บนเครื่องบิน — ความคิดของภาคิน
ตอนนี้…พาฝันนอนซบอกผม
หลับไปทั้งน้ำตา
เธอร้องไห้จนเหนื่อย
ร่างบางยังสะท้านน้อย ๆ
ตามแรงสะอื้นที่เพิ่งผ่านพ้น
ผมกอดเธอแน่นขึ้น กลิ่นหอมจาง ๆ
จากเรือนผมยังติดปลายจมูก
ราวกับย้ำให้ผมรู้ว่าผู้หญิงคนนี้คือ "ของผม"
ทุกคำที่พาฝันเล่าออกมาเมื่อครู่
—เรื่องผู้ชายคนนั้น ชื่อสันติ
ผม…รู้อยู่แล้ว
ตั้งแต่วันที่เห็นรถคันนั้น
มาส่งเธอหน้าสำนักงาน
ป้ายทะเบียนติดตาผมทันที
ไม่ยากเลยสำหรับผู้ช่วยของผม
ที่จะสืบจนรู้ทั้งหมดว่าเขาเป็นใคร
มีความสัมพันธ์กับพาฝันแบบไหน
ใช่…ข้อมูลตรงกับที่เธอเพิ่งเล่าไม่มีผิด
แต่สิ่งที่ทำให้ผมเงียบ
ไม่ใช่เพราะไม่เชื่อ
ผมแค่ต้องการให้เธอรู้—ว่า
ความลับเล็ก ๆ ระหว่างเรา
อาจกลายเป็นรอยร้าวใหญ่ในวันหนึ่ง
ผมอยากให้ครั้งนี้เป็น “บทเรียน” สำหรับพาฝัน
ว่าเธอไม่ควรปิดบังผม ไม่ว่าเรื่องเล็กน้อยแค่ไหน
และที่สำคัญ…เธอต้องเห็นให้ชัดว่
