---
ห้องรับแขกของบ้านพาฝันบรรยากาศตึงเครียด เสียงถ้วยน้ำชาถูกวางเบา ๆ บนโต๊ะไม้สัก
แต่ไม่มีใครยกขึ้นจิบ
คุณกมลนั่งตรงข้ามกับครอบครัวภาคิน
แววตาสงบแต่แฝงด้วยความเด็ดขาด
ข้าง ๆ มีภรรยานั่งเงียบ ๆ
คอยประคองบรรยากาศไม่ให้บานปลาย
คุณกมล เสียงนิ่ง สุภาพ แต่จริงจัง
“ผมต้องขอโทษจริง ๆ
ที่วันนี้พาฝันไม่ยอมลงมาเจอ…
ลูกสาวผมกำลังเสียใจอย่างหนัก
ผมไม่สามารถบังคับให้เธอมานั่งตรงนี้ได้”
แม่ภาคินเม้มริมฝีปาก
สีหน้าไม่พอใจชัดเจน
แต่พ่อภาคินยกมือห้ามภรรยาไว้ก่อน
ก่อนเอ่ยด้วยน้ำเสียงสุขุม
พ่อภาคิน
“ผมเข้าใจครับคุณกมล เรื่องที่เกิดขึ้นคืนนั้น…
ไม่ควรเกิดขึ้นเลย และผมขอยืนยันแทนลูกชายผมว่า ภาคินไม่เคยรู้เรื่องการประกาศคู่หมั้น
ลินลตาเลยแม้แต่น้อย”
คุณกมลหันสายตาไปยังภาคินที่นั่งก้มหน้าตลอดเวลา เขาเงียบ ไม่พูดแทรก
แต่แววตาเต็มไปด้วยความเจ็บปวดและรอคอย
คุณกมล ถอนหายใจเบา
“ผมไม่ได้โก
