"รอยร้าวที่ไม่มีวันกลับมาเหมือนเดิม"
314 Words
ฉันไม่คิดเลยว่าความรักที่ทุ่มเทมาตลอดสองปี จะจบลงด้วยการทรยศแบบนี้...
วันนี้ฉันเห็นกับตา—แฟนของฉัน, เก้า, กำลังนั่งโอบไหล่ผู้หญิงอีกคนในร้านกาแฟข้างมหาวิทยาลัย หัวเราะกันราวกับโลกนี้มีเพียงสองคน
/// ฉันยืนตัวชา ////
หัวใจเหมือนถูกบีบจนหายใจไม่ออก
"เก้า...นี่มันเรื่องอะไร?
"ฝัน...เธอมาทำไม?" (สะดุ้ง หันมามอง)
"ฉันต้องถามเธอมากกว่า ว่าทำไมถึงทำแบบนี้! ผู้หญิงคนนี้คือใคร?!"
ผู้หญิงที่สวมชุดของคณะนิเทศฯ(ยกยิ้มเยาะ)
"ฉันชื่อมีนา แฟนใหม่ของเก้า...หรือเธอไม่รู้มาก่อน?"
คำว่า แฟนใหม่ เหมือนค้อนหนัก ๆ ฟาดลงกลางอก ฉันหันไปมองเขา ดวงตาที่เคยอ่อนโยนกลับเต็มไปด้วยความเลิ่กลั่ก
ข
"เก้า...นี่จริงเหรอ? เธอมีใครอีกคน ทั้งที่ฉัน...ฉันไว้ใจเธอมากขนาดนี้"
"ฝัน...เรามันไปกันไม่ได้แล้ว เธอเป็นคนดีเกินไป แต่ฉัน..." (เก้าก้มหน้า พูดเสียงที่เบาที่แทบจะไม่ได้ยิน)
"โกหก! ที่จริงเธอแค่เบื่อฉันใช่ไหม! คนดีเกินไปงั้นเหรอ? นี่มันข้ออ้างของคนทรยศต่างหาก!" หญิงสาวตะโกนทั้งน้ำตา
"ฉันเสียเวลารักคนอย่างเธอไปตั้งนาน เพื่ออะไร? เพื่อมานั่งดูเธอกอดคนอื่นต่อหน้าต่อตาแบบนี้เหรอเก้า!"
...เก้า (นิ่งเงียบ)...
"ถ้าคิดจะทิ้งกัน ทำไมไม่พูดมาตรง ๆ ทำไมต้องหลอกให้ฉันเชื่อว่าฉันยังสำคัญอยู่?"
ฉันหัวเราะทั้งน้ำตา เสียงสั่นพร่า
"จำไว้นะเก้า...ผู้หญิงที่เธอทิ้งวันนี้ จะไม่มีวันกลับไปยืนรอเธออีกแล้ว"
ฉันคว้ากระเป๋า หันหลังเดินออกมาจากร้านทั้งน้ำตา รู้เพียงอย่างเดียวว่า...
ความรักที่เคยเชื่อมั่นได้ตายไปแล้วในวินาทีนั้น
- Writer
