(ค่ะ ทำอะไรอยู่คะ กินข้าวรึยังเอ่ย)
“ยังเลย”
(อ้าวทำไมยังไม่กินล่ะคะ พี่ไทน์ต้องกินนะชอบกินข้าวไม่เป็นเวลา ถ้าต้องไปหาหมออีกทรายจะดุให้ ไปกินข้าวเดี๋ยวนี้เลยค่ะ)
“รู้แล้ว...กำลังจะไปกินกับเราไง”
(...เดี๋ยวสั่งอะไรไว้รอนะคะ)
“ครับ ง่าย ๆ ก็พอนะ”
(ได้ค่ะ ขับรถดี ๆ นะ)
“อื้ม”
ติ๊ด!
“...ขอโทษนะขิง”
ผมมองไปที่ทางเข้าซุปเปอร์มาร์เก็ตแล้วเอ่ยออกมาเบา ๆ จากนั้นก็ขับรถไปหาทรายที่คอนโด
-เวลาต่อมา-
ตื๊ด ตื๊ด~
ติ๊ด!
(ถึงคอนโดแล้วเหรอ)
“อื้ม ถึงแล้ว เธอล่ะถึงหอรึยัง”
(ยังเลยเดินดูของแล้วเพลินน่ะ)
“ซื้อเยอะเดี๋ยวก็ขนกลับไม่ได้”
(แท็กซี่ก็มีกลัวอะไรล่ะ)
“โอเค ถ้างั้นถึงแล้วส่งข้อความบอกด้วยนะจะงีบหน่อย...เมื่อคืนนอนน้อย”
(...อือ นอน ๆ ไปเลย) เมียผมกำลังอายแน่นอน แค่คำว่านอนน้อยของผมไม่รู้ว่ายัยนั่นเดินนึกถึงฉากบนเตียงของเราสองคนไปกี่ช็อตแล้ว
“ฮึ ๆ ๆ กลับดี ๆ ล่ะตื่นแล้วเดี๋ยวโทรหา”
