หวงรักร้ายนายวิศวะ

ตอนที่ 7 โดนจับได้

ด้านโรราหลังจากที่ฉันและยัยมะปรางมานั่งที่โต๊ะได้ซักพัก ให้ตายเถอะฉันพึ่งสังเกตุว่าห้องนี้มีแต่สาวๆ ไม่นานพี่แทคิณก็เดินเข้ามาทักพวกฉัน

"พี่แทคิณ Happy Birthday คะ" ฉันเอ่ยทักทายเจ้าของวันเกิดพร้อมกับยื่นกล่องนาฬิกาสายสลักชื่อคำว่า 'แทคิณ' ให้กับเขา

"ขอบคุณมากๆ นะครับ แล้วนี้ทานอะไรกันยัง ต้องการอะไรเพิ่มสั่งกันได้เลยนะครับไม่ต้องเกรงใจ" แทคิณเอ่ยกับโรรา เขารู้ว่าโรรานั้นคิดกับเขาเกินกว่าแฟนคลับแต่เขาเห็นเธอเป็นเพียงน้องสาวเท่านั้น

"คะ" ฉันหันไปยิ้มบางๆ ให้กับพี่แทคิณ วันนี้อยากจะบอกว่าพี่แทคิณหล่อและดูดีไปหมดเล่นเอาซะฉันจิตใจเต้นตึกตักขึ้นมาไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

"พี่ขอตัวไปดูเพื่อนๆ อีกห้องก่อนนะครับ ถ้ามีอะไรน้องๆ เรียกพี่ห้องนั้นได้เลยน๊า หรือใครอยากจะไปร่วมแจมกับหนุ่มๆ พื้นที่ในห้องพวกพี่นั้นยังมีที่ว่างอยู่นะครับ" พี่แทคิณเอ่ยพร้อมกับเชิญพวกฉัน แต่ห้องนั้นมีโรมพี่รามอยู่ด้วยฉันเลือกอยู่ที่นี่ดีกว่า

"โรราว่าโรราอยู่ห้องนี้กับเพื่อนๆ ดีกว่าคะ" ฉันเอ่ย จบจากนั้นพี่แทคิณก็เดินไปทักทายสาวๆ อีกโต๊ะส่วนมากจะเป็นรุ่นพี่ปี 3 เพื่อนๆ ของพวกเขาฉันเองก็พอคุ้นหน้าอยู่บ้าง

หลังจากพี่แทคิณเดินออกจากโต๊ะฉันไปแล้ว และตอนนี้ในโต๊ะของฉันมีเพียงฉันกับยัยมะปรางกันสองคน

"เอาไงดีพี่แทคิณเขาไม่ได้ปาร์ตี้ห้องนี้ ฉันว่าแผนแกล้มไม่เป็นท่าแล้ววะ" ยัยมะปรางหันมาเอ่ยกับฉัน

"ฉันไม่ยอมให้แผนล้มง่ายๆ ยังไงคืนนี้พี่แทคิณต้องเป็นของฉัน แกคอยจับตาดูพี่พี่โรมพี่รามให้ฉันละกัน" ด้านโรราเมื่อเอ่ยกับมะปรางไปเช่นนั้น ใบหน้าสวยหวานซ่อนเปรี้ยว ดูดีมีเสน่ห์ที่น่าค้นหาถึงกับเผยรอยยิ้มร้ายขึ้นมา จากนั้นคนมีแผนร้ายในหัวกระซิบเข้าที่ใบหูของมะปราง ด้านมะปรางที่ได้ฟังแผนซ่อนแผนของผู้หญิงเจ้าเล่ห์อย่างโรราถึงกับตาเบิกกว้างออกมา

"ยัยโรรานี้แก..."

"ไม่ต้องห้ามฉัน เพราะถึงห้ามยังไงฉันก็ไม่ฟัง แกมีหน้าที่คอยจับตาดูพี่ชายของฉันก็พอ ที่เหลือฉันจัดการเอง" โรราเอ่ยจบร่างบางก็โบกมือเรียกเด็กร้านทันที ไม่นานนักขวดไวน์ราคาครึ่งหมื่นก็มาตั้งบนโต๊ะของทั้งสองสาวเป็นที่เรียบร้อย

"เพื่อผู้ชายคือเพื่อนฉันเปย์สุดๆ ไม่ว่าจะนาฬิกาหลักหมื่น ไวน์ราคาหลายพันบาท" มะปรางมองขวดไวน์ในมือของโรรา ขณะที่เธอรินลงใส่แก้วจากนั้นคนมีแผนร้ายในหัวก็เทอะไรบางอย่างลงไปในแก้วที่เธอจะนำไปให้แทคิณ เยื่อของโรราในค่ำคืนนี้

"เพื่อคนที่ฉันรักอย่างพี่แทคิณฉันยอม และทุ่มเทได้ทุกอย่าง แม้กระทั้งตัวและหัวใจของฉันยกให้พี่แทคิณคนเดียว" โรราเอ่ยขณะที่สายตาจับจ้องยังแก้วไวน์สีแดงตรงหน้าที่ ใบหน้าสวยนั่งมองผลงานของตนพร้อมกับฉีกยิ้มกว้างด้วยท่าทีพอใจ ที่เหลือรอแค่เวลาเท่านั้น

"ยัยโรรา...แกเป็นผู้หญิงที่น่ากลัวมาก" มะปรางที่เห็นท่าทีของโรราที่คลั่งไคล้ผู้ชายขึ้นสมอง และยังใช้วิธีสกปรกจับแทคิณไอดอลหนุ่มรุ่นพี่ มะปรางถึงกับขนลุก

"ฉันเป็นแบบนี้แค่กับพี่แทคิณคนเดียว ไม่ได้มัวที่จะทำแบบนี้กับใครก็ได้" โรราเอ่ยขณะที่ละสายตาไปยังอีกห้อง แต่ขณะที่เธออมองอะไรเพลินๆ อยู่นั้นจู่ๆ โรมและรามกับเดินออกไปจากห้องที่มีแทคิณนั่งอยู่

"มะปรางพี่โรมกับพี่รามออกไปแล้ว แกทางสะดวก ฉันจะเอาไวน์แก้วนี้ไปให้พี่แทคิณ แกคอยจับตาดูสองคนนั้นไว้ให้ดี" โรราเอ่ยจบร่างบางก็ยกถาดแก้วไวน์ที่ตนเตรียมไว้ไปยังอีกห้อง

ด้านดีเทลขณะที่พวกผมนั่งดื่มกันได้ซักพักแล้วนั้น และตอนนี้ผมเองก็รู้สึกเมาๆ มึนๆ ไม่ต่างอะไรกับพวกเพื่อนๆ ส่วนเพื่อนบางคนพอเมาก็ออกปาร์ตี้ข้างนอกของห้องวีไอพี และตอนนี้ภายในโต๊ะของผมเหลือเพียงไอ้ดีเอ็ม ไอ้โย ไอ้มอส และไอ้แทคิณที่นั่งติดกับผม ส่วนคนอื่นๆ ก็ออกไปส่องสาวๆ ที่ด้านนอก

ด้านโรราร่างบางถือถาดแก้วไวน์สีแดงมายืนที่หน้าห้องวีไอพี No.1 ด้วยท่าทีตื่นเต้น ให้ตายเถอะใครจะคิดว่าชีวิตลูกสาวร้านทองอย่างฉันจะมาถึงจุดที่ใช้วิธีผิดๆ จับผู้ชายคน โรรามีสีหน้าลังเลใจ แล้วทำไมฉันจะมารู้สึกอะไรตอนนี้ด้วยวะ แต่อีกใจก็บอกให้เดินหน้าต่อ "ไปต่อ หรือกลับดี" ร่างบางเอ่ยถามตัวเองภายในใจ แต่ด้วยคุณธรรมในตัวของฉันที่มีอยู่น้อยนิดนั้น ฉันเลือกที่จะเดินหน้าต่อ

!! แก๊ก !! ฝ่ามือเรียวเปิดประตูเข้ามา ใบหน้าสวยเผยรอยยิ้มขึ้นมาด้วยสีหน้าสดใส แต่แล้วกับต้องชะงัก เมื่อถูกสายตาหลายสิบคู่ที่จับจ้องมาที่เธอ โชคดีหน่อยที่ผู้ชายในห้องนี้มีแค่พี่แทคิณคนเดียวที่รู้ว่าฉันเป็นน้องสาวพี่โรมพี่ราม โดนผู้ชายหน้าหล่อเล่นจ้องมองแบบนี้ ขาที่จะก้าวเดินนั่นแทบจะหยุดชะงัก ยิ่งคนที่นั่งติดกับพี่แทคิณให้ตายเถอะเขาดูหล่อเท่ห์และมีเสน่ห์มาก พวกเขาหล่อและดูดีมักมาก ให้ตายเถอะทำไมถึงหล่อและเท่ขนาดนี้ ราวกับว่าห้องนี่รวมเหล่าคนหน้าตาดีเอาไว้ โดยเฉพาะผู้ชายเสื้อเชิ้ตสีฟ้าจ้องมองมาที่ฉันอย่างไม่ละสายตา

ด้านดีเทลขณะที่ฝ่ามือหนาหยิบแก้วบรั่นดีขึ้นมากระดกอยู่นั้น จู่ๆ สายตาของผมกับสะดุดเข้ากับร่างบางสวยสวยที่ผมเจอเธอเมื่อก่อนหน้านี้ ให้ตายเถอะสวยและน่ารักขนาดนี้ ไม่น่าจะทำอาชีพนี้เลย ดีเทลจ้องมองร่างบางใบหน้าสวยหวานซ่อนเปรี้ยวของโรรา ตรงหน้าที่เดินถือถาดแก้วไวน์เข้ามาที่โต๊ะของผม เราสบตากัน แต่ยัยนั้นกับเป็นฝ่ายหลบสายตาผมก่อน

ให้ตายเถอะยิ่งมองใกล้ๆ ยัยนี้ยิ่งดึงดูดผมชิบหาย ไม่ใช่แค่ผมคนเดียวหรอกครับที่สนใจเธอ เพราะพวกเพื่อนๆ ในโต๊ะของผมแต่ละคนตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากผมมากนัก

"Wow น่ารัดชิบหาย" ไอ้ดีเอ็มที่นั่งถัดจากผมเอ่ยขึ้นมาแซวเธอที่อยู่ต่อหน้าผม

"สวยจังเลย ไม่ทราบว่ามีใครหรือยังเอ่ย" ด้านไอ้มอสที่นั่งตรงข้ามกับถามเอ่ยถามอย่างไม่น้อยหน้าไอ้ดีเอ็ม แต่นั้นใช่ว่ายัยนั้นจะสนใจ สายตาของเธอกับเอาแต่มองมาที่ผมและไอ้แทคิณสลับกันไปมา

ด้านดีเอ็มที่เห็นสาวสวยอย่างโรราเดินเข้ามาที่โต๊ะพวกเขาถึงกับสะกิดดีเทล ที่ตอนนี้ดีเทลจ้องมองสาวสวยตรงหน้าอย่างไม่มีเก็บอาการเลยซักนิด

"ฉัน...เอาไวน์มาให้...พี่" โรราเอ่ยยังไม่ทันจบแก้วไวน์ที่ตั้งอยู่ตรงหน้าระหว่างแทคิณและดีเทล ถูกฝ่ามือหนาของดีเทลหยิบไปต่อหน้าต่อตา

"พรึบ...อึก อึก " และยังกระดกรวดเดียวจนหมดแก้วต่อหน้าเธอ

ด้านโรราที่เห็นดีเทลหยิบแก้วไวน์ของเธอที่ตั้งใจให้แทคิณไปดื่มนั้น ร่างบางใบหน้าสวยถึงกับตากลมเบิกกว้างออกมาด้วยท่าทีตกใจ

"ครับ น้องโรรามีอะไรกับพี่หรือครับ" แทคิณที่เห็นสีหน้าตกใจของโรราถึงกับเอ่ยถามคนตัวเล็ก

"ปะ...ป่าวคะ แค่จะเอาไวน์มาให้พี่ราม ฉะ...ฉันขอตัวก่อนนะคะ" โรราเอ่ยจบร่างบางก็รีบเดินหนีกลับอีกห้องไปให้ไว

ขณะที่โรราเดินออกมาจากห้องของหนุ่มๆ รุ่นพี่แล้วนั้น

"ให้ตายเหอะ ฉันอยากจะบ้าตาย ชิบหายแล้วไหม ผู้ชายคนนั้นเขาดื่มไวน์แก้วนั้น ฉันจะทำยังไงดี" โรราเดินกลับเข้าห้องมาหามะปรางด้วยสีหน้าตื่นตระหนก ด้านคนที่รออย่างมะปรางนั้น

"ไงแกเรียบร้อยดีไหม" มะปรางเอ่ยถามด้วยสีหน้ารุ่นสุดๆ

"ชิบหายนะสิ พี่แทคิณไม่ได้ดื่มไวน์แก้วนั้น แต่เป็นใครก็ไม่รู้ โอ้ย...แก ผู้ชายคนนั้นเขาจะเป็นอะไรไหม ฉันอยากจะบ้าตาย" โรรามีสีหน้าคิดหนัก

"ห๊ะ...นี้แกอย่าบอกนะว่า แกวางยาผิดคน" มะปรางเองก็ตกใจไม่ต่างกันจากโรรา

"ก็เออนะสิ ถือว่าความซวยของผู้ชายคนนั้นละกัน แต่แก ถ้ายามันออกฤทธิ์ ผู้ชายคนนั้นเขาต้องรู้แน่ๆ ว่าฉันวางยาเขา" โรราเอ่ยมาด้วยสีหน้าคิดหนัก

"ยาจะออกฤทธิ์กี่นาที"

"ในสลากไม่เกินสิบ"

"ชิบหายแล้วไหม ฉันว่าเรารีบกลับกันเถอะ ก่อนที่พี่โรมพี่รามจะกลับมาแล้วแกจะซวยไปมากกว่านี้" เมื่อมะปรางเอ่ยมาเช่นนั้น ทั้งสองสาวถึงกับลุกออกจากห้องไปทันที

"ฉันขอเข้าห้องน้ำก่อนนะ แกรอฉันที่ประตูทางออกเลย" โรราเอ่ยจบร่างบางก็แยกกับมะปรางไปยังห้องน้ำ

10 นาทีต่อมา

ด้านโรราขณะที่ร่างบางเข้าห้องน้ำเสร็จและจะเดินไปยังประตูทางออกที่นัดกับมะปรางไว้นั้น แต่จู่ๆ กับถูกฝ่ามือหนาของใครบางคนจับเข้าที่แขนของฉัน ด้านโรราที่เห็นใบหน้าของคนที่จับมือเธอนั้น ใบหน้าสวยถึงกับตากลมเบิกกว้างออกมาด้วยท่าทีตกใจ

"เธอ...จงใจวางยาฉัน" เสียงทุ่มของผู้ชายหน้าหล่อคนนั้นเอ่ยเข้ามาที่หูของฉัน ด้านโรราที่ได้นินเช่นนั้นใบหน้าสวยถึงกับซีดเผือกลงทันที

"ฉะ...ฉัน" ร่างบางที่ยังไม่ทันจะได้ตอบแต่กับถูกฝ่ามือหนาของดีเทลกระชากตัวออกไปจากนอกคลับ