EP : 12

1391 Words

เราใช้เวลาเกินครึ่งวันในการเดินทางมาถึงจุดหมายปลายทางซึ่งพอถึงแล้วความเหน็ดเหนื่อยทุกอย่างก็หายไป ที่นี่สวยมากจริง ๆ แต่คงดีกว่านี้ถ้ามาด้วยความตั้งใจไม่ใช่โดนบังคับจิตใจให้มา แต่เอาเถอะได้แอบมานั่งเงียบ ๆ มองคลื่นกระทบฝั่งเหมือนนางเอกเอวี เอ๊ย! เอ็มวีแบบนี้สักสิบยี่สิบสามสิบสี่สิบห้าสิบนาทีอย่างตอนนี้ก็ดีเหมือนกัน “ชอบเหรอ” “...” ฉันหันไปมองต้นเสียง ตอนนี้เป็นช่วงฟรีไทม์ฉันเลยมาเดินเล่นริมหาดคนเดียว แอบมานั่งดับอารมณ์อยู่ตรงมุมเงียบ ๆ ไม่คิดว่าจะมีคนมาเจอ แล้วก็ไม่คิดด้วยว่าคนที่มาเจอจะเป็นคนที่ไม่อยากเจอ ฉันมองหน้าเขาที่กำลังมองฉันด้วยสายตา เป็นมิตร รึเปล่านะ ไม่รู้สิไม่ได้สบตากันจริง ๆ มานานหลายเดือนแล้วก็เลยไม่รู้ว่าสายตาที่มองฉันมันสื่อความหมายไปทางไหนกันแน่ แอบเป็นมิตรหรือยังคิดว่าเป็นศัตรู “ไม่ตอบ?” “ไม่รู้จะตอบอะไร” ฉันบอกเขาแล้วหันหน้ากลับมา เอาล่ะน้ำขิงฐานลับเฉพาะกิจของมึงถูกทำลายแล้วได้เวลากลับไปห้องพักแล้วล่ะ “กูก็ว่างั้น” เขาพูดกลับมาซึ่งมันฟังดูกวนประสาทยังไงก็ไม่รู้ น้ำเสียงไม่ได้กวนประสาทนะแต่ฉันรู้สึกไงอาจจะอคติด้วยมั้ง “อืม” ฉันตอบสั้น ๆ แล้วขยับตัวเพื่อลก ไปดีกว่าหมดเวลาสงบแล้ว “ไม่ต้องไปหรอกเดี๋ยวกูก็ไปแล้ว” แต่ยังไม่ทันได้ลุกขึ้นแค่ขยับเขาก็พูดขึ้นเหมือนรู้ว่าฉันจะไปซึ่งก็คงรู้นั่นแหละ รู้ทุกเรื่อง ยิ่งเรื่องที่ฉันชอบเขาเขาก็ยิ่งรู้ดี “ไม่เป็นไรฉันจะไปหาเกรย์อยู่พอดี” ฉันไม่มองหน้าเขาแค่ตอบแล้วลุกขึ้นเดินหนีออกมาเลย อยู่คุยก็ไม่มีประโยชน์หรอกไม่ได้อะไรขึ้นมา ไม่มีแม้แต่มิตรภาพที่ดีขึ้นมีแต่จะทะเลาะกันให้แย่ลงเหมือนที่เคยเป็นเชื่อฉันสิ “มึงชอบไอ้เกรย์จริง ๆ เหรอวะขิง” ฉันเดินออกมาได้เกือบสิบก้าวแล้วนะแต่ก็ยังไม่วายมีเสียงพูดไล่หลังมา แล้วแน่นอนว่ามันก็ยังเป็นคำพูดที่บอกทัศนคติกับสันดานเดิม ๆ ของผู้ชายที่ชื่อไทน์ “ว่าไง...มึงชอบมันจริง ๆ เหรอ” ฉันเบื่อ ผ่านมานานหลายเดือนแล้วแต่ดูเหมือนไทน์ก็ยังจะตามราวีเรื่องนี้ไม่จบสุดท้ายก็เลยหันกลับไปมองเขาพร้อมกับอ้าปากพูดไปพร้อมกัน “ทำไม หึงเหรอ?” “...กูหวง” “...” “กูไม่ได้หึง...แต่กูหวง ได้ยินไหม” “...” ฉันยืนจ้องเขาที่กำลังมองมาที่ฉันเหมือนกัน มองมาด้วยสายตาที่ฉันไม่อยากคิดเข้าข้างตัวเองแต่ก็คิดไปแล้ว ไม่อยากคิดเลยเพราะไม่มีเหตุผลของความเป็นไปได้ในคำพูดเขา จะมีก็แค่อย่างเดียวที่ทำให้รู้สึกเป็นไปได้นั่นก็คือสายตาคู่นั้นที่กำลังมองฉัน “...ขอโทษว่ะขิง” “...” ฉันไม่รู้ว่าเขาขอโทษเรื่องอะไร ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้นเพราะกำลังสับสนไปหมดเลย ไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง ไม่เข้าใจจนทนยืนอยู่ตรงนี้ให้นานกว่านี้ไม่ไหวเพราะยิ่งอยู่ก็ยิ่งสับสน ฉันสบตากับเขาต่อไปแค่แป๊บเดียวก็หันหลังเดินออกมาปล่อยให้เขาอยู่ตรงนั้นคนเดียวกับท่าทางแปลก ๆ ของเขาไปเถอะ “มึงชอบไอ้เกรย์จริง ๆ เหรอวะขิง” “ว่าไง...มึงชอบมันจริง ๆ เหรอ” “ทำไม หึงเหรอ?” “...กูหวง” “...” “กูไม่ได้หึง...แต่กูหวง ได้ยินไหม” “...” “...ขอโทษว่ะขิง” เหตุการณ์กับคำพูดที่เราคุยกันไม่กี่คำวนซ้ำอยู่ในหัวฉัน คำพูดไม่กี่คำแถมเป็นแค่คำพูดสั้น ๆ ด้วยซ้ำแต่กลับเต็มไปด้วยความไม่เข้าใจ ...หวง หวงของเขาคืออะไร ไม่ได้หึงแต่หวงหมายความว่ายังไง ถ้ายืนยันว่าไม่ได้ชอบเกรย์ถ้างั้นคำว่าหวงก็คงไม่ได้หมายถึงหวงเกรย์ใช่ไหม แล้วเขาหมายถึงใคร? ...ฉันเหรอ ไม่มีทางหรอก ไม่ใช่แน่นอนเพราะฉันจำได้ดีว่าเขาเคยปฏิเสธฉันยังไง ไม่น่ามาเลยขิง ไม่น่ามาเลยเพราะมันไม่มีอะไรดีขึ้นเลยสักนิด ไม่มีอะไรที่ดีกับความรู้สึกถึงแม้สายตาของเขาจะสื่ออะไรออกมาจนเกือบจะอ่านได้ชัดเจนก็ตาม #NAMKING END #TINE TALK “...กูหวง” “...” “กูไม่ได้หึง...แต่กูหวง ได้ยินไหม” “...” “...ขอโทษว่ะขิง” “...” น้ำขิงมองผมที่พูดอะไรออกไปก็ไม่รู้ ยัยนี่ไม่รู้หรอกหรือต่อให้รู้ก็คงไม่อยากจะยอมรับความจริงเพราะมองไม่นานน้ำขิงก็หันหลังแล้วเดินกลับไป “ฮึ ๆ ๆ มึงคงไม่เชื่อ...แต่กูหวงจริง ๆ นะขิง” ผมได้แต่หัวเราะในลำคอเบา ๆ กับพูดกับเธอเบา ๆ เหมือนกัน พูดเบาเพื่อไม่ให้เธอได้ยินแต่อยากพูดออกไป ส่วนที่หัวเราะในลำคอก็ไม่ได้ขำอะไรยัยนั่นหรอกที่หัวเราะก็แค่...ขำตัวเอง -เวลาต่อมา- “ไปไหนมา” “เดินเล่น” “ทำไมไม่บอก” “อะไรของนาย” ฉันชักสีหน้าทันทีที่เจอคำถามนี้ของเกรย์ ตอนแรกก็ไม่อะไรนะคิดว่าถามไปงั้นแต่เจอคำถามต่อมาฉันก็มีน้ำโห บอกทำไม? เป็นพ่อเหรอ? “ถามว่าทำไมไม่บอก” “ทำไมต้องบอกเป็นพ่อฉันเหรอ?” ด้วยความโมโหทำให้ปากฉันถามในสิ่งที่ใจคิดทันที “เปล่า ไม่ได้เป็นพ่อแต่จะให้ย้ำไหมว่าเป็นอะไร?” “หุบปากซะเกรย์!” “ถ้าไม่อยากให้ย้ำก็อย่าหนีไปไหนคนเดียวอีก ที่นี่มันแปลกถิ่นไม่กลัวรึไง” เขาว่าแต่ฉันก็แค่มองแล้วหันไปทักทายรุ่นพี่ที่เดินมาทางนี้แทนเพื่อเปลี่ยนเรื่องซะ เฮงซวยว่ะ ไม่น่ามาเลยจริง ๆ รู้แบบนี้สู้ดื้อด้านไม่ยอมมายังดีกว่า ไม่น่ากังวลจนหัวหดยอมทำทุกอย่างที่ไอ้บ้านี่มันสั่งจนลืมคิดไปว่าแค่เรื่องแค่นี้มันคงไม่เอาคลิปอะไรที่มีมาประจาน! -เวลาต่อมา- “พวกมึงเป็นไรกัน” “ใคร?” “มึงกับขิงไง” ผมถามไอ้เกรย์หลังจากที่เข้ามาในห้องพักเพราะเมื่อกี้ตอนกินข้าวเย็นผมเห็นน้ำขิงหน้าตึงใส่ไอ้เกรย์ตลอดเวลาแทนที่จะหน้าตึงใส่ผมมากกว่า “ไม่มีอะไร โดนกูดุนิดหน่อยที่ออกไปเดินเล่นคนเดียวไม่บอกใคร” “ก็เลยทะเลาะกันงั้นสิ?” คงจะเป็นตอนที่ผมแอบเดินตามน้ำขิงไปมั้ง ก็คงใช่นั่นล่ะเพราะตอนนั้นน้ำขิงไปคนเดียวแถมยังไปนานด้วย “เปล่า ไม่ได้ทะเลาะ” “อืม” มันบอกไม่ได้ทะเลาะก็ตามนั้น ผมไม่คิดจะเซ้าซี้ถามอะไรต่อเพื่อให้มันบอกว่าทะเลาะอยู่แล้วก็เลยเดินไปหยิบของในกระเป๋าจะได้อาบน้ำนอน “มึงกับทรายล่ะเป็นไงบ้าง” “เรื่อย ๆ” ทรายที่มันถามถึงเป็นผู้หญิงที่ผมกำลังคุย ๆ ด้วย แต่ก็แค่คุยไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ “สวยดีนะ ไม่คิดจะจริงจังหน่อยเหรอ” “ไม่รู้ว่ะ คงไม่” “อืม” มันแค่ตอบกลับมาสั้น ๆ ผมก็เลยไม่ได้พูดอะไรต่อไปอาบน้ำนอนดีกว่าวันนี้เหนื่อยกับการเดินทางมาเยอะแล้วพรุ่งนี้มีกิจกรรมต้องทำอีกเยอะ “ไอ้ไทน์” ได้เกรย์เรียกผมก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ “อืม มีไรวะ” “กูมีเรื่องอยากให้มึงช่วยว่ะ” “เออ มีไร” “มึงไปนอนกับไอ้ภพได้ไหมวะ” ไอ้เกรย์พูดออกมาทำให้ผมขมวดคิ้วแล้วหันไปมองมันทันที “ให้กูไปนอนห้องไอ้ภพ?” “อืม ได้ใช่ไหม...กูอยากนอนกับเมียกู”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more