“ไม่ต้องไป กูไม่ให้ไป”
“...ต้องไปไทน์ ขอโทษนะแต่ฉันต้องไป~”
“...” เขามองฉัน สายตาที่มองมีแต่ความเจ็บปวดแต่ยังไงซะฉันก็ต้องไปเพราะตัวเองไม่มีทางเลือก
ฉันดันตัวไทน์ออกจากนั้นก็รีบใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย แต่ยังไม่เรียบร้อยเท่าที่ต้องการหรอกเดี๋ยวต้องไปหาชุดชั้นในมาใส่ก่อนแล้วค่อยออกไปเจอเกรย์
หมับ!
ฉันกำลังจะลุกจากเตียงแต่ไทน์ก็จับมือเอาไว้ซะก่อน
“ไม่ต้องไป” เขาจับมือฉันแน่นแล้วเอ่ยคำนี้ออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแต่ก็มีความเจ็บปวดอยู่ในนั้น
“จะไม่ไปได้ไง” ฉันหันไปถามเขาแล้วยิ้มบาง ๆ พยายามข่มความรู้สึกแย่เอาไว้ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไทน์อาจจะรู้สึกว่าคำพูดของฉันมันหมายความว่าไม่ไปได้ไงในเมื่อแฟนตัวจริงของฉันเรียกแต่ในความเป็นจริงฉันหมายความว่าจะไม่ไปได้ยังไงในเมื่อฉันเป็นลูกไก่ในกำมือของเกรย์อยู่ต่างหากล่ะ
“ได้สิทำไมจะได้” อาการของไทน์จะเรียกว่าดื้อดึงก็ไม่ผิดหรอกแต่ฉันตามใจไม่ได้
