๋ยวก็มีคนคาบไปกินหรอก"

เฮียพูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดทำเอาผมจิตตกไปด้วย

"ที่เฮียพูดมามันก็มีเหตุผลนะ แต่เกอร์ว่าเกอร์ขอลองดูอีกสักวันก็แล้วกันเฮีย ถ้าพรุ่งนี้เขาไม่เดินมาสะดุดลานเกียร์เดี๋ยวเกอร์เปลี่ยนแผนเอง เคป้ะ"

ผมบอกคนข้าง ๆ ที่ยังคงส่ายหัวให้กับเรื่องหัวใจของผมด้วยความเซ็ง ๆ

"เฮียธาม ๆ! นั่นไงเนื้อคู่ของเกอร์มาแล้ว เขามาแล้วเขามาแล้วเฮีย! อ๊ากเขิน ๆ เกอร์จะทำไงดีเฮียจะนั่งตรงไหนจะนั่งท่าไหน แล้วตอนนี้หน้าเกอร์เป็นไงเฮียยังหล่ออยู่ใช่ปะ"

ผมหันไปถามคนข้าง ๆ ด้วยความตื่นเต้นพลางทำท่าทางระริกระรี้ใส่เฮียธาม ที่ตอนนี้มองไปยังสาวสวยที่กำลังเดินมาก่อนจะหันกลับมาถอนหายใจยาว ๆ ให้กับท่าทีของผมแล้วก็ส่ายหัวไปมาอีกครั้ง

"มึงนี่เป็นผู้ชายจริงป่าววะเกอร์แรดฉิบหาย อยู่นิ่ง ๆ ดิ๊รอดูว่าเขาจะสะดุดล้มมั้ย!"

เฮียธามพูดกับผมเสียงดุก่อนจะมองไปยังเท้าคู่เล็กของคนที่กำลังเดินผ่านหน้าเราสองคนอย่างใจจดใจจ่อพอ ๆ กับผม

"สะดุดดิวะ สะดุด... สะดุด..."

แต่ไม่ว่าจะกี่ก้าวที่สาวคนนั้นเดินผ่านไป เท้าคู่สวยสองข้างก็ไม่มีวี่แววว่าจะสะดุดล้มเลยสักครั้ง

"สะดุดดิว้า สะดุด..."

"เฮ้อ! / เฮ้อ!"

เสียงผมกับเฮียธามถอนหายใจแรง ๆ พร้อมกันเมื่อเนื้อคู่ของผมได้เดินผ่านไปโดยที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น

ปั่ก!

"โอ๊ย! เจ็บนะเฮียตบเกอร์ทำไมเนี่ย!"

ฝ่ามือหนัก ๆ ของเฮียธามที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ฟาดลงบนศรีษะของผมจนฟุบลงกับโต๊ะตรงหน้า อะไรวะทำไมผมต้องโดนตบหรือว่าเฮียธามแอบชอบเนื้อคู่ของผม!

"กูไม่ถีบมึงให้ล่วงตรงนี้ก็บบุญแค่ไหนแล้วไอ้น้องโง่!"

เฮียธามพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดราวกับว่าผมทำอะไรผิด นั่นดิผมทำอะไรผิด?

"ไม่ต้องมาเอียงคอทำแอ๊บแบ๊วใส่กูเลยนะมึง"

คนข้าง ๆ ยังคงบ่นไม่หยุด

"อะไรอะเฮีย พูดดิไม่พูดเกอร์จะรู้มั้ย"

ผมยู่หน้าใส่คนข้าง ๆ พลางลูบหัวตัวเองไปด้วย เพราะยังรู้สึกเจ็บแปลบ ๆ อยู่จากอิทธิฤทธิ์ฝ่ามือใหญ่เท่าใบลานของเฮียเมื่อกี้นี้นั่นแหละ

"มึงเอาสมองซีกไหนของมึงคิดเนี่ยว่าเขาจะเดินผ่านลานเกียร์แล้วสะดุดล้มห๊ะไอ้เกอร์ "

เฮียธามถามผมด้วยความอารมณ์เสีย

"ไอ้ห่าผู้หญิงใส่เสื้อช็อปกับกางเกงยีนส์ สวมรองเท้าผ้าใบเดินทะมัดทะแมงซะขนาดนั้นใครเขาจะสะดุด!"

เฮียธามพูดด้วยต่อน้ำเสียงหงุดหงิดพลางถอนหายใจใส่ผมแรง ๆ

"นี่มึงฟังเรื่องอาถรรพ์ลานเกียร์เยอะไปใช่มั้ยก็เลยอยากจะเป็นแบบนั้นบ้าง"

คนรู้ทันหรี่ตามองอย่างจับผิด สมกับเป็นเฮียธามจริงจริ๊ง!

"ก็นิดนึงแหละเฮีย"

ผมตอบพลางส่งยิ้มแห้ง ๆ ให้เฮียเพราะไม่มีอะไรจะเถียง

"มึงฟังกูให้ดีนะไอ้ไทเกอร์"

คนข้าง ๆ เอื้อมมือมาตบไหล่ผมแรง ๆ พร้อมกับมองมาที่ผมด้วยแววตาสีหน้าจริงจัง

"ครับเฮีย"

ผมจึงตอบรับด้วยท่าทางจริงจังบ้างเพราะเฮียต้องมีอะไรดี ๆ มาแนะนำผมแน่ ๆ

"เรื่องที่มึงฟังมาอะผู้หญิงเขาใส่ทรงเอรัดติ้ว สวมรองเท้าส้นเข็มแหลม ๆ อะสูงปรี๊ดแล้วก็เดินแบบไม่ดูตาม้าตาเรือ มึงเข้าใจปะเขาเลยสะดุดล้ม"

เฮียธามพูดเรื่องของคู่รักที่พบรักกันกลางลานเกียร์ขึ้น

"แต่เนื้อคู่ของมึงแม่งใส่กางเกงยีนส์ทะมัดทะแมงเลย แถมยังใส่รองเท้าผ้าใบเดินแบบมั่นคงขนาดนั้น มึงนั่งเฝ้าจนหมาเห่าเป็นเสียงไก่ขันเขาก็ไม่สะดุดลานเกียร์ล้มให้มึงวิ่งไปอุ้มเขาเขาหรอก อย่าเพ้อ!"

"แล้วเกอร์ต้องทำไงอะเฮีย"

ผมถามอย่างปลง ๆ

ก็คงจะเป็นเหมือนที่เฮียบอกจริง ๆ นั่นแหละผมนั่งเฝ้าลานเกียร์มาตั้งแต่ปีหนึ่งยันตอนนี้ขึ้นปีสองแล้วเนื้อคู่ของผมก็ยังไม่เดินสะดุดล้มเลยสักครั้ง

"มึงก็จีบเขาเลย เนี่ยถ้าพรุ่งนี้เขาเดินผ่านมึงก็เดินไปบอกเขาเลยว่ามึงชอบเขามึงอยากรู้จักเขา"

เฮียบอก

"เกอร์ไม่กล้าหรอกเฮีย แค่เห็นหน้าเกอร์ก็อยากมุดดินหนีแล้วเขาน่ารักขนาดนั้น"

ผมรีบแย้ง

"เออไม่กล้าก็ไม่ต้องจีบ"

"ได้ไงอะเฮีย คนนี้เกอร์มองมาตั้งแต่งานรับน้องเลยนะ"

ผมรีบเถียง

"มึงชอบเขามึงก็จีบเขาสิวะไอ้นี่"

พูดจบเฮียธามก็ลุกขึ้นก่อนจะเดินหนีผมไปทางลานจอดรถจนทำให้ผมต้องรีบวิ่งตามไป

"เฮียช่วยกอร์หน่อยไม่ได้เหรอ นะนะเฮียนี่ไทเกอร์น้องชายเฮียธามไง"

ผมที่รีบปลดล็อกโซ่ที่คล้องกับล้อรถจักรยานอยู่พูดกับเฮียที่กำลังปั่นจักรยานหนีผมไป

"เฮียช่วยเกอร์หน่อยนะนะเฮีย"

ผมรีบปั่นจักรยานให้ทันคนข้าง ๆ ที่กำลังพยายามปั่นหนีผมอยู่ก่อนจะตามตื้อไม่ยอมหยุด เพราะถ้าไม่ใช่เฮียผมก็ไม่รู้จะพึ่งใครแล้ว

"ไม่ช่วยโว้ย ใครชอบคนนั้นก็จีบเองดิวะ"

เฮียว่า

"เฮียใจร้ายอะคอยดูนะเกอร์จะบอกแม่เฮียว่าเฮียโกงค่าเทอมแม่"

ผมรีบขู่

"คราวนี้ถ้ากูถีบกูจะไม่ถีบลงข้างข้างแล้วนะเกอร์ แต่กูจะถีบมึงเข้าถนนใหญ่ให้รถเหยียบตายไปเลยไอ้ห่า"

คนที่ปั่นจักรยานหนีผมหันมาพูดก่อนจะทิ้งให้ผมปั่นจักรยานคันเก่าที่ต้องแวะเอาโซ่ขึ้นบ่อย ๆเพราะโซ่มันชอบหลุดตลอดทาง

และแล้วสายตาของผมที่กำลังจ้องมองไปยังท้องถนนตรงหน้าก็ปะทะเข้ากับเนื้อคู่ของผมเต็ม ๆ สาวสวยคนนั้น! แต่เธอไม่ได้เดินอยู่คนเดียวน่ะสิ ข้างเธอนั้นมีผู้ชายคนหนึ่งเดินอยู่ด้วย

"หรือว่าจะมีแฟนแล้ววะ แบบนี้ก็...ต้องแย่งอะดิคิก ๆ"

ผมพูดยิ้ม ๆ กับตัวเองก่อนจะพยายามเพ่งไปยังไอ้หน้าอ่อนคนนั้นที่มองด้วยหางตาก็พอจะรู้แล้วว่ามันน่ะหล่อน้อยกว่าผมเห็น ๆ

"ใส่ชุดนักศึกษาแล้วก็เดินออกมาทางมอเรา งั้นก็เรียนมอเดียวกันกับเรานี่หว่า"

ผมพึมพำกับตัวเองพลางขมวดคิ้วไปด้วย

"คณะไรวะแบบนี้ต้องสืบแล้วก็ต้องรีบรุกเหมือนที่เฮียธามบอกซะแล้ว ไม่งั้นมีหวังอดชัวร์!"

ผมรีบบอกตัวเอง ถ้าผมไม่รีบมีหวังไอ้หน้าหล่อน้อยกว่าผมคนนั้นมันต้องได้เธอไปแน่ๆ