Prologue
312 Words
?????'s POV
1948...
Berlin, Nazi Germany (Now, Federal Republic of Germany)
(German to Filipino... Activate!)
"Patay na si Chancellor!" Sigaw ng isang sundalo sa wikang German.
Ako ay nagtataka kung bakit, matatalo na ang bansa namin, sasakupin na kami ng mga Russo at dahil wala na si Hitler ay maaring maubos ang mga kasundaluhan.
Natataranta ang aking asawa na si Phiox dahil sa sinabi ng sundalo. "Mahal, paano na ito? Hindi tayo pwedeng tumakas pa rito." Pagtatarantang wika niya sa wikang German.
"H-hindi ko na alam, Mahal." Sagot ko naman sa wikang German.
Dito na kaming nagkarinig ng putukansa malayo. Ang puso ko ay mabilis ang t***k dahil sa narinig namin.
Lalong nataranta si Phiox sa narinig niya, napayakap nalang siya sa akin at maiyak-iyak na ito. "Hindi ko pa kayang mamuhay rito, Mahal" paiyak na na sabi niya sa wikang German.
"Huwag kang mag-alala dahil mamatay tayong magkasama." Sabi ko pa sa kanya habang niyakap ko rin ang aking asawa para mawala ang taranta niya kahit maging ako ay nagkaroon ng tinatawag ng Axienty. "Kahit anong mangyari ay mahal na mahal kita."
"Mahal na mahal rin kita, Aethelthryth." Sagot naman niya na may halong hagolgol. "Sana magkasama tayo sa susunod na buhay."
"Nawa makita kita at maramdaman ko na ikaw iyon, Mahal."
Nakatayo nalang kaming dalawa sa harapan ng Olympiastadiom na nakayakap kami sa isa't isa. Wala na kaming magagawa pa kundi mawala na kami sa mundong ibabaw.
"Paano ang mga anak natin?"
"Ang mahalaga ay ligtas sila."
Dito ka kaming binomba ng mga Russo at-
Sandali! Nanaginip pala ako! Huhuhuhu kakanood ko ng Downfall toh.
Nvm! Gising Kemba!
Dito namulat ang aking mga mata at...
2020...
Manila, Philippines.
Nasa bahay ako, sa mismong bahay ko rito sa Manila.
Kaagad na bumangon ako sa kinahihigaan ko at kaagad na naghanda sa sarili ko.
Bakit? Kasi ipopromote ko ang w*****d Story ko.
- Writer
