ตะวันสีเพลิง

เขาจะเป็นพ่อพระ

ด้านไซรัสหากเขาเป็นคนมักมากเหมือนแต่ก่อน ซันนี่คงหลุดมือไปจากเขาแบบไม่มีทางได้คืน

บอกแล้วว่าเขาจะเป็นพ่อพระ

นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนเกือบทำเขาเสียคนเพราะเหล้าเป็นเหตุ

"คุณไซรัสคะกุ๊กไก่ไม่ไหวแล้วค่ะ"

หญิงสาวคร่ำครวญทนลิ้นร้อนของไซรัสไม่ไหว ร่างกายบิดเร่าเสียวสะท้าน

ขณะที่มือนุ่มลูบไล้กายแกร่งไปมาอยากจะถอดบ๊อกเซอร์ออกเสียเหลือเกิน

ฮะ....คำว่ากุ๊กไก่กระทบเข้าโสตประสาทขณะกำลังเมามายในรสสวาท

นางร้ายหน้าสวยดันไซรัสให้นอนราบแล้วขึ้นคร่อมช่วยไซรัสถอดเสื้อออกเหลือเพียงบ๊อกเซอร์ตัวสั้นที่มีกายแกร่งแข็งเป็นลำพร้อมรบ

"กุ๊กไก่ค่ะ.."

หญิงสาวไม่หยุดเล้าโลมปลุกอารมณ์ไซรัสให้ล่องลอยกดจูบซอกคอรุนแรงหวังฝากรอยรักระเรื่อยไปที่ริมฝีปากได้รูปจูบเขาร้อนแรงบดขยี้ถึงพริกถึงขิง

"กุ๊กไก่...."

เขาเรียกชื่อหญิงสาวผ่านลำคออู้อี้ลืมตาโพรง

พอได้สติไซรัสผลักหญิงสาวลงข้างตัวแบบไม่ปราณีซวนเซลงจากเตียงตรงเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตาทำให้รู้สึกสดชื่นขึ้นมาสติสัมปชัญญะเขาก็ดีขึ้น

มองตัวเองในกระจกเงาที่ลำคอมีรอยแดงจางๆ

"ไม่ใช่ซันนี่...."

พอได้สติเขาออกจากห้องน้ำด้วยความโกรธ "คุณกลับไป" เสียงเข้มดุดันพูดโดยไม่มองมาทางหญิงสาวเดินไปที่ตู้เย็นหยิบขวดน้ำออกมาแล้วกระดกรวดเดียวหมดขวด

กุ๊กไก่ไม่ยอมแพ้เดินเข้ามากอดเขาที่ด้านหลังร่างกายเปล่าเปลือยทรวงอกแนบกับแผ่นหลังน่าหลงใหลนั้นงัดมารยาหญิงออกมาร้องไห้น้ำตาใหลนองหน้า

"กุ๊กไก่ไม่ดีตรงไหนถึงสู้ซันนี่ไม่ได้"

"ผมขอโทษ...ผมเมาไปหน่อย"

"คุณกลับเถอะ...ผมจะนอน"

"แต่...."

"กุ๊กไก่ชอบคุณไซรัสจริงๆนะคะ"

"คุณเลิกชอบผมเถอะ...เราจบแค่นี้"

ไซรัสแกะมือหญิงสาวออกจากตัว

เขาหยิบชุดที่กองกับพื้นเรี่ยราดส่งคืนหญิงสาวเปิดประตูห้องน้ำให้เธอเข้าไปแต่งตัวโดยไม่สนว่าร่างแบบบางนั้นจะน่าเย้ายวนเพียงใด

เขาจะเป็นพ่อพระ...

กุ๊กไก่จากไปด้วยความแค้นเธอเกือบจะได้ขึ้นสวรรค์อยู่รอมร่อก็เห็นอยู่ว่าเราเข้ากันได้ดีขนาดไหน

ซันนี่เธอมีดีอะไร

รุ่งเช้าของอีกวัน

หลังจากซันนี่กลับห้องไปแล้วไซรัสอาบน้ำแต่งตัวใหม่ในชุดลำลองหล่อเหลา

เขาใส่เสื้อกล้ามพอดีตัวอวดกล้ามแน่นสวมเสื้อเชิ๊ตแขนสั้นลายต้นมะพร้าวสีสันสดใสกางเกงขาสั้นสวมรองเท้าแตะแบบสบายๆ

แต่งตัวเสร็จแล้วเขาก็เดินไปรับซันนี่ที่ห้อง

ในใจลึกๆเขารู้สึกผิดขึ้นมาเมื่อคืนเขาเมามากพอโดนกุ๊กไก่ประชิดตัวนิสัยเดิมๆก็ผุดขึ้นมา

เกือบแล้ว...เขาเกือบไปแล้วไอ้นิสัยเอาไม่เลือกแบบนี้

ปิ๊งป่อง....ปิ๊งป่อง....

ค่า....มาแล้วค่ะ....ซันนี่ลองส่องดูที่ตาแมวเห็นว่าเป็นเขาจึงเปิดประตู

"คุณไซรัส.."

"Morning ฮันนี่"

"รอข้างนอกแพรบนึงนะคะซันนี่ยังไม่เสร็จ"

ไซรัสชะโงกหน้ามองเข้าไปข้างในอย่างสอดรู้สอดเห็นโดยที่หญิงสาวแอบอยู่หลังประตู

"ผมขอเข้าไปข้างในได้ไหมรับรองจะไม่แอบมอง"

"แน่นะคะ..."

"แน่นอนฮันนี่ ด้วยเกียรติของท่านประธาน"

"อะ..ค่ะเข้ามาค่ะ"

ฉันแต่งตัวใกล้เสร็จแล้วเหลือเพียงผูกโบว์ที่ไหล่อีกข้าง

เปิดประตูให้เขาเข้ามาแล้วจะเดินเข้าห้องน้ำ

"มา...ผมผูกให้"

ป้อจายผู้นี้ตาไวแต๊แต๊ก๊ะ

"ไหนบอกว่าจะไม่แอบมองไงคะ"

"มาเถอะจะได้เสร็จเร็วๆ ผมหิวข้าวแล้ว"

"ก็ได้ค่ะ"

เขาจึงมายืนหล่อจับสายเสื้อทำมือขยุกขยิกผูกออกมาซะสวยเชียว

"โบว์ผมสวยกว่าของคุณอีกมา...ผมทำอีกข้างให้ใหม่ดีกว่า"

ไซรัสเขาไม่เคยได้ทำแบบนี้กับใครทุกครั้งที่มือเขาสัมผัสกับผิวนุ่มใจเขาก็คิดดีไม่ได้อยากได้ร่างบางมาเป็นของตนเองอยากดูแลทุกวัน

"ไม่..."

ไม่ทันแล้วเขาดึงโบว์เก่าที่ฉันผูกอย่างปราณีตผูกตั้งนานกว่าจะได้ออกแล้วทำใหม่ให้สวยเหมือนกันทั้งสองข้าง

ฉันยืนประจันกับเขาไม่กล้าสบตาหลุบมองแค่แผงอกตึงแน่นใจเต้นตึกตักแบบไม่มีเหตุผล

"สวยแล้วไปกันเถอะ"

เขาบอกขณะที่เขาผูกโบว์เรียบร้อยทั้งสองข้าง

"ค่ะ...ไปค่ะ"

ฉันกำลังจะเดินเข้าไปหยิบกระเป๋าสะพายเขาก็ดึงเอวฉันเอาไว้ก้าวขามาประชิดลำตัวกอดฉันไว้แนบอก

"ฮันนี่..."

"อะ..อะไรคะ"

"เราแต่งงานกันเถอะ"

ฉันคิดหนักเพิ่งจะรู้จักกันยังไม่ถึงหนึ่งเดือนเลยจะแต่งกันเข้าไปได้อย่างไร

"มันเร็วไปค่ะเราควรเรียนรู้กันมากกว่านี้

ซันนี่ยังไม่พร้อม"

"หรือคุณไม่มั่นใจผม"

"ใช่ค่ะ...ซันนี่ไม่มั่นใจ"

เจอคำตอบตรงใจแบบไม่อ้อมค้อมเขาก็ชะงักไปนิดหนึ่ง จึงดันร่างบางให้มาสบตา

เขาเคยคิดว่าถ้าเขาขอผู้หญิงคนไหนแต่งงานก็คงไม่มีใครปฏิเสธเขาแน่นอน

"ต่อไปนี้ผมจะเป็นพ่อพระ...จะเป็นคนดีของคุณ"

"ซันนี่กลัวคุณจะเป็นพระเพลิงมากกว่าพ่อพระค่ะ"

เอาอีกเขาโดนอีกแล้ว.....

"อีกอย่างซันนี่มีภาระกิจที่ต้องทำให้สำเร็จ"

"ภารกิจอะไร...ยากไหมผมจะช่วย"

จริงๆแล้วเขาก็เป็นป้อจายน่าฮักอยู่หรอก

"พันล้าน...ยากไหมคะ"

ฉันเห็นเขาอึ้งไปเหมือนกัน

เขาจึงเปลี่ยนจากจ้องตามาเป็นพาไปนั่งที่ปลายเตียงคุยกันแบบจริงจังแต่ยังจับมือนุ่มไว้

"คุณจะเอาไปทำอะไรตั้งพันล้าน"

"บอกไม่ได้ค่ะ...ภารกิจของซันนี่"

"แล้วถ้าผมให้ล่ะ"

เขาเสนอแบบจริงใจไม่ได้คิดอะไรทั้งสิ้น

"ไม่ค่ะ..ซันนี่จะหาเอง"

เขาขมวดคิ้วเธอปฏิเสธเงินพันล้านได้อย่างไรช่างกล้ามากแต่ก็เอ่ยด้วยความเห็นใจ

"แล้วเมื่อไหร่จะได้...เงินตั้งเยอะ"

"สงสัยแก่ก่อนหรือไม่ก็...."

"ก็อะไร.."

"อาจจะกลับไปอยู่ที่เชียงใหม่ใช้ชีวิตแบบพอเพียงปลูกผักปลูกหญ้ากิน...อะไรประมาณนี้ค่ะ"

"บ้านคุณอยู่เชียงใหม่เหรอ"

"ใช่ค่ะ...แม่ซันนี่เป็นคนเชียงใหม่แต๊แต๊"

"จริงสินะ...สาวเหนือผิวสวยพูดจาไพเราะแบบคุณ"

พูดจบเขาก็ออกลายลูบไล้ผิวขาวของฉัน

ฉันนึกในใจชาติกำเนิดก็ส่วนหนึ่งแต่ต้องขอบคุณน้ำนมในอ่างกับวิตามินและคอลลาเจน

ที่ประโคมด้วยนะผิวถึงได้สวยนุ่มแบบนี้

"คุณเอาเงินผมไป...ผมไม่คิดดอก"

ไซรัสเขาใจกว้างอย่างกับน้ำทะเลใครจะป๋าเท่าเขาอีกมีไหม

"ขอบคุณนะคะคุณไซรัส.ซันนี่ขอเป็นทางเลือกสุดท้ายละกันค่ะ"

"ถ้าคุณอยากจะช่วยก็แค่..."

"แค่อะไร..."

"สินค้าของคุณมีตั้งเยอะ...ให้ซันนี่เป็นพรีเซ็นเตอร์อีกสิคะ"

"ได้...ผมจะจัดการให้"

"ผมขอรางวัลก่อนล่วงหน้าได้ไหม"

"ไม่ค่ะ...เราไปกิ๋นข้าวงายกัน"ฉันลุกขึ้นจากเตียงจะดีกว่าไม่ค่อยไว้ใจคนแบบเขาสักเท่าไหร่แล้วเขาก็เดินตามมาแต่โดยดีกุมมือฉันไว้ไม่ยอมปล่อย

"ข้าวงายคืออะไรฮันนี่"

"ข้าวงายก็ข้าวเช้าไงคะ

ถ้าข้าวเที่ยงเขาเรียกข้าวตอน"

"แล้วข้าวเย็นล่ะ"

"ข้าวแลงค่ะ"

ฉันกับเขาเกือบเข้ากันได้แล้วทุกอย่างต้องใช้เวลาพิสูจน์ตัวเอง

ส่วนเรื่องเงินพันล้านนั้นอย่างที่เขาคิดว่ามันมากเกินตัวขนาดที่ชั่วชีวิตของฉันคงจะหาไม่ได้แน่นอน

เราเดินชมความงามของท้องทะเลสีฟ้าสวยยามเช้าๆแบบนี้ถ้าหากมาเที่ยวโดยที่ไม่มาทำงานก็คงจะดีไม่น้อย

อยากนอนเฉยๆมองฟ้ามองผืนน้ำแบบไม่ต้องมีเรื่องให้คิดมากมายแบบตอนนี้

@ ห้องอาหาร

ที่ห้องอาหารจัดแบบบุฟเฟ่ต์ทุกคนกินเหมือนกันไม่แบ่งแยก ฉันตักข้าวต้มทะเลหอมกรุ่นสำหรับตนเอง

ส่วนของคุณไซรัสนั้นไม่ต้องพูดถึงเขาตักมาเกือบทุกเมนู

ไส้กรอกแฮมไข่ดาวจบไปแล้วตามด้วยข้าวต้มทะเลเหมือนกับฉัน

"ลำขนาด..."

ฉันบอกเขาก็เมื่อตักข้าวต้มทะเลเข้าปาก

ฉันเห็นเขายิ้มมาให้แล้วยกแก้วน้ำส้มคั้นให้อีกแก้ว

บนโต๊ะของเรามีอาหารวางอยู่เต็มโต๊ะเขาบอกว่าเขากินหมดฉันยังสงสัยว่าเขาไปเสียพลังงานที่ไหนมาจึงกินเยอะขนาดนี้

กำลังกินอยู่ดีๆ

นางร้ายที่สวยที่สุดในตอนนี้ก็เดินมาทักทายหน้าตาดูเป็นมิตรแต่ยิ้มร้ายมาแต่ไกลใส่เสื้อเกาะอกจนนมทะลักสวมทับด้วยเชิ๊ตตัวยาวกับกางเกงขาสั้น

แบบสั้นมากเดินตรงมาทางเรา

"ซันนี่จ๊ะ...ดูแลคุณไซรัสหน่อยสิดูแล้วเมื่อคืนน่าจะเสียพลังงานไปเยอะ"

"ค่ะ..คุณกุ๊กไก่..ขอบคุณนะคะ"

คุณก๊กไก่เพิ่งจะมาถึงกำลังหาที่นั่งก็ตรงมาทางเราฉันเห็นคุณไซรัสไม่แยแสฉันก็ไม่ชวนร่วมโต๊ะด้วย

ทำทีคุยกันกระหนุงกระหนิงเพียงสองคนเหมือนเธอเป็นอากาศธาตุ

ไม่นานเธอก็เดินจากไปหย่อนก้นแหมะข้างกับคุณตรีพระเอกของฉันที่คอยส่งยิ้มมาได้เป็นระยะ

จนคุณไซรัสทำตาเขียวใส่

"เดี๋ยวพ่อจะต่อยให้หน้าแหกเป็นพระเอกไม่ได้อีกเลย"

"คุณไซรัสคุณดุจริงๆ"

"ผมไม่ใช่หมานะ..ผมเป็นแฟนคุณ"

แล้วเขาก็เอนตัวกระซิบเบาๆที่ข้างหูว่า "จูบกันจนจะได้เสียเป็นผัวเมียอยู่แล้ว...ยังจะปากแข็งอีก"

"คุณไซ..รัส คุณนี่เกินไปแล้วนะคะ"

ฉันกับเขาหยอกล้อกันต่อหน้าคนหลายสิบชีวิตจนคุณกุ๊กไก่มองตามคอเคล็ด...ฉันก็ไม่รู้ทำไมถึงเป็นแบบนั้นมองแต่คุณไซรัสสายตาหวานหยาดเยิ้ม

คุณกุ๊กไก่นี่แฮ่นป้อจายแต๊แต๊ฉันดูออก (แฮ่นป้อจายคือหิวผู้ชาย)

"ฮันนี่..กินข้าวเสร็จแล้วผมมีประชุมคงไม่ได้ไปให้กำลังใจคุณนะครับ"

"ค่ะ...คุณไซรัส.."

"ทำงานเถอะค่ะท่านประธาน ซันนี่จะได้มีสมาธิ"

ฉันรู้เขาคงไม่อยากเจอกับคุณกุ๊กไก่มากกว่า

แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเพราะเหตุใดก็เมื่อวานในวงเหล้ายังเห็นคุยกันถูกคออยู่เลยตามประสาคนมักเมา

มันชักได้กลิ่นตุ..ตุแล้ว

@@@@@@@@@

ออนไรท์