คำขอร้องของคนที่ชอบ
1971 Words
ไทเกอร์...
ผ่านมาสองวันแล้วที่ผมต้องทนฟังคำถามของใครต่อหลายคนเรื่องที่ผมคบกับไอ้ธีร์ แถมยังโดนเพื่อนในคณะล้ออีกด้วย ถึงจะไม่ได้รังเกียจเพศทางเลือกแต่ผมก็อยากมีข่าวลือกับคนที่ชอบจริง ๆ ไม่ใช่ข่าวลือกับใครที่ไหนก็ไม่รู้ พอบอกว่าเป็นเรื่องเข้าใจผิดก็หาว่าปิดบัง แล้วไอ้ตัวซวยที่บอกว่าจะแก้ข่าวให้ผมก็หายหน้าหายตาไปเลย ดีหน่อยที่ละออสาวที่ผมแอบชอบช่วงนี้เธอไม่ได้มาเรียน เธอคงไม่รู้ข่าวพวกนี้หรอกมั้ง
"หรือว่าจะรู้แล้ววะ เพราะข่าวแม่งแพร่ไปในไลน์กลุ่มคณะ แม่งเอ้ย!"
ผมสถบอย่างหัวเสียเมื่อนึกถึงข่าวบ้า ๆ นั่น
"ไอ้เกอร์ นี่ข่าวลือที่ว่าเด็กคณะมึงรุมกระทืบเด็กคณะกูจนน็อคเข้าโรงพยาบาลนี่มึงจะเคลียร์กับอธิการยังไง"
เสียงเฮียธามที่เดินมานั่งลงข้างผมถามขึ้น
"เฮ้อ! ทำไมมีแต่เรื่องวะเฮีย"
ผมถอนหายใจแรง ๆ ก่อนจะฟุบหน้าลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนตรงหน้าด้วยความเหนื่อยใจ
หลังจากวันที่มีข่าวลือเรื่องผมกับไอ้ธีร์แพร่สะพัดออกไป อีกวันถัดมาจากนั้นก็มีข่าวลือเรื่องเด็กคณะวิศวะไปรุมกระทืบเด็กคณะแพทย์ ปกติเรื่องพวกนี้จะไม่เกี่ยวข้องกับประธานรุ่นอย่างผมหรอกถ้าพวกที่มีเรื่องกันวันนั้นมันไม่ได้เรียนรุ่นเดียวกันกับผม
"ยังตามตัวใครไม่ได้เลยเฮีย พวกที่รุมกระทืบก็สืบหาไม่เจอเพราะไม่มีหลักฐานแล้วก็ไม่มีพยาน แถมยังไม่มีใครสารภาพด้วย ส่วนคนที่โดนรุมเกอร์ก็รอเขามาแจ้งข่าวนะ แต่ก็หายเงียบไปเลยแถมยังไม่รู้ด้วยว่าคนคนนั้นเป็นใคร"
ผมเงยหน้าขึ้นมาตามเดิมก่อนจะหันไปบอกเฮีย แล้วอธิการก็นะเร่งรัดผมเหลือเกินเรื่องนี้ เพราะข่าวมันแพร่ออกไปข้างนอกจนทำให้มหาลัยเสียชื่อน่ะสิ
"หรือว่าจะมีการขู่กันไม่ให้บอกอะเฮีย"
ผมคิดอะไรออกก็ลองหันไปถามเฮียธามดู
"แล้วตอนนี้เด็กคณะกูก็ซิ่วกันเยอะด้วยนะ บางคนก็ลาออกไปเฉย ๆ เพราะเรียนไม่ไหว ก็เลยไม่รู้แน่ชัดว่าคนที่หายไปแต่ละคนมีคนที่ถูกรุมทำร้ายหรือเปล่า แต่ประธานแต่ละรุ่นก็กำลังช่วยกันตรวจสอบอยู่ว่าคนที่ลาออกหรือซิ่วไปแต่ละคนน่ะ มีใครเข้าโรงพยาบาลบ้างแต่ตอนนี้ก็ยังหาไม่เจอเลย"
เฮียธามหันมาบอกก่อนจะนั่งเขี่ยโทรศัพท์มือถือต่อ
"ว่าแต่คนที่เห็นเหตุการณ์นี่เขาจำไม่ได้จริง ๆ เหรอเฮียว่าในนั้นมีใครบ้าง"
"เห็นบอกว่าจำไม่ได้นะ แต่กูก็ไม่รู้ว่าเขาจำไม่ได้จริง ๆ หรือกลัวจะซวยเลยไม่บอกกันแน่ แต่ที่รู้ ๆ คือเขาโทรไปแจ้งรถโรงพยาบาล มันก็โง่นะแทนที่จะแจ้งตำรวจแม่ง"
"ไทเกอร์..."
ยังไม่ทันที่ผมจะชวนเฮียธามกลับบ้าน เสียงใส ๆ ของใครบางคนที่เรียกชื่อผมก็ทำให้ผมถึงกับอึ้งจนพูดไม่ออก เนื้อคู่ของผม... ละออเธอกำลังยืนอยู่ตรงหน้าผม...
"อะ อื้ม ว่าไงเธอคือละออใช่มั้ย"
ผมถามคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเพราะตื่นเต้นที่เห็นเธอตัวเป็น ๆ มายืนอยู่ตรงนี้ ไม่คิดมาก่อนเลยว่าวันหนึ่งเธอจะเป็นคนเข้ามาหาผมเอง
"งั้นเดี๋ยวกูกลับก่อนมึงเลยแล้วกัน"
เฮียธามที่นั่งอยู่ข้าง ๆ หันมาบอก สงสัยจะเคลียร์ทางให้ผมได้อยู่กับละออแบบสองต่อสอง
"ไม่ต้องหรอกค่ะ พี่อยู่ก่อนอย่าเพิ่งไปสิเรื่องนี้ก็เกี่ยวกับพี่ด้วยเพราะพี่เรียนคณะเดียวกันกับเพื่อนฉัน"
คนตรงหน้าพูดขึ้นก่อนจะเดินมานั่งลงเก้าอี้ม้าหินอ่อนตรงหน้าเราสองคน สีหน้าเคร่งเครียดของเธอทำให้ผมมีลางสังหรณ์แปลก ๆ หรือว่าใครทำอะไรเธอ
"งั้นก็รีบเข้าเรื่องเถอะ ตอนนี้ก็เย็นมากแล้วมันจะมืดเอา"
เฮียธามพูดขึ้น
"คืองี้นะไทเกอร์ เพื่อนของเราที่ชื่อธีร์น่ะ คนที่เขาสะดุดเกียร์นายล้มเมื่อสัปดาห์ก่อนน่ะนายจำได้มั้ย"
คนตรงหน้าพูดด้วยน้ำเสียงรีบร้อน ไอ้นั่นอีกแล้วเหรอ ไอ้ตัวซวยนั่น!
"ละออ คือเรากับเฮียธามต้องรีบกลับแล้ว พรุ่งนี้ค่อยคุยดีกว่านะ ปะเฮียกลับกันเถอะมืดแล้ว"
ผมรีบพูดตัดบทก่อนจะหันไปชวนเฮียกลับห้อง แค่ชื่อของไอ้ตัวซวยนั่นที่ออกมาจากปากเธอผมก็ไม่อยากได้ยิน ถ้าไม่ติดว่าผมชอบเธอนะผมด่ายับไปแล้วที่เอ่ยถึงไอ้ตัวซวยนั่น
"มึงฟังเขาก่อนสิวะไอ้เกอร์ เรื่องนี้เขาบอกมันเกี่ยวกับกูด้วยนะ"
เฮียธามกระตุกมือผมให้นั่งลงตามเดิม ผมจึงปฏิเสธไม่ได้และนั่งฟังอย่างจำใจ
"เล่าต่อสิ"
เฮียธามบอกคนตรงหน้า
"คือเราคิดว่าคนที่โดนรุมซ้อมวันนั้นน่ะต้องเป็นธีร์แน่ ๆ เพราะธีร์มันโดนเรื่องแบบนี้บ่อย แล้วตอนนี้มันก็ไม่ได้กลับหอเพราะเมื่อวานเรานั่งเฝ้าหน้าห้องมันทั้งวันจนไม่ได้เข้าเรียนมันก็ยังไม่กลับ แล้วมันก็ไม่ได้ไปหาเราที่ห้องด้วย เราตามหามันมาสองวันแล้วอะแต่ไม่เจอ พอถามพี่ที่ทำงานด้วยกันกับมันเขาก็บอกว่ามันไม่ได้ไปทำงาน เราก็เลยคิดว่าคนที่โดนทำร้ายน่ะต้องเป็นธีร์แน่ ๆ "
คนตรงหน้าพูดยาวยืด มันก็จริงของเธอนะไอ้ตัวซวยนั่นชอบโดนคนในคณะผมรุมทำร้ายบ่อย ๆ แต่มันก็โง่นะไม่รู้จักสู้แล้วผมก็โง่พอกันที่คิดไม่ถึง
"ต้องไปถามกลุ่มนั้นดู กลุ่มที่ชอบหาเรื่องไอ้ธีร์"
เฮียธามเสนอ
"วันแรกที่ธีร์หายไปมีเบอร์โรงพยาบาลโทรมาหาเรา เขาบอกว่าธีร์พักอยู่ที่นั่น แต่พอเราไปถึงทุกคนบอกว่าพอธีร์ได้สติก็หนีออกจากโรงพยาบาลแล้วตอนนี้ก็หายไปไหนไม่รู้"
ละออพูดด้วยน้ำเสียงร้อนรน ทำไมเธอดูเป็นห่วงไอ้ตัวซวยนั่นจังวะ? สาบานว่าเป็นแค่เพื่อนกันจริง ๆ ?
"แล้วเธอพอจะรู้จักพวกที่หาเรื่องเพื่อนเธอมั้ย หรือรู้จักใครที่เพื่อนเธอพอจะไปหาได้อีกหรือเปล่า"
เฮียธามถามขึ้นพลางทำท่าเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
"ธีร์น่ะมันไม่มีใครหรอก มันตัวคนเดียวใช้ชีวิตอยู่คนเดียว แล้วก็ไม่มีที่ไปที่ไหนนอกจากห้องของฉันแล้วก็ห้องของมันหรอกพี่"
"งั้นเธอเอาที่อยู่ของพวกนั้นมา แล้วเธอก็กลับไปรอเพื่อนเธอที่ห้อง เผื่อว่าเพื่อนเธอจะวนกลับไปอีกจะได้เจอกัน แล้วก็ติดต่อกลับมาด้วยถ้าเจอเพื่อนเธอแล้ว"
เฮียธามแย่งโทรศัพท์มือถือในมือผมไปก่อนจะส่งให้คนตรงหน้า ให้ตายเถอะผมคิดไม่ถึงเลยว่าวันหนึ่งจะได้ช่องทางการติดต่อเธอโดยวิธีนี้อะ
"เอาของมึงแหละดีแล้ว ยังไงพวกมึงก็เจอหน้ากันทุกวันเพราะเรียนด้วยกัน ต่อไปเผื่อมีธุระต้องติดต่อกัน"
เฮียธามหันมาพูดกับผมเมื่อเห็นว่าผมกำลังส่งสายตาสงสัยไปให้
"ว่าแต่ทำไมเราต้องช่วยเพื่อนเธอด้วยล่ะ"
ปากหาเรื่องจริงจริ๊ง! แล้วทำไมผมต้องถามเธอแบบนี้ด้วยวะไม่เห็นจะแมนเลย บัดซบฉิบหาย!
"ก็เธอกำลังคบกับธีร์อยู่ไม่ใช่เหรอ เราเพิ่งได้ข่าวเรื่องนี้แต่ยังไม่มีโอกาสถามธีร์ตรง ๆ"
เวรแล้ว!
"มันเป็นแค่เรื่องเข้าใจผิดน่ะ แต่ถ้าเธออยากให้เราช่วยตามหาเพื่อนเธอและเอาเรื่องคนพวกนั้น เธอต้องให้เพื่อนเธอแก้ข่าวให้เราด้วย"
ผมรีบบอกเพราะไม่อยากให้เธอเข้าใจผิดไปมากกว่านี้ อีกอย่างได้ช่องทางการติดต่อแบบส่วนตัวมาแล้ว ผมจะได้เริ่มจีบเธอสักที
"งั้นเอาแบบนี้มั้ยล่ะ เราสองคนจะช่วยเพื่อนของเธอทั้งตอนนี้แล้วก็หลังจากนี้ด้วย แต่มีข้อแม้อย่างหนึ่งที่เธอต้องทำให้เรา"
เฮียธามหันมามองผมด้วยสายตาเจ้าเล่ห์แปลก ๆ ก่อนจะหันไปพูดกับคนตรงหน้า
"ยังไง?"
"พวกเราจะตามหาเพื่อนของเธอให้เจอ แต่เธอต้องมาเป็นแฟนกับไอ้เกอร์เพื่อแก้ข่าวที่ว่าไอ้เกอร์มีแฟนเป็นผู้ชายนะ เพราะตอนนี้มันโดนเพื่อนล้อหนักมาก"
เฮียธามพูดยิ้ม ๆ พลางทำสายตาเจ้าเล่ห์ใส่คนตรงหน้า
"แล้วมีแฟนเป็นผู้ชายมันไม่ดีตรงไหน"
เธอถามต่อ พร้อมกับทำหน้าไม่พอใจใส่เราสองคน
"ไม่ใช่ว่าไม่ดี แต่เรื่องนี้ไม่ใช่ความจริงไงแล้วตอนนี้ไอ้เกอร์ก็โดนเพื่อนทั้งคณะล้อมันอยู่ เธอก็แค่เป็นแฟนหลอก ๆ เพื่อลบข่าวของเพื่อนเธอ พอคนเริ่มลืมเรื่องนี้ค่อยหาข้ออ้างมาเลิกกันก็ได้ คนไม่ได้รักกันแต่มีข่าวลือด้วยกันมันไม่โอเคนะเธอก็น่าจะรู้"
เฮียธามพูดต่อ
"แค่แฟนหลอก ๆ เองนะหรือว่าเธอมีแฟนแล้ว"
เฮียธามถามต่อแบบถี่ ๆ แทบไม่ปล่อยให้คนตรงหน้าหาข้ออ้างมาพูด
ครั้งแรกผมก็ไม่เห็นด้วยกับวิธีของเฮียหรอก แต่พอคิด ๆ ดูแล้วในระหว่างเป็นแฟนกันหลอก ๆ ผมอาจจะทำให้เธอชอบผมจริง ๆ ก็ได้ใครจะรู้ล่ะ โอกาสมาแล้วโว้ยไอ้เกอร์เอ้ย
"เธอลองคิดดูนะ ถ้าทุกคนคิดว่าเธอกับไอ้เกอร์เป็นแฟนกัน เพื่อนเธอก็จะไม่โดนทำร้ายด้วยเพราะคงไม่มีใครกล้ายุ่งกับเพื่อนรักของประธานรุ่นหรอกถูกมั้ย ส่วนในคณะเดี๋ยวฉันจะดูแลเพื่อนเธอให้เพราะยังไงเพื่อนเธอก็เป็นรุ่นน้องฉัน"
เฮียธามพูดบางอย่างที่น่าสนใจขึ้นมา คนรักเพื่อนอย่างเธอต้องเห็นด้วยแน่ ๆ
"ตกลง เอางั้นก็ได้แต่เราขออะไรอย่างหนึ่งได้มั้ย"
คนตรงหน้ามองมาที่พวกเราเหมือนกำลังคาดหวังอะไรบางอย่าง
"ว่ามาสิ"
ผมบอกเธอ
"ถ้าตามหาธีร์เจอแล้ว ช่วยเอาธีร์ไปอยู่ด้วยสักพักก่อนได้มั้ย เดี๋ยวเราหาที่พักใหม่ให้ธีร์ได้เมื่อไหร่เราจะไปรับมันกลับมา เพราะเราเคยบอกให้มันย้ายมาอยู่กับเราแล้วแต่มันไม่ยอมมาเพราะเห็นว่าเราเป็นผู้หญิง"
"ได้"
"เฮีย!"
เฮียธามตอบรับอย่างรวดเร็ว ส่วนผมก็ร้องห้ามแทบไม่ทัน ผมไม่อยากเห็นหน้าไอ้ตัวซวยนั่น! ผมไม่อยากให้มันมาพักด้วย!
"ให้ธีร์อยู่กับฉันเพราะเราเรียนด้วยกัน ส่วนเธอก็เป็นแฟนหลอก ๆ ให้ไอ้เกอร์เพื่อแก้ข่าวคนจะได้เลิกล้อมัน ระหว่างนั้นก็ไปเที่ยวด้วยกันแล้วก็ลงรูปคู่บ่อย ๆ ให้คนเขาคิดว่าเป็นเรื่องจริงด้วยล่ะ"
เฮียธามพูดต่อ
"ตกลง ฉันรับปาก"
Yes!
- Writer
