พอลับหลังพ่อกับแม่ของซันนี่ เขาก็ดึงร่างบางเข้ามาหอมที่แก้มอย่างคิดถึง
ฟอดดดดด..."คิดถึงใจแทบขาด"
"ก็ให้มันขาดไปเถอะค่ะ" ฉันดันตัวเองออกจากอกกว้างแล้วหยิกที่แขนเขาเบาๆเป็นการปราม
"อยู่ที่นี่จะมาประเจิดประเจ้อไม่ได้นะคะ"
เขาทำสีหน้าไม่ยอมรับ "ผมนึกว่าคุณจะดีใจซะอีกที่ผมมา"
"ก็ดีใจค่ะ...แต่เอากระเป๋าไปเก็บที่ห้องแล้วไปกินข้าวเถอะค่ะเดี๋ยวกระเพาะจะขาดเอานะคะ"
เขาพยักหน้ายอมรับแบบไม่เต็มใจนัก เดินตามเจ้าของบ้านในมือหิ้วกระเป๋าเดินทางตามต้อยๆ
เขาคงไม่ได้นอนกอดฮันนี่แน่ๆ
เมื่อ CEO ต้องมาเดินตามเมียแบบนี้เขาก็เปรียบเสมือนแมวตัวหนึ่ง
ที่เชื่องซะไม่มีถ้าเอามือน้อยเกาคางหน่อยเขาก็ยินยอมทุกอย่างไม่มีข้อแม้
มองแผ่นหลังบางอย่างหลงใหล
ห้องของพ่อกับแม่ซันนี่อยู่ทางปีกซ้ายของบ้านเป็นห้องนอนขนาดใหญ่กว่าทุกห้อง
เดินผ่านโถงกลางบ้านเป็นเป็นห้องนั่งเล่น วางโซฟานุ่มสีครีมรูปตัวแอลขนาดใหญ่มีชั้นวาง
