ห้องนั่งเล่นชั้นสอง ของคฤหาสน์ยุโรป
แสงไฟสีส้มอุ่นจากโคมระย้า
ส่องลงบนพื้นหินอ่อนเงาวับ
ทุกอย่างเงียบสงัด หลังจากทุกคนเข้านอนแล้ว เหลือเพียงเสียงนาฬิกาโบราณเดินเป็นจังหวะ
กวินนั่งเอนหลังบนโซฟา
ในมือถือแก้วหรู ไวน์สีแดงก่ำ
ขณะที่ภาคินเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ
บรรยากาศผ่อนคลายแต่ยังแฝงความจริงจัง
กวิน ยิ้มบาง ๆ
“คิน…พาฝัน เธอเป็นผู้หญิงที่น่าประทับใจจริง ๆ
พี่เองยังรู้สึกได้ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงเลือกเธอ”
ภาคินยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ
แต่แววตาเหมือนกำลังรอฟังอะไรบางอย่าง
กวิน หันไปสบตาน้องชาย
“พี่จำได้…ตั้งแต่นายอยู่ ม.2 ตอนนั้นยังตัวเล็ก ๆ หน้าตากวน ๆ แต่ทุกครั้งที่พาฝันเดินผ่าน
นายจะทำเป็นไม่สนใจ แต่สายตากลับคอยมองตามตลอด”
ภาคินหัวเราะเบา ๆ แก้มขึ้นสีแดงจาง ๆ
ภาคิน ทำเสียงดุ ๆ
“แอบจับสังเกตผมตั้งแต่เด็กเลยเหรอ”
กวิน หัวเราะในลำคอ
“แน่นอน!! คนเป็นพี่ชาย จะไม่รู้ได้ไง…
และนายไม
