คุณหนูในรังโจร

04

อีกด้านนึงของสกุลจ้าว บุตรสาวคนนึงหายไประหว่างแต่งงาน สินสอดที่ตามขบวนไปหายไปยังไร้ร่องรอย จนไม่นานก็มีพวกเครื่องประดับบางชิ้นหลุดออกมาขายในท้องตลาด พวกเขาพยายามสืบสาวจนพบว่าแท้จริงแล้วนางถูกลากเข้าชุมโจรไปแล้ว นายท่านสกุลจ้าวจึงส่งบุตรสาวอีกคนไปแต่งงานขุนนางผู้นั้นแทน แต่คุณชายใหญ่กลับรู้สึกไม่ยินยอม นั่นเป็นน้องสาวของเขา เขาพยายามออกตามสืบเพียงคนเดียวอย่างเงียบ จนเขาได้พบภาพบาดตา น้องสาวของเขาอยู่ในชุดไม่เรียบร้อย ทรวงอกอวบสวยของนางเกยออกจากสาปเสื้อ มันสั่นคลอนเด้งไปมา บั้นท้ายขาวโพลนกำลังถูกโจรหนวดเฟิ้มกระแทกบนอานม้า น้องสาวของเขาร้องครางเสียงดัง คุณชายจ้าวจินอี้ติดตามไปจนพบว่าบัดนี้น้องสาวเขากำลังโยกตัวค่อมความเป็นชาย บดบี้ช่องทางรัก นางติดสัตว์ราวกับแม่หญิงโคมเขียวกระหายในกาม พี่ชายอย่างเขาเจ็บปวดยิ่ง จ้าวจินอี้เป็นมือปราบที่เก่งกาจวรยุทธมากผู้หนึ่ง เขาแฝงตัวอยู่ในชุมโจรราวภูติผี เขาเห็นอาหูที่งดงามอิ่มเอิบ หน้าท้องของนางอวบนูน สามีเป็นชายชราตัณหากลับบ้ากามมากผู้หนึ่ง เพราะแม้นอาหูจะท้องมันก็สามารถร่วมเพศได้ทุกวัน เขาได้แต่เฝ้ามอง น้องสาวของเขาดูหลงใหล อ้ายโจรชั่วนี่มาก เขาเห็นมันเดินเข้าไปในป่าผู้เดียว จึงติดตามมันไปหวังจะฆ่ามันให้ตกตาย แล้วทำลายชุมโจร พาน้องสาวคนดีกลับเรือน หากครอบครัวไม่ยอมรับ เขาจะพานางไปอยู่ที่อื่นเสีย อาเหล่ยเดินเข้าไปในถ้ำ มันรู้ตั้งนานแล้วว่ามีคนติดตามมันมา มันผู้นี้อาศัยในชุมโจรหลายทิวา อาเหล่ยทำไม่รู้ไม่เห็น เพื่อต้องการทราบถึงสถานะตัวตนมัน เมื่อรู้จึงหลอกล่อมันไปในถ้ำ ที่นี่มีกลไกลับมากมาย อาเหล่ยตั้งใจจะกักขังมันไว้ที่นี่ แล้วทำตามแผนที่มันวางไว้

ภายในถ้ำเงียบสงัด ทั้งรอบตัวยังมืดครึ้มไปหมด จ้าวจินอี้ชั่งใจชั่วครูว่าเขาควรตามมันเข้าไปดีหรือไม่ แต่สุดท้ายเขาก็ตามเข้าไป แต่ไม่นานทั้งสองก็ปะทะต่อสู้กัน จ้าวจินอี้แพ้ เพราะเขาไม่เก่ง และเชี่ยวชาญในที่มืดแบบอาเหล่ย อาเหล่ยขังจ้าวจินอี้ไว้ มันใช้กำยานราคะ จุดให้กลิ่นกำยานราคะลอยตลบอบอวล จ้าวจินอี้ที่ได้สูดดม กลิ่นราคะ เขาทรมาณร่างกายไปหมด ส่วนนั้นปวดหนึบ มันต้องการออกมาดูโลกภายนอก

"เป็นอย่างไรบ้างพี่ภรรยาของข้า" อาเหล่ยกล่าว

"ปล่อยกูออกไป"

"มึงกล้ามาถึงชุมโจรกู คิดว่าจะออกไปง่ายนักหรอ" อาเหล่ยกล่าว มันหันไปยกร่างบอบบางในชุดสีขาวบางจนเห็นเนื้อหนังมังสาที่กำลังหลับใหล เจ้าหล่อนจะเป็นใครไปมิได้นอกจากจ้าวเหลียนฮวา

"มึงคิดจะทำอะไร" จ้าวจินอี้กล่าว แม้ถ้ำจะมืด แต่แสงจันทร์กระทบผิวขาวของนาง ทำให้เขาเห็นรูปร่างนางเลือนราง

"มึงอยากได้น้องมึงกลับไม่ใช่หรอ เอาไปสิ" อาเหล่ยโยนนางเข้าไปกักขังร่วมกับจ้าวจิ้นอี้ เขารีบรับน้องสาว กลัวกระแทกกับพื้น ฤทธิ์ธูปราคะส่งกลิ่นรุนแรง อาเหล่ยจุดคบเพลิงไว้ก่อนจะเร้นกายหายไป ปล่อยให้จ้าวจินอี้ ทรมาณ เขารีบถอยห่างจากน้องสาวตัวน้อย เพราะกลัวจิตสำนึกตนเองจะดับไปจนทำให้เขาทำสิ่งที่ไม่เหมาะสม

"อื้ออออ" จ้าวเหลียนฮวาได้กลิ่นธูปฉุนจนต้องลืมตาตื่นด้วยความงัวเงีย ภาพแรกที่เห็น คือควันธูปที่ล่องลอย กับคบเพลิงที่ติดไฟ นางถูกขังอยู่ในกรง อีกด้านก็เห็นเป็นพี่ชายใหญ่จ้าวจินอี้กำลังนั่งก้มหน้า อารามความดีใจ จ้าวเหลียนฮวาคลานเข้าหาพี่ชาย

"พี่ใหญ่ พี่ใหญ่มาได้อย่างไร ข้าคิดถึงท่านนัก" จ้าวเหลียนฮวาเข้าไปสวมกอดพี่ชายของตนเองด้วยความดีใจ เนื้อแบบเนื้อ กายสัมผัสกาย จ้าวจินอี้เบ้หน้าด้วยความเจ็บปวด แก่นกลางลำตัวของเขาแข็งขัน เขาพยายามเดินลมปราณสกัดกั้นพิษราคะ แต่ด้วยความสามารถของโจรถ่อย มันสกัดจุดไม่ให้เขาเดินลมปราณได้ น้องสาวเขาเป็นสตรีหน้าตางดงาม รูปร่างทรวดทรงสะโอดสะองงดงาม ทรวงอกอวบใหญ่นุ่มนิ่มนาบมากับแผงอกแกร่ง เขาอยากจะกระชากเสื้อออก แล้วบีบเคล้นทรวงคู่นี้และกลืนกินให้สิ้นคราบ

"อึกกก" จ้าวจินอี้กลั้นเสียง กายของเขารุ่มร้อนไปหมด แต่เนื้อหนังของน้องสาวมันช่างเย็นสบายนัก

"พี่ใหญ่ ท่านเป็นอะไรไปเจ้าคะ" จ้าวเหลียนฮวาถาม แต่พอเห็นหน้าพี่ชายแปลกไป เขาไม่มองหน้านางด้วยซ้ำ ทันใดนั้นจ้าวเหลียนฮวาก็รู้สึกถึงความแปลกประหลาดในกาย ความร้อนรุ่มที่น่าประหลาด อากาศที่เย็นเยียบภายในถ้ำยามค่ำคืน นางมองเสื้อผ้าของตนก็พบว่ามันบางมากจนเห็นสัดส่วนร่างกายของนางเสียหมด มิน่าเล่าพี่ใหญ่จึงไม่ยอมมองหน้านาง

"พี่ใหญ่ข้าแต่งกายไม่เรียบร้อยขออภัยท่านด้วย" จ้าวเหลียนฮวา ยามนี้นางไม่ต่างจากการแก้ผ้าต่อหน้าพี่ชาย แต่เมื่อครุ่นคิดให้ดี ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้ ภาพความจำสุดท้ายคือนางกำลังจะนอนหลับกลางวันเท่านั้น แล้วทำไมถึงมาอยู่ภายในถ้ำกัน เธอเคยมาทำกิจกรรมบางอย่างกับอาเหล่ยที่นี่บ่อยครั้ง เธอย่อมจดจำได้

"ฮวาเอ๋อร์ เจ้านั่งห่างพี่ออกไปหน่อยเถอะ" จ้าวจินอี้กล่าว เขาดวงตาแดงก่ำ น้องสาวก็ดันตื่นขี้นมา ก่อนที่เขาจะจัดการตัวเอง หากทำตอนนี้ต่อหน้านางก็คงไม่เหมาะ

"ทำไมหรือเจ้าคะพี่ใหญ่ ท่านรังเกียจข้าใช่ไหม รังเกียจที่ข้าต่ำต้อยเป็นเมียโจรใช่ไหมเจ้าคะ ฮึกกก" จ้าวเหลียนฮวาร่ำไห้ มือน้อยของนางเขย่าแขนพี่ชายตนเอง นางรู้สึกร้อนวูบวาบมาก โดยเฉพาะส่วนนั้นของร่างกาย ไม่รู้ทำไม

...นางถึงเกิดอาการอยากร่วมรักกับพี่ชายตนเอง

"ฮวาเอ๋อร์ไม่ใช่เช่นนั้น พี่ยังรักเจ้าเสมอ แต่ยามนี้ไอ้โจรชั่วนั่นมันตั้งกำยานราคะไว้ อีกไม่กี่ชั่วอึดใจ เจ้าจะคุมอารมณ์ตนเองไม่ไหว ขอเจ้าอยู่ห่างพี่เถอะ" จ้าวจินอี้กล่าว เขายังหักห้ามใจได้อยู่บ้าง แต่น้องสาวเขาหากขาดสติขึ้นมา เขาเกรงว่าตนเองจะไม่อาจหักห้ามใจได้ไหว

"จะ จริงหรือพี่ใหญ่" จ้าวเหลียนฮวาหน้าตื่นตกใจ คราแรกนางคิดว่าตนเองเป็นสตรีกระหายกามต่ำช้า เพราะอาเหล่ยเสียแล้ว ที่แท้ควันนั้นคือกำยานราคะ แล้วนี่มันเกิดอะไรขึ้นกัน จ้าวเหลียนฮวาถอยห่างจากพี่ชาย หล่อนนั่งขดเอาขาชันเข่าขึ้นมากอดด้วยความหนาวเหน็บ

"..." จ้าวจินอี้ไม่พูดอะไร เขาพยายามนึกภาพที่ไม่ทำให้ตนเกิดอารมณ์ราคะ เป็นภาพคนที่เขาเคยสังหาร เป็นภาพมากมายในหัว แต่กำยานนั้นมีฤทธิ์รุนแรงนัก

"พี่ใหญ่เกิดอะไรขึ้น ทำไมข้าและท่านมาอยู่ที่นี่กันได้" จ้าวเหลียนฮวากล่าวใบหน้าสวยของนางแดงก่ำ นางแอบเอามือของตนเคล้นทรวงอกของตนเอง เพราะความต้องการ

"แผนของไอ้โจรบัดซบนั่น" จ้าวจินอี้กล่าว จ้าวเหลียนฮวาตกใจไม่น้อย นางคิดว่าโจรชั่วนั่นจะรักหลงนางเสียอีก ทำไมถึงทำเช่นนี้ จะให้นางกับพี่ใหญ่ร่วมประเวณีกันหรือ

"ท่านมั่นใจได้อย่างไรพี่ใหญ่" นางกล่าวเสียงสั่นสติสัมปชัญญะเริ่มพร่าเลือน นางจ้องมองพี่ชาย เขาสวมชุดน้ำเงินเข้มทำให้เขาดูหล่อเหลา และดุดันมากกว่าปกติ

"มันอุ้มเจ้าเข้ามา อ๊าาา" จ้าวจินอี้เริ่มหลุดคราง เขาคิดว่าจะต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องเลวร้ายไปมากกว่านี้ เขาลุกขึ้นยืนหันหลังให้แก่น้องสาว ก่อนจะเปิดผ้ากางเกงออกมา คุณชายจ้าวล้วงแท่งใหญ่โตอวบอ้วนของตนเองออกมา มันแข็งผงกหัวไปมา มีน้ำไหลซึม คุณชายจ้าวไม่รอช้า เขาจินตนาการถึงบางสิ่งก่อนจะใช้มือของตนจัดการมัน เสียงครางต่ำของเขากระตุ้นจ้าวเหลียนฮวาเป็นอย่างยิ่ง นางเอามือของตนล้วงเข้าไปในกระโปรงพลางขยี้ความงามของตนเอง มืออีกข้างเคล้นคลึงทรวงอก เสียงครางหวานของนางแหว่วจนจ้าวจินอี้ได้ยิน เขาหันมามองน้องสาวก็พบกับภาพอันแสนงดงาม สตรีบอบบางในชุดขาวของนาง กำลังช่วยเหลือตัวเอง ใบหน้าของนางยามมีอารมณ์ช่างงดงามเย้ายวน จ้าวจินอี้สาวแท่งลำลึงก์ของตนเอง พลางมองโคกโยนีของน้องสาว เขาแทบลืมสิ้นว่านางคือน้องสาวของตนเอง จ้าวเหลียนฮวาปรือตามองพี่ชายที่กำลังสาวความเข้าใหญ่โตไปมา นางกลับยิ้มยั่วยวน ดวงตาจ้องไปยังแท่งของพี่ชาย ลืมสิ้นแล้วว่าทั้งสองคือสายเลือดเดียวกัน นางถกกระโปรงขึ้นจนเห็นโคนขาอ่อน กับโคกโยนีสะอาดไร้เส้นขน สาปเสื้อโปร่งบางถูกแหวกออก ทรวงอกอวบอิ่มถูกดันออกมาอวดสายตาของจ้าวจินอี้ เขาสาวแท่งของตนเอง พลางจ้องมองความงามของน้องสาว มือของเขาอยากจะขยำก้อนซาลาเปาขาวอวบคู่นั้น แท่งหยกของเขาก็อยากจะสำหรับกลีบที่ปิดสนิท จ้าวเหลียนฮวาอ้าข้าออกกว้าง นางแยกกลีบปิดสนิทของตนเอง แววตาของนางยั่วยวน มือของนางบีบบี้ไปที่ติ่งน้อยของนาง นางขยี้รุนแรง ส่งเสียงครางอื้ออา

"อ๊าาา พี่ใหญ่ ท่านว่าข้างามไหมเจ้าคะ" นางร้องครางปากยังเรียกพี่ใหญ่ แต่กลับลืมสิ้นไปหมดแล้ว ความต้องการของคนทั้งคู่ไม่อาจฉุดอยู่ได้อีกแล้ว

"งะ งาม งดงามเหลือเกิน ฮวาเอ๋อร์"

"เจ้าโจรชั่วบอกว่าฮวาเอ๋อร์หวานมาก ท่านอยากลองชิมฮวาเอ๋อร์ไหมเจ้าคะ" นางหยอกเย้า พลางลูบทรวงอกอิ่มยกอวดพี่ชาย

"เจ้าหวานจริงหรอ อ๊า" มือของจ้าวจินอี้ยังสาวอยู่ เขาคุกเข่าคลานเข้าหานาง จ้าวเหลียนฮวานอนพิงขอบกรง

"หวานจริงสิเจ้าคะ"

"ขอพี่จับเจ้าหน่อย" จ้าวจินอี้จับทรวงอกนุ่มหยุ่นของน้องสาว เขาก้มหน้าหวังจะดูดเลียมันให้อร่อย แต่เขากลับพยายามคุมสติ หยุดมือ แต่จ้าวเหลียนฮวามีหรือจะปล่อยให้โอกาสทองของนางหลุดมือ นางจับใบหน้าหล่อเหลาของพี่ชายมามองจ้องตา ภาพในอดีตฉายย้อนกลับมา พี่ใหญ่ของนางเก่งกาจ องอาจมากกว่าผู้ใด นางไม่เคยชอบใจที่วันนึงจะต้องมีพี่สะใภ้มาแย่งความรักไปจากนาง นางจึงมักยุยงไม่ให้พี่ชายไปรักใครนอกจากนาง ที่แท้ไม่ใช่แค่ความรัก ...นางเสน่หาพี่ชายตนเองด้วย

เมื่อสองสายตาจ้องมองกัน ฤทธิ์เดชแห่งกามราคะกำเริบ จ้าวจินอี้เองก็หลงใหลในความงามของน้องสาว ยามที่นางโดนกระทำบนอานม้าเขาจดจำได้ไม่ลืม หลังจากวันนั้นเขาต้องเก็บมาช่วยตัวเองบ่อยครั้ง

ทั้งสองเข้าจูบกันอย่างดูดดื่ม ลิ้นของคนทั้งคู่ต่อสู้กันแย่งความหวาน ช่วงชิงลมหายใจกันอย่างหนักหน่วง มือสองข้างของจ้าวจินอี้บีบเคล้นทรวงอกน้องสาว จ้าวเหลียนฮวาเองก็ไม่ยินยอม นางจับแท่งหยกอ้วนของพี่ชาย มันใหญ่ยิ่งกว่าอาเหล่ยเสียอีก ทั้งยังมีเส้นเลือดปูดโปน นางใช้มืออ่อนนุ่มสาวขึ้นลง

เมื่อปากคนทั้งสองผละออกจากกัน จ้าวเหลียนฮวาหน้าแดงหอบเหนื่อย นางผลักร่างพี่ชายลงกับพื้นให้นอนราบ

"ข้าจะทำให้ท่านเอง" นางกล่าวพลางยิ้มยั่วยวน ยามนี้นางเหมือนนางปีศาจจิ้งจอกงดงาม กำลังกระหายกามอย่างรุนแรง นางแหวกสาบเสื้อของพี่ชาย แผงอกที่ไม่แน่นเท่าอาเหล่ย แต่ก็ดูดีสะอาดตา นางจูบไซร้ซอกคอแบบที่อาเหล่ยชอบทำให้นาง นางไล่ปลายลิ้นอ่อนนุ่มมาดูดเลียยอดอกของพี่ชาย ราวกับทารกน้อยที่กระหายนมมารดา

"อูยยยย ฮวาเอ๋อร์ เจ้าอย่าดูดพี่แรง โอ๊ยยย" เสียงครางต่ำของจ้าวจินอี้ร้อง ความใหญ่โตเขาถูกน้องสาวเอากุหลาบงามของนางขยี้ ลิ้นอ่อนนุ่มโพรงปากเล็กของนางก็ยังไม่หยุดหยอกเย้ายอดอกของเขา จ้าวเหลียนฮวาหัวเราะชอบใจ นางก้มไปตรงส่วนใหญ่โต ปากเล็กของนางงับได้เพียงแค่หัวของมัน จ้าวเหลียนฮวาที่ได้เรียนรู้ประสบกามจากอาหงมา นางใช้ลิ้นเก่งกาจนัก ทั้งคอยเลียปลาย รอบลำลึงก์ หรือไปยันโคน นางทั้งดูดทั้งเลีย ขบเม้นอย่างสนุกสนาน ปล่อยให้พี่ชายร้องครางต่ำ

เสียงหัวเราะอย่างพึงพอใจแว่วหวาน จ้าวจินอี้ไม่อาจทนได้อีก เขาผลักร่างน้องสาวคนงามลง จ้าวเหลียนฮวาแยกขาอย่างรู้งาน สองร่างสอดประสานกัน เสียงเนื้อกระทบดังท่ามกลางป่าอันเงียบสงบ ทั้งสองครางอย่างเสียวกระสันต์ จ้าวจินอี้นั้นลีลาดียิ่งกว่าอาเหล่ย กิจกรรมรักไม่ได้เกิดขึ้นเพียงท่วงท่าเดียว จ้าวจินอี้กระทำนางหลายท่า จนพากันเสร็จสมไปไม่รู้กี่ครั้งกี่ครา