Agad siyang humiga sa kanyang kama nang pumasok siya sa kwarto.Ewan nga ba niya kung bakit nakaramdam siya kaagad ng kakaibang klaseng lungkot sa sandaling yun.
Alam niyang wala siyang karapatang magmukmok.Hindi siya dahil masaktan dahil una pa lamang ay alam na niya kung hanggang saan lamang ang limitasyon niya sa buhay ni Aedan .
Niyakap niya ang kanyang unan, sinubsob ang mukha doon at umiyak .Matapang siya pero sa pagkakataong ito ay hindi niya kakayanin ang umaapaw na kalungkutan.
She can't take the sadness anymore lalo na't naiisip niya kung paano umaliwalas ang mukha ni Aedan nang marinig ang sinabi ni Lilac.She doesn't want to see him happier with another woman.
"I heard you came home earlier, is there a problem?" Nabigla siya at naputol ang kanyang pagmuni muni nang marinig an
