ตะวันสีเพลิง

ใจผมว้าวุ่น

"ไอ้หมาหวงก้าง...."ไซรัสเดือดดาลโมโหจนลมออกหูสบถออกมาแบบพาลๆกระดกเหล้าเข้มจัดรวดเดียวหมดแก้ว

“เอาเข้มๆ”

วันนี้เขาไม่สนุกทั้งที่รอบตัวเขาดูจะแฮปปี้กันถ้วนหน้าไม่ว่าจะเป็นพอลหรือไฮโซพอลทายาทอสังหาริมทรัพย์เจ้าของคอนโดขนาดใหญ่หลายโครงการ

หรือแม้กระทั่งแบงค์หรือไฮโซแบงค์ทายาทโชว์รูมรถหรูนำเข้าBusiness friends ของเขาที่ชื่นมื่นนั่งดูสาวที่โซนด้านล่างแล้วจิบเหล้าคลอเคล้าเสียงเพลงกันไป

พอล:"ไซรัส! นายดูน้องเสื้อดำผมสั้นโต๊ะขวาสุดนั่นสิ"

ไซรัส: "อะไรเหรอ " เขาไม่อยากสนใจใครทั้งสิ้น ณ.ตอนนี้

เขาไม่มีอารมณ์ไม่เห็นหรือไง

แบงค์: "น้องผมสั้นน่ารักจังว่ะ จีบป่าวถ้าไม่เอาผมเอานะ"

ไซรัส: "เออ...เอาไปเถอะวันนี้ผมขอบาย"

แบงค์: "ได้ไงอุตส่าห์มาทั้งทีนะเพื่อนจะกลับมือเปล่า

นี่มันไม่ใช่คุณไซรัสแล้วนะครับเนี่ย"

ไซรัส: "วันนี้งด..."

จะให้เขาร่าเริงได้อย่างไรก็คุณปกรณ์ที่ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษ บอกว่าจะไปส่งที่โต๊ะป่านนี้ก็ยังไม่กลับ

ยิ่งเห็นภาพบาดตาบาดใจเขาก็ยิ่งปวดหัวเมื่อเห็นปกรณ์เอาอกเอาใจซันนี่โชว์ป๋าร่อนเครดิตการ์ดสั่งอาหารและเครื่องดื่มมาจนเต็มโต๊ะแถมยังถอดเสื้อคลุมตัวนอกให้เธอสวมกันโป๊อีกด้วย

"ทำไมกูต้องมาอยู่ในโมเม้นท์แย่งจีบหญิงคนเดียวกันด้วยฟะ"

ใจบอกว่าอย่ามองทางนั้นเพราะยิ่งเห็นก็เหมือนมีไฟมาสุมอก

รู้สึกเหม็นขี้หน้าเพื่อนตนเองขึ้นมาแบบไม่มีเหตุผล

และเหล้าอีกแก้วเขากลืนหายในพริบตาแล้วยื่นแก้วเปล่าให้สาวสวยชงแบบต่อเนื่อง

"เอาเข้มๆ"

แม้เหล้าที่เขาดื่มจะเป็นเหล้าดีราคาแพงแต่เหล้าก็คือเหล้า เมื่อผ่านคอลงไปหลายแก้วเขาก็มีอาการเมาอยู่เหมือนกันแล้วสายตาขี้อิจฉาก็มองไปทางนั้นไม่วางตา

"ถ้าปกรณ์มันดีแล้วคุณจะเลิกทำไมฮะ...ซันนี่"

"หรือว่าคุณจะชอบคนเทาๆแบบผม

ถ้าได้ลองแล้วคุณจะติดใจ"

ส่วนอีกโต๊ะที่ตกเป็นเป้าสายตาแบบช่วยไม่ได้

ปกรณ์สั่งค็อกเทลสำหรับซันนี่ให้ดื่มเล่นเพลินๆจะได้เข้ากับบรรยากาศ

"ซันนี่ดื่มค็อกเทลไหม เดี๋ยวผมสั่งให้"

"เมาไหมคะ..พรุ่งนี้ซันนี่มีงานเช้า"

"แก้วเดียวไม่เมาแต่ถ้าหลายแก้วผมคงต้องอุ้มคุณขึ้นห้อง"

"งั้นแก้วเดียวพอค่ะ..เอาแบบอ่อนๆนะคะ"

"น้อง..เอามาร์การิต้าหนึ่งแก้ว ของผมเป็นเบียร์ส่วนของสาวสวยทางนั้นเป็นไวน์แดงละกัน"

"ได้ค่ะ..."

พนักงานของร้านรับออเดอร์เสร็จแล้วก็หายตัวไปทันที

เขาช่างเป็นสุภาพบุรุษ.....

ฉันกับคุณปกรณ์หลังจากเลิกลากันไป

เขาก็หายเข้ากลีบเมฆไม่มีมาง้อหรืออะไรจนคิดว่าเขาคงทำใจได้แล้วระหว่างเราคงเหลือเพียงพี่น้องที่หวังดีต่อกันไม่มีมือที่สามที่สี่แต่อย่างใด

เจ๊ท๊อฟฟี่: "คุณกรณ์สบายดีนะคะ"

ปกรณ์: "ก็..ถ้ายังไม่พบกับซันนี่ผมก็พอจะทำใจได้อยู่บ้าง พยายามยอมรับมันแต่วันนี้ผมคงหนีหัวใจต่อไปไม่ไหว"

เขายัง Move On ไม่ได้เสียทีมันช่างยากเย็นเสียเหลือเกินสายตาคมทอดมองมาทางซันนี่บอกความในใจทั้งหมด

ซันนี่: "คุณกรณ์ "

เจ๊ท๊อฟฟี่: "คุณกรณ์จะเอาเวลามาทิ้งกับซันนี่เปล่าๆนะคะ"

ปกรณ์:

"ผม....ผมขอแค่โอกาสรอจนกว่าซันนี่จะขอผมแต่งงานเอง...จะรอจนแก่กันไปข้างหนึ่ง"

ซันนี่: "คุณกรณ์...." ฉันพูดอะไรไม่ออกเลยเขาไม่เหมือนคนก่อนๆที่เคยคบตอนนี้ไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไปดี

คนสวย...กลุ้ม

แต่เมื่อมองไปอีกฟากฝั่งก็เห็นเหมือนมีวิญญาณร้ายหรืออะไรก็ได้ที่จ้องจะกินเลือดกินเนื้อมองมาสายตาไม่เป็นมิตร

ฉันจึงสบตากลับแบบไม่เกรงกลัว

คิดจะมาแกล้งจีบฉันเป็นของเล่นอย่างนั้นเหรอ...คงไม่มีวันนั้นหรอกคุณไซรัส

คน Bad Bad แบบนั้นฉันไม่นิยมหรอก

ด้านไซรัสแก้วเหล้าถูกเทและกระดกอีกต่อเนื่องโดยไม่ลืมใช้ช้อนตักกับแกล้มเข้าปากแบบนอนสต๊อป

กินแก้กลุ้ม...เขารำพึงในใจ

ด้านล่างดนตรีสดจากนักร้องดังเล่นเพลงสนุกเสียงไพเราะเจ๊ท๊อฟฟี่กับเพื่อนๆ

อดใจไม่ไหวจึงแด๊นซ์อย่างสนุกสนาน

เจ๊ท๊อฟฟี่: "ซันนี่..คุณกรณ์ออกกำลังกายกันเถอะค่ะสนุกดี"

ซันนี่: "ไม่เอาค่ะซันนี่ขอเป็นผู้ชมดีกว่าค่ะ"

เจ๊ท๊อฟฟี่: "งั้นนั่งไปละกันนะเจ๊จะแด๊นซ์"

ฉันยกแก้วมาร์การิต้าสีสวยสดใสน้ำสีเขียวอ่อนๆมีเนื้อมะนาวฝานแผ่นบางประดับไว้ด้านบนที่ขอบแก้วขึ้นจิบได้กลิ่นมะนาวโชยเข้าจมูกด้วยความเค็มของเกลือทำให้มีรสชาติปะแล่มๆแต่รู้สึกสดชื่นขึ้นมาก

ปกรณ์รับแก้วเบียร์แล้วจิบนิดๆ พูดออกมาว่า "มาร์การิต้าเหมาะกับคุณความหวานสดใสร่าเริงแต่ซ่อนเปรี้ยวไว้ภายใน"

"อืม..ค่ะซันนี่ชอบค่ะ"

ฉันยกแก้วจิบอีกคราวนี้รู้สึกใบหน้าร้อนวูบวาบขึ้นมาลองเอามือจับแก้มของตนเองรู้สึกว่าร้อนซู่ซ่าดีจึงจิบอีก

"ค่อยๆจิบครับซันนี่"

"อร่อยดีค่ะหวานๆเปรี้ยวๆ"

ฉันกับคุณปกรณ์สนุกกับอาหารและมาร์การิต้าจนถึงห้าทุ่มจึงขอตัวเจ๊ท๊อฟฟี่กลับบ้าน

"แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะคะ...ขอให้มีความสุขมากๆนะคะ

ซันนี่ขอตัวกลับก่อนค่ะ" ฉันโอบเจ๊ท๊อฟฟี่อย่างรักใคร่

เธอเหมือนพี่สาวมากกว่าผู้จัดการส่วนตัวเสียอีก

"ผมลงไปส่ง"

"ค่ะคุณกรณ์"

หลังจากล่ำลาเสร็จแล้วฉันกับคุณกรณ์ก็แยกทางกัน ไม่นานก็ถึงคอนโดฉันถอยบั้นท้ายMini คันสวยเข้าซองจากนั้น Bugatti คุ้นตาก็เข้าจอดเทียบในทันทีโดยที่ฉันยังไม่ลงจากรถเสียด้วยซ้ำ

"มาอย่างกับพายุ..."

เมื่อเห็นว่าเขาจอดดีแล้วจึงค่อยๆเปิดประตูรถกลัวโดนรถเขา

แล้วก้าวเท้าไปที่ลิฟท์อย่างเร่งรีบกลัวเขาตามทันอย่างน้อยคนเมาก็น่าจะทรงตัวยากแค่ขับรถมาถึงโดยไม่โดนจับเป่าแอลกอฮอล์ก็นับว่าเก่งแล้ว

เมื่อลิฟท์เปิดฉันก็รับเข้าไปทันทีแล้วรีบปิด

"คุณซันนี่รอผมด้วย"

แต่...ใครจะรอฉันรีบกดปุ่มปิดทันที "ตึ๊ง..."

ประตูเด้งออกพร้อมมือใหญ่ฉันจึงรีบแก้ตัว

"พอดีซันนี่รีบค่ะขอโทษด้วยนะคะ"

ไซรัสเขารู้ว่าหญิงสาวหนีเขาแต่ขอโทษเธอไม่พ้นมือเขาหรอก

"ผมบอกให้รอ"

เมื่อเขาเข้ามาพร้อมกลิ่นเหล้าคละคลุ้งจนต้องเบือนหน้าหนียืนจนติดข้างฝาหวังว่าเขาจะไปยืนที่เดิมของเขา

แต่เขากลับมายืนบังหน้าแผงควบคุมใช้แขนกักฉันไว้แบบนั้นแล้วก้มหน้าลงมาจนลมหายใจอุ่นรดใบหน้าร้อนผ่าว

ใจฉันเต้นตูมตามด้วยความกลัวแต่ยังทำใจดีสู้เสือ

"ปกรณ์มันดีกว่าผมตรงไหน"

"คุณไซรัสถ้าคุณเมาก็กลับไปนอนเถอะค่ะ"

"ผมถามว่าปกรณ์มันดีกว่าผมตรงไหน"

เขาพูดอยู่ที่ใบหูพ่นลมหายใจร้อนระอุ

ฉันไม่อยากซ่ากับคนเมาแต่ฉันก็มึนนิดๆติดกวนหน่อยๆ

"ก็ดีกว่าหลายตรงละกันค่ะ"

"งั้นเหรอ"

ยังไม่ทันได้ตั้งตัวริมฝีปากร้อนก็ทาบทับดันลิ้นสากจาบจ้วง ชิมความหวานอย่างตะกละตะกลามไร้ความนุ่มนวล สมองฉันอื้ออึงไม่ยอมรับลิ้นสากนั้นพยามยามดันตัวเขาออกไปแต่มันแทบไร้ความหมาย

มือหนาของเขายังสอดเข้ามาโอบแผ่นหลัง ให้ลำตัวแนบชิดกับอกแกร่งดันจนตัวชิดกันฉันใช้มือน้อยๆทุบเขาไม่ยอมหยุดหวังว่าเขาจะเจ็บแล้วหยุดการกระทำนี้ แต่มันไม่เป็นผลทั้งลิ้นและปากของเขาช่างร้ายกาจฉันประท้วงด้วยการหดลิ้นหนีการเกี่ยวกระหวัดนั้น

"คุณยังไม่เคย"

ไซรัสใจเต้นโครมครามเขาได้ชิมรสชาติมาร์การิต้าหวานอมเปรี้ยวจากปากหญิงสาว

เขาอาจดูโหดร้ายจูบป่าเถื่อน ดูก็รู้ว่าหญิงสาวไม่ปลื้มแบบนี้

ขณะที่เขากำลังก้มหน้าจูบคนหน้างอที่เอามือมาปิดปากไว้ ลิฟท์เจ้ากรรมก็ดันจะมาจอดที่ชั้นของหญิงสาวอีก

เขาจึงกดปิดลงในทันทีแล้วกดปุ่มค้างไว้แบบนั้น

ใช้ร่างกายใหญ่โตยืนคร่อมร่างบางไว้แล้วจับคางเล็กให้เชิดขึ้นรอรับจูบหวานๆจากเขา

"ผมจะจูบจนกว่าจะพอใจ คุณต้องจูบตอบถึงจะออกไปได้"

"ไม่...ไม่ฉันไม่..."

คำสุดท้ายถูกกลืนคงคออย่างง่ายดาย

ติดตามด้วยริมฝีปากได้รูปคราวนี้ไม่หยาบคายรุนแรงอีกแล้วมือหนายังลูบไล้แผ่นหลังสัมผัสความเนียนนุ่มอย่างหลงใหล

ดูดเม้มริมฝีปากบนริมฝีปากล่างหลอกล่ออย่างอ่อนหวานด้วยชั้นเชิงที่เหนือกว่าส่งลิ้นเข้าพัวพันอย่างอ่อนโยน

เขาใช้อกแกร่งรองรับร่างบางของนางเอกสาวที่สิ้นฤทธิ์อ่อนปวกเปียกด้วยฤทธิ์ลิ้นของเขา

จูบซับที่ซอกคอเขาหอมเนื้อสาวอย่างหลงใหล

"คุณซันนี่...คุณหวานเสียจนผมอยากเก็บคุณเอาไว้คนเดียว"

เกิดมาเป็นเขาทุกวันนี้ยังไม่เคยได้ชิมความหวานธรรมชาติแบบนี้สมองก็อื้ออึงหลงใหลจนตาลาย

เขาอยากจูบอีก จูบทั้งวันทั้งคืน

แล้วอาศัยจังหวะที่ซันนี่ยังไม่ได้สติจากลีลาการเล้าโลมที่เหนือชั้น เขาแทบอยากกินเธอในคืนนี้เสียเลยก็เจ้ากายแกร่งแข็งขืนผงาดง้ำ

เขาก็จูบอีกสอดลิ้นพัวพันในโพรงปากไล่ต้อนจนหญิงสาวเคลิ้มฝันกับรสสัมผัสใหม่

"คุณทำตามผม...แค่นั้น"

เขากระซิบที่ข้างหูแผ่วเบาอดไม่ได้ที่จะกัดเบาๆที่ติ่งหู

นางเอกสาวสะดุ้งตื่นจากฝันดันตัวเขาออกไป ใบหน้าเห่อร้อนด้วยความอาย

"คุณไซรัส...ทำไมคุณทำแบบนี้"

"ผมชอบคุณ" เขาบอกชอบออกไปด้วยใจจริง

ไม่ใช่ฤทธิ์แอลกอฮอล์แต่อย่างใดโอบร่างบางไว้แนบอกจนรู้สึกได้ถึงจังหวะการเต้นของหัวใจถี่รัว....

หัวใจเขาก็เต้นแรงเหมือนกัน

เขาทรมาน...ทรมานมากหากมีคนอื่นจะคิดแย่งเอาเธอไป

@@@@@@@

ออนไรท์