“นั่นเขาไม่เรียกรู้เรื่องส่วนตัวนะไทน์ ที่นายทำเขาเรียกโรคจิต!”
“ไม่ใช่ ที่กูเป็นเขาเรียกแอบใส่ใจไม่งั้นกูจะจำได้ไงไม่ใช่ว่ากูไม่เคยเห็นของผู้หญิงคนอื่นซะหน่อย หรือว่าความจริง...กูรักมึงมาตั้งนานแต่ไม่รู้ตัวก็ไม่รู้เหมือนกันนะว่าไหม”
“...” ให้มันได้อย่างนี้สิ เพิ่งด่าว่าเป็นโรคจิตไปหมาด ๆ อีขิงก็เขินคนโรคจิตซะงั้น
-///-
ไอ้บ้าไทน์โหมดน่ารักนี่ก็น่ารักไม่เบาเลยนะคะ เวลาเขาพูดอะไรที่ทัชใจรู้สึกเหมือนเอาค้อนมาทุบหัวให้ล้มไปเลย
“เขิน?”
“ฮะ? บ้า เขินอะไรล่ะเรื่องแค่นี้เอง”
“จริง?” ก็ถ้ามั่นใจว่าฉันเขินตั้งแต่แรกก็ไม่ควรถามให้ฉันต้องลำบากปฏิเสธนะไทน์ -_-
“เออสิ”
“ฮึ ๆ ๆ”
“หัวเราะอะไร?”
“เปล่า~”
“ไทน์ อย่ามากวนประสาท” ฉันกำลังโดนเขายอกย้อนกลับ มีความสุขมากไหมเนี่ยที่แกล้งให้อีกคนโมโหได้
“อะไรล่ะครับ ใครไปกวนประสาทมึง อุ่นข้าวเร็ว ๆ หิวข้าวแล้ว”
“อ้าว! ไหนบอกไม่กินต้นหอม” เพิ่งหน้า
