Chapter 3 •

955 Words
... "Mukhang magiging makulit yang batang nasa sinapupunan mo Hikari dahil sa hapit ang magulang nyang ilabas siya haha." Pagkasabi no'n ni Mama Trish ay napa-igtad ako nang bahagyang sumipa ang batang nasa sinapupunan ko. "Aray! mukhang narinig ka nya Mama Trish, haha." Natatawa kaming pumasok sa mansion kung saan naabutan namin silang lahat sa hapag-kainan. Kunot-noo akong tumingin sa kanilang lahat. "T-teka, sinong nag luto?" takhang tanong ko nang pag pasok sa dining ay nakita kong may mga pagkain ng nakahain sa mesa at nag sisimula nang kumain sila Maxine. "Nagpa-deliver kami ni Renz habang papunta kami dito, tara kain na tayo." -Maxine. Ngumiti nalang ako at lumapit ngunit napahinto nang mapansing wala si Sevi. "Teka, Mama Trish pahawak po muna kay Daphnise akyatin ko lang si Sevi sa itaas," wika ko kay Mama Triish at marahang iniabot si Daphnise sa kaniya. Hawak-hawak ang tiyan ko namang inakyat ang kwarto namin ni Sevi upang makita ang asawa ko. Ano kayang nangyari at tila wala siya sa mood makisalamuha sa iba simula pa kanina. "May sakit kaba?" tanong ko pagkapasok. Inabutan ko siyang nakadapa sa kama habang-busy sa pag dutdot ng loptop nya. "None," he simply answered me, didn't bother his self to look at me. Lumapit ako at umupo sa kama upang tignan kung anong ginagawa nya. "Ang tamlay mo kasi, may problema ba tayo Sevi?" Huminto siya saglit sa ginagawa at tumingin sakin ng walang imosyon. I can't even read what's on his eyes. It were blank. "Aish!" he hissed at umupo sa kama. Umupo naman ako sa tabi niya at hindi nagsalita. Inantay ko siyang magsalita. "Nothing Wife." "Then, why are you so cold?" "Nothing." "Sevi," I mentioned his name and took a deep sigh. I heard him hissed again and leaned his forehead on my left shoulder. “I don't want any conflict be the reason for a trouble." Ini-angat niya ang kanyang ulo at hinawakan ang palad ko. "Eh, ano ngang problema, bakit ka ganyan? nagaalala ako sayo alam mo ba?" He stared at me. "I'm thinking about us, as I reviewed the record book of the village." "Huh? record book? a-ano naman iyon?" "A compilation of a news and old paper on the village." "You mean mga lumang balita noon at hanggang ngayon ang mga nandodoon?" takhang tanong ko. Tumango siya at lumipat ng pwesto sa likuran ko upang yumakp sa bewang ko. Marahan niyang hinahaplos ang umbok ng aking tiyan. "Hello my Seki, do Daddy hurt Mommy's feeling?" "Baliw, para saan naman yang pag aalala mo na dahilan nyang pagkatamlay mo?" I asked him. "It's because I now finally understand, why my parents died and what the culprit intentions by killing them. I understand it now clearly, and that's because of the damn Mafia Gate." Napa kunot ang noo ko sa sinabi nya. Mafia Gate? Ngayon ko lang ito narinig. "Ano? Mafia Gate? ano naman yun?" Hindi ako kumilos at nanatili sa pagkakayakap niya. "It's so hard to explain about it now, but i'll assure you, that Mafia Gate is like a hell burning a millions of souls. For now? the fact I know about my parent deaths was hell entwined of my stands. Because of the Mafia chair and now I wonder about your safety and our Seki, knowing I am one of the Mafia Boss. Thinking about it is the scariest thing." I gulped. Hindi ko man naintindihan kung ano talaga ang Mafia gate, isa lang ang alam ko. We are scared for our kid's safety knowing what kind of living we have. Tinanggal ko ang pagkakayakap nya sa bewang ko at marahang humarap sa kanya. "Don't think for a bad result." I smiled. "I mean don't think for a bad things, ikaw ang nag turo sakin nito Sevi, kaya please lang—wag kana maging matamlay please? What ever happen next to us, we will face it together. Alam mo ba na nahihirapan kami ng baby mo pag nakikita ka naming ganyan?" “R-really?" "Yes!” "I'm sorry," malungkot niyang sambit at yumuko. Hinawakan ko ang magkabila niyang pisngi at marahang iniangat ang kanyang ulo. I stole a kiss from his lips that made him smile. "Mahal kita," I mouthed that made him smile, “see? you smiled," I said when I saw his lips formed a smile. "Insane, why do the word Mahal Kita hits a lot than I love you. Tho, they have the same definition." "I don't know, maybe because we Filipino used to say the word I love you often than the word Mahal kita to express our love." Hinigpitan nita ang pagkakayakap sa akin at inamoy-amoy ang aking buhok. Hinigpitan nita ang pagkakayakap sa akin at inamoy-amoy ang aking buhok. “Hey, what are you doing. You’re hitting my tummy!" Niluwagan niya ang pagkakayakap sa akin dahil sa sinabi ko. “Whatever is the answer, I will tell you, I love you and mahal kita always.” Napangiti ako sa sinabi niya. I laid my back on his chest. I loved to be with this position, it made me feel warm and safe. "Aray! Sumisipa na ang anak mo.” “H-he did?" Bumitaw siya sa pagkakayakap at bumaba sa kama. Humarap siya sa akin, lumuhod sa sahig at iniAngat ang suot kong bistida upang makita ang tiyan ko. “Show me how you kick your om’s tummy,” wika niya habang malapad ang ngiti. Natatawa ko siyang tinitigan lamang. Nang makita at maramdaman niya ang pagsipa ng aming anak ay hindi niya napahilang matuwa at maluha. I can see, how happy he is now. “I love you Sevi. Kahit anong hamon ang dumating sa pamilya natin, mamahalin kita ng buong puso ko at maging ang anak natin.”    
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD