ตะวันสีเพลิง

ฮันนี่ไปดูดาวกันนะ

"คุณอยากไปดูดาวที่เพ้นท์เฮ้าส์ผมไหม"

เป็นประโยคคำถามที่ไม่ต้องการคำตอบ....ดาวเคราะห์สิไม่ว่า

คอนโดหรูย่านทองหล่อ

Bugutti จอดนิ่งสนิทเมื่อถึงคอนโดขณะที่มือหนายังไม่ละไปจากต้นขาเนียนนุ่มปัดเท่าไหร่ก็ไม่หลุดมือนั้นเหมือนมีใครเอากาวตาช้างติดเอาไว้

ฉันพยายามเปิดประตูรถแต่มันล็อคแน่นสนิทพร้อมกับเบาะถูกปรับเอนในฉับพลันตามด้วยร่างหนาเอนตัวลงมาในฉับพลัน

"ฮันนี่ไปดูดาวกันนะ"

เสียงทุ้มกระซิบที่ข้างหูปลายจมูกคลอเคลียที่แก้มนุ่ม

"ไม่ดีกว่าค่ะซันนี่ง่วงแล้วค่ะ"

"ง่วงก็นอนได้ผมไม่ว่า"

เขาไม่ใส่ใจกับการปฏิเสธนี้อกแกร่งเบียดชิดฉันไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้นอกจากวางมือทั้งสองไว้บนอกนั้นสบตากับนัยน์ตาคมอย่างค้นหา

"คุณจริงใจหรือเปล่า"

ฉันได้กลิ่นกายของผู้ชายผสมกับดรายมาร์ตินี่โชยเข้าจมูก

"จริงใจ....ผมจริงใจที่สุด"

"พรุ่งนี้คุณก็ไม่มีงานนี่..ตื่นสายสักวันไม่เป็นไร"

"ใครบอกว่าไม่มีคะ"

"อ้าว..ก็"

"ก็อ