**บทที่ 23**
“ทางนี่คริส” เสียงมาช่าตะโกนมาแต่ไกล เธอยืนโบกมือให้ฉันอยู่หน้าอาคารสนามบิน ฉันใช้เวลาอยู่บนเครื่องบินหลายชั่วโมง ทำเอาเพลียไปทั้งร่างกาย กระเป๋าใบใหญ่ถูกลากตรงไปหาเพื่อนสาวต่างชาติ หรือจะเรียกว่าเพื่อนสนิทก็ว่าได้
“คิดถึงจัง” ฉันโผล่เข้ากอดมาช่าด้วยความคิดถึง ไม่ได้เจอเธอหลายเดือนได้แต่คุยกันทางโทรศัพท์ มาช่าทำให้ฉันคิดว่าที่นี่เหมือนบ้านอีกหลังของฉัน
“ไอก็คิดถึงยูเหมือนกัน วันนี้ไอมีงานต่อ ขอไปที่ทำงานก่อนได้ไหม” มาช่าเอ่ยขึ้นฉันยิ้มกลับพยักหน้าให้เธอ มาช่าช่วยฉันเอากระเป๋าใส่ท้ายรถก่อนที่เราสองคนจะเดินทางไปที่บริษัทฯ แห่งหนึ่ง
ตึกสูงเสียดฟ้า ฉันแหงนหน้ามองความใหญ่โตอย่างตื่นตา ไม่ใช่ไม่เคยเห็นนะ แค่เคยมองจากที่ไกลๆ ไม่คิดว่าจะมายืนอยู่ตรงนี้ มาช่าชวนฉันเข้าไปด้านในด้วย ใครจะไม่อยากไปละ ฉันเองก็อยากรู้ข้างในจะหรูหราแค่ไหน แล้วทุกอย่างก็ทำให้ฉันหายข้องใจ ข้างในดูใหญ่โต พน
