Pleasuring Amanda

Kabanata 1

"Si Kuya Enrico? Hindi ba ang kaedad natin e iyong nasa ibang bansa na anak ni Tita Grace?" Takang tanong ni Sierra.

Nasa malapit na coffee shop kami sa labas ng university. Wala na kaming klase at habang naghihintay ng aming mga sundo ay nagmeryenda muna kami.

"I don't know, maybe because they don't trust Eros."

Sumimsim ako sa strawberry shake ko at tinitigan ang mocha cake ni Sierra, mukhang masarap iyon.

"Sabagay, I heard magwaldas ng pera ang libangan ng isang 'yon."

Huling taon ko sa kolehiyo nang ipaalam ng magulang ko sa' kin na ipapakasal nila ako sa anak ng matalik na kaibigan. Kasosyo sa negosyo, at natural lang daw na ang magiging anak namin ang magmamana noon. Kailan man ay wala pa akong nagustuhang lalaki, at kung si Kuya Enrico man ang mapapangasawa ko ay wala namang problema.

Ang akala ko ay ayos na ang lahat, tanggap ko na ngunit nagbago ang lahat. Nang umuwi si Eros, ginulo ang matagal ng nakaplano.

"You look young and innocent," puna ni Eros.

We're having a dinner at ito ang unang beses na makita ko siya. Kakauwi niya lang kagabi. Abala ang magulang namin sa pag-uusap at si Enrico naman ay nag-cr.

"H-hindi naman," nahihiyang sambit ko.

Tumitig siya sa labi ko at ngumisi.

"I bet that lips is sweet."

Nagulat ako sa sinabi niya at agad na nilingon ang aming magulang, mabuti na lamang at abala ang mga ito sa pag-uusap at hindi napansin ang sinabi niya.

Hindi ko na lamang siya pinansin. Nang uwian na ay nauna na ang magulang ko dahil ihahatid dapat ako ni Enrico. May tumawag sa kan'ya at nagpaalam na may kailangang gawin.

"Sorry talaga, Amanda this is emergency."

"It's okay, I'll call our driver or taxi na lang," ngumiti ako sa kan'ya.

Nagmamadali na siyang sumakay sa kotse niya at pinaharurot iyon. Kinuha ko ang cellphone ko sa bag para tumawag sa driver namin ng may magsalita sa tabi ko.

"Tss, what a gentleman. Iniwan ka mag-isa."

Lumingon ako kay Eros at ngumiti.

"Ayos lang naman emergency kasi."

"Emergency, really? You believed him?"

Tumango ako at dinial ang number ng driver namin, bumaba ang tingin niya sa cellphone ko at walang pasabi na kinancel ang tawag.

"Ako na maghahatid sa'yo,so you don't have to wait."

Naglakad na siya at sumunod naman ako. Ayos lamang din na siya ang maghatid sa akin atleast ay hindi na ako maghihintay.

He opened the door for me, pumasok ako at isinara na niya ang pinto. Nang makasay siya sa driver seat ay nakita na hindi pa ako naka-seatbelt,aayusin ko na sana nang mabilis niya iyong kinabit. Akala ko ay aayos na siya ng upo, pero bumaling siya sa akin, halos magdikit na ang mukha namin.

Ngumisi siya at mabilis na nilapat ang labi sa labi ko, nanlaki ang mata ko sa ginawa niya. That was my first kiss and he stole it like it's nothing special.

"H-hey..."

"First?" mayabang na tanong niya.

Wala sa sarili akong tumango. He licked his lips and smile. Buong byahe siyang nakangiti. Nang tumigil na kami sa tapat ng bahay ay bumusina siya at agad namang pinagbuksan ng guard. Nagtataka akong tumingin sa kan'ya.

"Kilala ka na dito?"

"Yes, at mukhang mapapadalas ako."

Kinabukasan ay maaga ako sa opisina, wala pang mga empleyado. Nagtungo ako sa loob ng opisina ko at nagulat ako ng makitang nakaupo na sa upuan ko si Eros.

"What are you doing here?" Takang tanong ko sa kan'ya.

"I brought you breakfast," tinuro niya ang paper bag na nasa maliit na mesa.

"Why?"

"Kailangan ba may dahilan para magbigay ng pagkain?"

"N-no... It's just... Nevermind."

Tumayo siya at lumapit sa akin. Isang halik ang ginawad niya sa pisngi ko. Agad akong lumayo sa kan'ya at galit siyang tinignan.

"Ano bang ginagawa mo?! I'm your brother's fiance," inis na sigaw ko.

"So?"

Naiinis ako sa mga ngisi niya, parang wala talaga siyang pakialam.

"Are you out of your mind? Stop playing games!"

"I'm not, Amanda. I want you," seryoso ngunit hindi ko siya mapaniwalaan.

Kahapon niya lamang ako nakilala tapos sasabihin niyang gusto niya ako. Alam kong may hindi sila pagkakaunawaan ni Enrico pero labas na ako doon.

"I don't believed you!"

"Okay," he raised his hands like he's surrendering.

Lumabas na siya ng opisina at naiwan akong nakatanga doon. I'm not expecting him to argue with me but... Ugh! It's not that I want what his saying to be real.

Lumapit na ako sa table ko at naupo sa upuan ko. I started working and after a few minutes ay nagutom ako, I just had coffee at home. Naagaw ng pagkaing dinala ni Eros ang paningin ko. Lumapit ako doon at binuksan ito. Just a usual breakfast food, rice, egg and bacon. Kinain ko iyon. Matapos kong kumain ay bumalik na ako sa pagtatrabaho.

Nang sumapit ang tanghali ay nag-ayos na ako ng kalat ko sa lamesa at naghandang lumabas para kumain pero bumukas ang pintuan ko at pumasok doon si Eros.

"What again?" masungit na tanong ko.

"Lunch," he said while raising the paper bag in his hands.

Ibinaba niya iyon sa lamesa at ngumiti sa akin.

"If you're uncomfortable with me, iwan ko na lang dito lunch mo," akmang aalis na siya nang pigilan ko.

"W-wait, s-sabay na tayo."

He smiled and prepares the food. Lumapit ako sa kan'ya at tinulungan siya. Afritada, adobo and nilaga, filipino foods ang dala niya, sa tulad niyang namalagi sa ibang bansa ay hindi ko inaasahan na mahilig siya sa pagkaing pinoy.

I thought I will just have a peaceful lunch with him pero muli niyang inungkat ang usapan namin kanina.

"So can you give me a chance?" He asked.

"No," diretsong sagot ko sa kan'ya.

Hindi ako magpapadala sa mga kalokohan niya. Kung ano mang binabalak niya ay hindi ako papayag na madamay.

Tumayo siya at ang akala ko ay aalis na pero lumapit siya sa akin at yumuko, ang dalawang kamay ay tinukod sa magkabila ng inuupuan ko.

Halos maamoy ko na ang hininga niya sa sobrang lapit niya.

"A-ano ba!" natataranta kong sigaw sa kan'ya.

"I don't easily give up you know," ngumisi siya matapos sabihin iyon.

Mapangahas niya akong hinalikan sa labi. Nanigas ako at hindi nakagalaw.