“...”
ไหนวะ?
ผมนั่งรอน้ำขิงที่บอกว่าให้รอ บอกว่าไปแค่แป๊บเดียว แต่อยู่ไหนวะคนที่บอกให้ผมรอ?
...07.00 น.
ตั้งแต่สี่ทุ่มครึ่งจนถึงเจ็ดโมงเช้า บอกผมทีว่านี่ยังไม่นาน เวลาข้ามคืนจนสว่างมันยังเรียกว่าแป๊บเดียวได้รึเปล่า
“...ฮึ!” อยากโกรธก็โกรธไม่ลงเพราะยังไงซะไอ้เกรย์แม่งก็...ผัวเขา
ถ้าจะมีใครผิดก็มึงนี่ล่ะไอ้ไทน์ ไปเอาเมียเพื่อนแล้วเสือกหวังให้เขาไปเลิกกับผัว คิดห่าอะไรอยู่วะไอ้เหี้ย มึงเหี้ยมาตลอดแต่ไม่คิดว่ามึงจะเหี้ยถึงขั้นนี้ได้เลยว่ะ
อ่าส์!
ไม่ใช่ไม่เจ็บ ผมโคตรเจ็บแต่เจ็บแล้วทำอะไรได้วะ? ไปเคาะห้องแล้วกระชากน้ำขิงมาเคลียร์ต่อหน้าผัวเขาเหรอ?
ผมไม่ได้โกรธด้วยแต่ผมแค่เสียใจที่ยัยนั่นหลอกให้รอด้วยความหวัง ไม่ใช่ค่าหวังเล็ก ๆ แต่เป็นหวังที่โคตรยิ่งใหญ่ คำพูดของน้ำขิงเมื่อคืนทำให้ผมมีความหวังจริง ๆ ไหนจะเรื่องที่บอกว่ากลับมาแล้วจะเล่าทุกอย่างให้ฟังนั่นอีก เล่าอะไรวะ? เล่าว่าเอากันท่าไ
