**บทที่ 28**
“น้องพี่ขอเบอร์หน่อยดิ” เสียงผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นมาจากด้านหลังของคริส
“เฮ้ย ไอ้เหี้ย เขามากับแฟน เมาแล้วเป็นแบบนี้ทุกที” ผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามา “พี่ผมขอโทษครับเพื่อนผมเมา ขอโทษจริงๆ ครับ” เพื่อนที่มาด้วยกันกล่าวขอโทษก้มศีรษะให้อย่างสำนึกผิด
“อะไรวะ จะไปขอโทษทำไม กูแค่ขอเบอร์น้องผู้หญิงคนนั้น ปล่อยกู ไอ้ เชี่ยนี่”
“มึงเมาแล้ว ไหนมึงบอกหิว กูก็พามาอย่าหาเรื่องได้ไหม พี่เขามากับแฟน” ผู้ชายคนนั้นถูกเพื่อนอีกสองคนมาหิ้วแขนสองข้างไปนั่งอีกโต๊ะหนึ่งห่างกันไกลพอประมาณ คนทั้งร้านต่างมองกันอย่างสนใจ
“อิ่มแล้วเรากลับกันเถอะค่ะ”
“ไปรอที่รถ เดี๋ยวเฮียไปจ่ายตังก่อน” ผมยื่นลูกกุญแจรถให้กลับเธอ คริสรับไปก่อนเดินไปที่รถ ผมเดินไปจ่ายเงินค่าอาหาร ยืนรออยู่ไม่นาน
“ว๊ายย ปล่อยนะ!! ” เสียงของคริสดังขึ้น ผมหันไปมองพร้อมวิ่งไปหาเธอ
“มึงปล่อย เมียกู!! ”
ผลั๊ว ผลั๊ว
ผมไม่รอช้ายกมือซัดหมัดต่อ
