“งอลเหรอ เฮียแค่พูดเล่นเองนะ” เขาแทนตัวเองด้วยสรรพนามใหม่
“เปล่าค่ะ” ฉันตอบออกไปจากใจจริงแต่ดูสีหน้าของเขาจะไม่ได้คลายความกังวลใจแม้แต่น้อย “เราจะไปไหนกันต่อคะ” ฉันเอ่ยถามขึ้น เพื่อให้บรรยากาศภายในรถไม่อึดอัดจนเกินไป เขาจะได้หยุดทำสีหน้าคิดมากเสียที
“ตลาดน้ำสี่ภาค ไปเดินเล่นกัน”
หลังจากจบบทสนทนาเรียบร้อย ไม่นานนักรถก็วิ่งเข้ามาในห้างแห่งหนึ่ง ฉันทำหน้าสงสัยเล็กน้อย แต่ก็ไม่ได้ถามอะไรมากกลัวเขาจะรำคาญ จึงเดินตามไปอย่างเงียบๆ ฉันตกใจ เมื่ออยู่ๆ เขาก็เดินเข้ามาจับมือฉันจูงเดินเข้าไปด้านใน จะชักมือกลับก็ทำไม่ได้เพราะเขาจับแน่นจนรู้สึกได้ว่าเธอจะไม่สามารถแกะมือนี้ออกนอกจากเขาจะปล่อยมือเสียเอง
เราสองคนมายืนอยู่ในร้านขายเสื้อผ้า แบรนด์หรู ฉันทำหน้าสงสัยเล็กน้อย ก่อนเขาจะปล่อยมือ พยักหน้าให้ฉันเลือกเสื้อผ้า เปลี่ยนให้เรียบร้อย ฉันเลือกชุดที่เดินเหินสะดวกสุดเท่าที่จะทำได้ กางเกงขาสามส่วนสีน้ำตา
